คนเดินทาง
คนเดินทาง ธีรวิทย์ ภูริวัฒนพงศ์

ชีวิตที่ขาดหาย


ในวันที่ความสูญเสียยังมาไม่ถึง....เรามักไม่ได้คำนึงถึง....

ในช่วงเวลาที่ผ่านมาได้ปล่อยให้ตัวเองล่องลอยทบทวนช่วงชีวิตที่ผ่านมา

การสูญเสียสิ่งที่เรารักก่อนเวลาอันควรเป็นความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่เสมอ

แม้ว่าเราจะเข้าใจและทำใจมาเป็นลำดับแล้วก็ตาม...การป่วยของแม่

ในครั้งล่าสุดเมื่อปลายปีไม่ได้มีอะไรเป็นลางบอกเหตุถึงการจากไปเลย

แม่เข้าโรงพยาบาลตามที่หมอนัดและกินยาตามที่หมอบอก...นับว่าเป็น

คนไข้ที่มีวินัยมากคนหนึ่งทีเดียวแต่ในวันนั้นเป็นวันที่หมอนัดและมีอาการ

ปวดท้องตรวจพบว่าลำไส้ใหญ่ทะลุต้องผ่าตัดด่วน.....การผ่าตัดก็ผ่านไปได้ด้วยดี

แต่เพราะว่าแม่เป็นคนไข้ที่ต้องฟอกเลือดเนื่องจากไตวาย ในที่สุดแล้วแม่ก็ไม่สามารถ

ทนกับความเจ็บปวดได้ต้องจากพวกเราไปในที่สุด มีเรื่องราวผุดขึ้นมาเป็นลำดับ

หลังจากที่แม่ผ่าตัดแล้วอยากจะพูดอยากจะบอกอะไร สักอย่างแต่เพราะว่าต้องใส่

ท่อช่วยหายใจไม่สามารถทำได้ ส่วนตัวก็คิดว่ามันต้องผ่านไปได้ด้วยดีเหมือนกับ

ทุกๆครั้งที่ผ่านมา แต่แล้วในครั้งนี้ต้องจบลงด้วยความสูญเสีย.....................

หลายอย่างที่เราได้บอกกับตัวเองว่าหากแม่แข็งแรงขึ้นเราจะทำอยากหาเวลาอยู่

ใกล้มากกว่าที่เป็นอยู่ในที่สุดแล้วก็ไม่ได้ทำ.....เป็นสิ่งที่ได้บอกกับตัวเองว่าสำหรับ

คนที่เรารักแล้วอยากให้อะไรอยากทำอะไรแล้ว ลงมือทำเถอะ....แล้วเราจะได้ไม่เสียใจ

เมื่อวันเวลานั้นได้ผ่านเลยไป.......ในการสูญเสียแม่ไปเหมือนกับแม่ได้สอนบทเรียนบทสุดท้าย

ที่สำคัญที่สุดให้แก่เรา  ซึ่งเป็นที่สุดของคุณค่าความเป็นคน.....การมีชีวิตที่มีคุณค่าซึ่งบางครั้ง

เรายังหลงเดินทางค้นหา....ไขว่คว้าเพื่อที่จะได้มา.......ทั้งที่มันอยู่ในตัวเราเสมอมา

หมายเลขบันทึก: 169680เขียนเมื่อ 8 มีนาคม 2008 10:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 มิถุนายน 2012 11:48 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

สวัสดีค่ะ

ดิฉันขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ การสูญเสียนำมาซึ่งความเสียใจ แต่ขอให้เรียนรู้การเปลี่ยนแปลงของชีวิตในครั้งนี้คะ

ขอให้เรียนรู้ความเข้มแข็งจะทำให้เราผ่านมันไปได้

เป็นกำลังใจให้นะคะ

เป็นกำลังใจครับ ผมก็เช่นกันคงอีกไม่กี่ปีที่จะต้องเจอสถานการณ์เช่นนี้

ผมคิดไว้ล่วงหน้าแล้ว

เป็นกำลังใจครับ

"  แม่เข้าโรงพยาบาลตามที่หมอนัดและกินยาตามที่หมอบอก...นับว่าเป็นคนไข้ที่มีวินัยมากคนหนึ่ง "

    แม่ดูแลตัวเอง เหมือนดูแลคนรอบข้าง ....วิทย์ก็ดูแลแม่อย่างดีที่สุด และคิดว่า ทุกคนก็มอบสิ่งดีที่สุดแล้ว

    หน่อยและจืด เข้ามาอ่าน และรู้สึก อย่างบอกไม่ถูก

    อีกทั้ง วิทย์ เขียน และให้ ข้อเตือนคิดอย่างที่ต้องตระหนักทุกนาที 

ขอบคุณครับคุณมะปรางเปรี้ยว คุณแจ๊ค หน่อย+จืด

 สำหรับกำลังใจ....ความเข้าใจ....บางครั้งบางช่วงของชีวิตเรามี

ความจำเป็นยิ่งที่จะทำให้เรายืนหยัด....และก้าวเดินต่อไปได้อย่าง

เข้มแข็ง  ผู้คนที่ไม่เคยรู้จักกัน...เป็นกำลังใจให้แก่กันและกัน

มันเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่เป็นความอบอุ่นที่สัมผัสได้.....ขอส่งถึง

ทุกๆคนเช่นกัน 

เป็นกำลังใจให้ครับ...

เป็นบทเรียนบทสุดท้ายที่ทุก ๆ คนต้องเจอ และต้องเรียนรู้เพื่อที่จะผ่านบทเรียนบทสำคัญบทนี้ให้ได้...

 

ขอบคุณMr.Direct

เป็นบทสุดท้ายของทุกๆชีวิตที่ต้องแสดงครับ

คนเรา เกิด แก่ เจ็บ และตายเป็นรื่องธรรมดา เรารู้ แต่บางครั้งทำใจไม่ได้

ขอข้อแนะนำว่า ลองใช้เวลาอยู่กับสติ และนักปราชญ์ หรือหนังสือดีๆสักเล่ม ถึงแม้มีผู้คนรอบข้างพูดคุย ปลอบใจแต่ เหมือนเป็นการระบายความรู้สึกมากกว่า ควรพิจารณาด้วยสติของตนเอง จะเราหรือช้าก็แล้วแต่บุคคล

 ขอบคุณค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท