นิทานพื้นบ้านของไทยดำหรือเรียนอีกชื่อหนึ่งว่า "ลาวโซ่ง" ตั้งภูมิลำเนาอยู่ที่ อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี และอำเภอในจังหวัดสุพรรบุรี ดังนี้ เมื่อพระยาแถนสร้างโลกใหม่ได้ส่งคนและสัตว์ลงมาเกิด คนก็จับสัตว์กิจตามอำเภอใจไม่เป็นมื้อเป็นเวลา พวกสัตว์ไม่รู้จะระวังตัวอย่างไร เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไรคนจะกินอาหาร สัตว์ต่างๆมี หมู สุนัข วัว ควายเป็นต้น มาประชุมกันจึงตกลงว่าให้สุนัขไปทูลพระยาแถน เพราะสุนัขนั้นไม่ถูกคนกินและเป็นตัวกลางได้ดีกว่า สุนัขจึงขึ้นไปทูลพระยาแถนสั่งให้คนกินอาหารเป็นเวลา พระยาแถนจึงบอกว่า "ต่อไปนี้ให้คนกินอาหารสามวันต่อ หนึ่งมื้อ" สุนัขก็ลงมาแวะเที่ยวเตร่ตามทางจนลืมคำพระยาแถน ครั้นพบคนสุนัขนึกได้แบบผิดๆถูกๆ จึงบอกว่า "พระยาแถนสั่งให้คนกินอาหารวันหนึ่งสามครั้ง" เมื่อสุนัขบอกคนแล้วก็กลับขึ้นไปทูลพระยาแถนว่าได้บอกให้คนกินอาหารวันละสามครั้ง แทนที่จะบอกว่าสามวันกินอาหารครั้งหนึ่ง พระยาแถนโมโหสุนัขที่ไปบอกผิดๆและคิดว่าเมื่อคนกินมากก็จะถ่ายมากจะส่งกลิ่นเหม็นมาถึงเมืองแถน ฉะนั้นพระยาแถนจึงสั่งว่า "ต่อแตนี้ไปเจ้ามีหน้าที่กินมูลคนให้หมด อย่าให้เหม็นมาถึงเมืองแถน" และตั้งแต่นั้นมาสุนัขจึงกินมูลคน และคนก็กินอาหารวันละสามครั้ง
(นายทวน จับใจ ผู้เล่า จากหนังสือวรรณกรรมพื้นบ้านไทยทรงดำ อำเภอเขาย้อยจังหวัดเพชรบุรี รวบรวมโดยเรไร สืบสุข และคณะ)