นบก.11 : ศึกษาดูงานที่เมืองเพิร์ธ ประเทศออสเตรเลีย ( 5 )

บันทึกการเดินทาง 7 คืน 8 วัน ของการดูงานที่เมืองเพิร์ธ ประเทศออสเตรเลีย

วันจันทร์ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2551 ( ภาคบ่าย )

หลังจากช่วงเช้าไป ดูงานที่ Edith Cowan University แล้ว หัวหน้าทัวร์ได้พาพวกเราไปที่ Nell Hawkins Bird Park เพื่อทัศนศึกษาชมธรรมชาติและชมนกชนิดต่าง ๆ ใช้เวลาอยู่ที่นี่ประมาณ 30 นาที อากาศค่อนข้างร้อน

จากนั้นหัวหน้าทัวร์ก็พาเราไปชมสินค้าที่ร้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ราคาสินค้าทุกชนิดลดราคาจากที่ติดไว้ ครึ่งราคา ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะมีผู้ซื้อหรือไม่ ทุกคนเลือกรื้อซื้อกันใหญ่จนเจ้าของร้านตกใจ วันรุ่งขึ้นต้องปิดร้านเพราะไม่มีสินค้าจะขาย (พูดเล่น ๆ ที่จริงเป็นวันหยุดของร้าน) เมื่อเลือกซื้อได้ตามสมควรแล้ว หัวหน้าทัวร์ก็พาเราไปเดินชมสินค้าศูนย์กลางธุรกิจของเมืองเพิร์ธ ทุกคนต่างแยกย้ายกันซื้อของฝาก ของที่ระลึกอย่างสนุกสนาน สังเกตจากรูปด้านล่างมีห้างสรรพสินค้าชื่อ Target มีรูปวงกลมและมีจุดตรงกลางเป็นสัญลักษณ์ หัวหน้าทัวร์ได้แจ้งว่า เป็นสัญลักษณ์ที่บอกถึงจุดกึ่งกลางของเมืองเพิร์ธ เนื่องจากออสเตรเลียเป็นเมืองขึ้นของประเทศอังกฤษ จึงมีสถาปัตยกรรมที่สร้างคล้ายประเทศอังกฤษ เช่น หอนาฬิกา ที่เมืองเพิร์ธจากการสังเกตจะไม่พบตำรวจ นอกจากมีเหตุเกิดขึ้นตำรวจจึงจะมาที่จุดเกิดเหตุ หัวหน้าทัวร์บอกว่าเมืองเพิร์ธ เป็นเมืองน่าอยู่อันดับ 3 ของโลก


หอนาฬิกาคล้ายกับประเทศอังกฤษ

ร้านค้าที่อยู่ใจกลางเมืองเมืองเพิร์ธ

เมื่อเสร็จภารกิจจากการเลือกของฝากแล้ว ก็เป็นเวลาอาหารเย็น และแล้วอาหารเมนูเดิมก็กลับมานั่นคืออาหารจีน ปิดท้ายด้วยส้มแมนดารินเช่นเดิม เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้วก็กลับที่พัก

วันนั้นมีเรื่องตื่นเต้นเกิดขึ้น เมื่อกระทาชายนายหนึ่งทำกระเป๋าสตางค์หล่นหายมีเงินไทยประมาณ 2-3 พันบาทและเงินดอลล่าร์ออสเตรเลียประมาณ หมื่นห้าพันบาทพร้อมบัตร ATM บัตรประจำตัวทั้งหมด แล้วตัวเองก็ไม่แน่ใจว่าหายตั้งแต่เมื่อไร เอาล่ะซิเป็นหน้าที่ของหัวหน้าทัวร์ต้องทำหน้าที่ประสานคุณเบง ซึ่งเป็นผู้ประสานงานในการศึกษาดูงานที่ออสเตรเลีย ให้สอบถามร้านอาหารที่ไปรับประทานเมื่อตอนเย็นว่า พบกระเป๋าสตางค์หล่นที่ร้านหรือไม่ ปรากฏว่าได้รับคำตอบจากร้านอาหารว่าไม่พบ แต่ก็หวังอีกว่าอาจจะหล่นอยู่ในรถบัส ซึ่งเป็นพาหนะที่ใช้เดินทาง ตลอดช่วงเวลาที่ดูงาน ประธานรุ่นฯ จึงบอกให้หัวหน้าทัวร์สอบถามพนักงานขับรถดู ซึ่งหัวหน้าทัวร์ก็ติดต่อไปที่คุณเบงให้ช่วยประสานให้ด้วย แต่ขณะนั้นเป็นเวลาเลิกงานแล้วจึงไม่สามารถให้คำตอบได้ คิดว่าคืนนั้นคุณผู้ชายคนนั้นคงนอนไม่ค่อยจะหลับ และหัวหน้าทัวร์ก็คงกังวลใจ โชคดี !!!! วันรุ่งขึ้นช่วงอาหารเช้าที่โรงแรมได้ทราบจากหัวหน้าทัวร์ว่า พนักงานขับรถพบกระเป๋าสตางค์หล่นอยู่บนรถจริง ๆ และก็นำมาให้เรียบร้อย (ไม่งั้นโดนคุณแม่ของลูกที่บ้านบ่นสามวันไม่หยุดแน่ๆ)

บอย สหเวช