ครูของใจ:ใจของครู

สรุปเทศนาธรรมของ พระภาวนาวิริยคุณ

รองเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย จ.ปทุมธานี

..................................................................................................................

ใจ=     เป็นสิ่งที่ชอบคิดไปเรื่องต่างๆ ดังนั้นเราต้องรู้วิธีควบคุมใจ

       การควบคุมใจที่ดี คือ “การนั่งสมาธิ”

ครู=   ทุกอย่างต้องมีครู หากไม่มีครูก็โง่ข้ามชาติ เช่น การติดไฟ

ต้องมีเชื้อ

พระพุทธเจ้า = ไม่มีครู ทรงค้นพบด้วยตนเอง จึงเป็นนักการศึกษาที่

แท้จริง ทรงเอาชีวิตเป็นเดิมพันในการค้นหาความจริงของชีวิต

คนเรา =ชอบที่จะเอาชีวิตเป็นเดิมพันในการกระทำในทางชั่ว เช่น การ ดื่มสุรา รู้ว่าเป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ก็ยังทำกันอยู่มากมาย  หากทุก

คนทำความดี เช่นการมุ่งมั่นทำงาน โดยเอาชีวิตเป็นเดิมพันแล้ว

งานก็จะสำเร็จได้อย่างมากมาย

คนในสมัยดึกดำบรรพ์=ศึกษาการเป็นส่วนบุคคล ซึ่งใช้วิธีการสังเกต

 และรู้จักจากเหตุการณ์ต่าง ๆ ในแต่ละวัน

คนเรา =ตายแล้วไปไหน ไปสู่ที่ชอบ ที่ชอบ ตามกรรม คือที่ชอบทำไว้

บ่อย ๆ นั่นเอง       

การเกิด=เป็นทุกข์ เพราะเห็นคนเกิดมาร้องไห้ทุกราย ไม่มีใครหัวเราะ

ออกมาจากท้องแม่ คนเราชอบหลอกตัวเองด้วยการร้องเพลง

Happy Birthday กันทุกๆ ปี

มนุษย์= Count down ตนเองมาตั้งเกิด คือเริ่มตายได้ตั่งแต่แรกเกิด

คนมีอยู่ 2 กลุ่ม =   1.คนที่ไม่มีใครนำ จะทำอะไรไม่ได้

                             2.คนที่จับแง่คิดเป็น รู้มืด/สว่าง, ร้อน/เย็น,

  ทุกข์/ดับทุกข์

คน= ใจ+กาย +Un know

ธาตุ = คือสิ่งที่แตกสลายไม่ได้อีกแล้ว

โลก= คือสิ่งที่แตกสลายได้ (อากาศโลก , สังขารโลก , สัตว์โลก)

มนุษย์ = มน + อุษย (อุตร/อุดร) หมายถึงผู้มีใจสูงกว่า สัตว์ ,คน,กิเลส)

ผู้บัญญัติศีล 5 =ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่รู้ว่าบัญญัติด้วยอารมณ์อย่างไร

                             1.สิ่งที่รักที่สุดคือ “ชีวิตคนเอง” “คนปกติ” ใครๆ ก็รัก

                   ชีวิต ดังนั้น ใครๆ ก็ต้องไม่ฆ่าใคร ถ้าไปฆ่าใคร ก็ “ไม่ปกติ

มนุษย์” แต่เป็น “ปกติสัตว์” (ที่มาของศีลข้อที่ 1)

          2.ชีวิตอยู่ได้ด้วย สมบัติ “คนปกติ” ต้องไม่คดโกงใคร

(ที่มาของศีลข้อที่ 2)

“Minimum” ของความเป็นมนุษย์อยู่ที่ “ศีล 5”

“ข้าวแต่ละคำ น้ำแต่ละอึก นมแต่ละแก้ว หากได้มาด้วยความไม่สะอาด

“ร่างกาย”ก็ไม่สะอาดไปด้วย”

“อย่าดูถูกศักยภาพของตนเอง ความไม่รู้นำไปสู่ความกลัว  ความกลัว

นำไปสู่ความไม่เชื่อมั่น ความไม่เชื่อมั่น เป็นตัวทำลายศักยภาพ แทนที่จะพึ่งตนเอง แต่กลับไปพึ่งสิ่งท่อยู่นอกตนเอง ดังนั้นจึงเกิดอะไร ๆ ขึ้นมากมาย ที่คนให้ความเชื่อถือ เคารพเป็นที่พึ่งทางใจ”

“สัตว์นั้นมีชีวิต/รู้ว่ามันมีชีวิต/พยายามฆ่ามัน/มันตายสมใจนึก” ครบทั้ง

          4 อย่าง ศีลขาดทันที”

“คนเรา”=   เลือกเกิดได้ เช่น พ่อ-แม่ มีกรรมดี ก็จะได้เทวดามาเกิด และ เทวดาก็จะเลือกเกิดได้ตามบุญของตน

“คนดี”= ทำอะไรมักจะต่างคนต่างทำ

“คนชั่ว”= ทำอะไรชอบ “สุมหัวกันทำ” จึงมีพลังเยอะ

“หาเป็น เก็บเป็น ใช้เป็น สร้างเครือข่าคนดี (กัลยาณมิตร)”

“อธิษฐานบารมี” = Blue Print

“การทำบุญ ต้องอธิษฐาน”

“ปัญญา”=เกิดจากการฟัง  เกิดจากการเห็น เกิดจากการมีสมาธิ

       (การตกผลึกความรู้)

“ใจ” = คิดอะไรอยู่ “ภาพ” จะเกิดในใจ ดังนั้น ต้องคิดในสิ่งดี ๆ และ

          จดจำแต่สิ่งดี ๆ

“คนเราเวลาใกล้จะตาย” ใจ จะกรอกลับ แสดงอาการที่ใจบันทึกไว้

ออกมาให้เห็น

“คนเราทุกวันนี้”กะโหลก” บังปัญญา ตามปกติไม่มีใครเห็นหน้าตนเอง

          เห็นแต่ “เงาหน้า” ดังนั้นการศึกษาต้อง “มองตน” จนกระทั่ง 

“เห็นตน” = กาย + ใจ + ธรรม”

“มนุษย์”= มี กฎหมาย / กฎจารีตประเพณี / กฎแห่งกรรม

“เป้าหายมนุษย์”   1.เป้าหมายบนดิน

                             2.เป้าหมายบนฟ้า (เปิดสวรรค์  ปิดนรก)

                             3.เป้าหมายนิพพาน (เหนือฟ้า)

“Whit In” ดีกว่า “Whit Out” คือการ “มองตน” ดีกว่า “มองคนอื่น”

          - เราไม่น่ารักตรงไหน = Whit In /ทำไมเขาไม่รักเรา  =Whit Out

“ตนดี” 4 ประเภท คือ     1.เพราะตั้งใจทำดี

                                      2.เพราะยังไม่ได้ทำชั่ว

                                      3.เพราะเลวน้อยกว่าคนเลวทั้งหลาย

                                      4.เพราะเลวสุดๆ จนได้เป็นหัวหน้าคนเลว

“ความสะอาด” เริ่มต้นที่  วัตถุ        กาย        วาจา       ใจ 

“พระพุทธเจ้า” ตรัสว่า ผู้ที่จะเรียนรู้วิชาต่างๆ สำเร็จได้ ต้อง

                             ศรัทธา

                                      สุขภาพแข็งแรง

                                                ไม่โอ้อวดวาจา

                                                          มีความเพียร

                                                                   ไม่โง่เกินไป/มีปัญญา

  “คุณสมบัติข้างต้นไม่ได้ตกลงมาจากท้องฟ้า แต่ต้องมีการ”ปลูกฝัง”

“วุฒิธรรม 4 ประการ” (ธรรมสำหรับพัฒนาปัญญา)

                   หาครูดีให้พบ

                             ฟังคำครูให้ชัด

                                      ตรองคำครูให้ลึก

                                                ทำตามครูให้ครบ

“ What  Why  How to”

“บุญ” คือพลังงานบริสุทธิ์ชนิดหนึ่ง ที่เกิดจากความดี”

“เราไม่เคยตั้งคำถาม แล้วจะเอาปัญญามาจากไหน”

“ฟัง + คิด + ภาวนา”

“คนลำเอียง” เพราะ รัก / ชัง / โง่ / กลัว

“คนที่มี “อคติ 4” เหมือนพระจันทร์ข้างแรม”

“คนที่ไม่มี “อคติ 4” เหมือนพระจันทร์ข้างขึ้น”

“นิสัย/ความประพฤติ สำคัญกว่า ความรู้วิชาการ”

                            ดี                                     ไม่ดี

                  คิด พูด  ทำ (ดี)                 คิด  พูด  ทำ (ชั่ว)

                     สุข / บุญ                          ทุกข์ / บาป

              เพื่อน / สร้างสรรค์                ศัตรู / ล้างผลาญ

                        สำเร็จ                               ล้มเหลว

“สมาธิ” ต้องทำด้วยตนเอง ไม่มีใครทำให้เราได้ “เริ่มต้นที่ตนเอง”

“มรรค” มี องค์ 8

“บกพร่องต้องแก้ไข  ดีแล้วทับทวีขึ้นไป”

“สิ่งที่เราคิด “ดี” โดยเจตนา จะกลายเป็นกรรมดี (บุญ)”

“สิ่งที่เราคิด “ชั่ว” โดยเจตนา จะกลายเป็นกรรมชั่ว (บาป)

“บารมี” คือ “บุญ”

การทำ “บุญ” ต้องบริสุทธิ์ 4 คือ         -วัตถุบริสุทธิ์    -เจตนาบริสุทธิ์

                                                          -ผู้รับบริสุทธิ์    -ผู้ให้บริสุทธิ์       

                                      

“โลภะ  โทสะ  โมหะ” กิเลส ทุกคนมีเหมือนกัน แต่ต่างระดับกัน” และเมื่อปฏิบัติธรรมฟังเทศน์ ก็จะบรรลุธรรมด้วยกัน” 

“ศีล 5 / 8”

          1. ไม่ฆ่า

          2. ไม่ลัก

          3, ไม่ผิดกาม / ประพฤติพรมจรรย์ ไม่เกี่ยวข้องเพศ

          4. ไม่พูดปด

          5. ไม่เมา

          6. ไม่กินข้าวหลังเที่ยง

          7. ไม่ลูบไล้ของหอม ร้องรำทำเพลง ดูการละเล่น

          8. ไม่นอนที่นอนหนา ๆ นุ่ม ๆ

..........................................................

“ขอให้ทุกคนเข้าถึงธรรม เจริญในธรรม

และอย่าลืมเป้าหมาที่ต้องใช้ชีวิตเป็นเดิมพัน”

“นึกง่ายๆ  สบายๆ ใจเย็นพอ สุขเกิดก่อสมปรารถนา ตาเห็นธรรม”

...........................................................

                                                          ปิยนาถ  ชาวน่าน  สรุป/บันทึก

                                                          26 / 01 / 2007