แค่คนสองคนที่คิดจะอยู่ร่วมกัน

แต่ละคน เติบโตมาจากที่แตกต่าง

ยิ่งมาอยู่ใกล้กันมาก....ก็ยิ่งทำให้เห็นความแตกต่างกัน

ของคนสองคน

...........

อาจมีหลายครั้งที่เรารู้สึกขัดใจ ที่อีกคน ทำอย่างนั้น อย่างนี้

หรือ พูดจาอะไรที่เราไม่ค่อยพอใจ

แต่ด้วยความรักที่มีอยู่ และ หวาดกล้วว่า

หากพูด หรือ ทำอะไรออกไปแล้วจะเกิดการกระทบกระทั่ง

หรือทำให้เสียความรู้สึกกันไปเปล่า ๆ

..........

จึงเก็บความอึดอัดใจไว้คนเดียวดีกว่า

จนเผลอลืมไปว่า ความรู้สึกที่ไม่ได้รับการผ่อนคลายนั้น

จะถูกทักถม สะสมไว้ให้สูงขึ้น เป็นความขุ่นเคือง

ในอารมณ์.....อยู่เสมอ

........

และอาจถึงจุดที่ ไม่อาจทนได้ในสักวัน

การคบหากับใครสักคนอย่างจริงจังนั้น

เราต้องไม่ลืมว่า

คนๆ นั้น คือคนที่เราต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน....ตลอดไป

อย่าให้ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอดทนขนาดนั้นเลย...ดีไหม..

กล้าที่จะพูดใน แง่ดี ใน แง่เสีย

เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้รับรู้ และ ปรับตัวเข้าหากัน

.......

เพื่อถนอมรักไว้ให้อยู่ด้วยกัน นานๆ

เพราะไม่มีประโยชน์อะไรเลย.. หากจะ

เก็บความรู้สึก เพื่อที่จะรักกันให้มาก ๆ ในวันนี้

.........

แต่....ไม่เคยยอมรับอะไรกันได้

และ....ให้ความรักน้อยลงในวันต่อไป

อย่าปล่อยให้ความขุ่นเคื่องใจเล็ก ๆ

กลายเป็นเรื่องใหญ่

........

กล้าที่จะพูดคุยกันให้เข้าใจ

และให้ทุกความคลางแคลงใจจบลง...ที่ตรงนั้น...

ความรัก

เป็นเรื่องใหญ่ เกินกว่าที่จะถูกบั่นทอน

ด้วยเรื่อง เล็ก ๆ น้อย ๆ

...แค่เพียงเพราะ คนสองคน ไม่ได้คุยกัน...

[คนที่มีความรัก]

วันนี้ไปอบรมเรื่อง Blog มาและนั่งคิดอยู่ตลอดเวลาเหมือนกันว่าตัวเองจะเขียนเรื่องอะไรดีที่เป็นตัวเองมากที่สุดแต่ก้ยังคิดไม่ออกหรอกค่ะ แต่ขอแจมเรื่องนี้ก็แล้วกันเพราะตนเองเป็นคนนึงที่มีคนใกล้ชิดและความรู้สึกเหมือนกับเจ้าของเรื่อง

คนสองคนอยู่ด้วยกันต้องปรับตัวแต่อย่าปรับจนไม่เป็นตัวของตัวเองเพราะความไม่เป็นตัวของตัวเองมันไม่ยั่งยืนเท่ากับตัวตนของเราแท้ๆ แต่หากเราคิดว่าเรารักที่จะอยู่ด้วยกันแล้วเรื่องไหนที่เราคิดว่ามันไม่หนักหนาสาหัสมากเราก็พยายามก็ได้พยายามทำให้เขาเห็นและโน้มน้าวเขาเพื่อที่จะให้เข้ากับเราได้มากที่สุดแต่เราก็ต้องคิดด้วยว่าสิ่งที่เราทำ้นั้นมันดี มันถูกต้องหรือไม่ ตัวเองคิดว่าหากเวลาคิดจะรักใครซักคนเราก็ต้องทำได้เพื่อคนที่เรารักอยู่แล้ว จงทำหากทำแล้วเราสบายใจและคนที่เรารักมีความสุข

[Dr.Ka-poom]

ลึกๆ..ของความเป็น "มนุษย์"

มนุษย์...ต้องการการยอมรับ...สิ่งซึ่งเป็น...ธรรมชาติ
ยอมรับ...และมักวิ่งหาการยอมรับ...จากคนอื่น
มนุษย์...มีน้อยคนที่พุ่งเป้า...มาสู่..การยอมรับตนเอง
การยอมรับตนเอง...อย่างถ่องแท้...หายาก
เพราะมักถูกบดบัง...ด้วยอัตตา...
หาก.."มนุษย์"..เรานั้น..ยอมรับ "ตน"...ได้
ปัญหา..ทุกอย่างจะเบาบาง..ที่มันอัดแน่น..เป็น "ความทุกข์"
...
สุดท้าย...ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง...จะกลับมา

 

[นาทญา]

        เคยเป็นเช่นนั้น   เป็นคนที่อดทนต่อทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อคนที่เรารัก  แต่นานวันเข้า  ความอดทนนั้นมีจำกัด  และคิดในมุมกลับว่าเขารักเราบ้างหรือเปล่า  ทำไมไม่ดูแล แคร์จิตใจเราเลย  จนถึงวันนี้  คิดว่าพอแล้ว  จะขอทำตามใจตัวเองบ้าง  พบกันครึ่งทางก็แล้วกัน  บางทีอาจจะมีความสุขที่เป็นอยู่เวลานี้ก็ได้

[POP:)]

Thank you for your beautiful and meaningful poem krab khun Narat Kong....

I am greeting you from Perth, Western Australia.

Feel free to visit my weblog at http://gotoknow.org/blog/otpop