เมื่อวันที่ 6 มี.ค. ที่ผ่านมา ได้มีโอกาศลงพื้นที่ (หรือจะเรียกว่าขึ้น) ไปโครงการบ้านเยาะ (ดูบ้านเยาะ )ผ่านเขื่อนบางลาง ข้างทางด้านหนึ่งเป็นภูเขา ด้านหนึ่งเป็นอ่างเก็บน้ำ บรรยากาศ หือ อยากเล่า
ใบไม้กำลังเปลี่ยนสี ดูแล้วอาจจะรู้สึกแห้งแล้งไปสักนิด บางช่วงถ้าคนต่างถิ่นมาเห็นอาจจะพูดว่า โห ต้นไม้ตายหมดเลย เหมือนที่พี่ในรถอำ
ด้วยความที่รีบเข้าพื้นที่จึงกะว่า เดี๋ยวขากลับจะแวะถ่ายรูปมาฝากเพื่อน ๆ น่า..นะ ด้วยฝีมือเรียนphoto เกรดเอ อย่างเรา ผลปรากฎอย่างที่เห็น พอช่วงเย็น การหักเหของแสงด้วยสะท้อนกับน้ำ ไอน้ำที่ระเหยด้วยแสงแดดที่บ่มมาแต่เช้า ด้วยกล้องแฮนดี้แคม ที่มีทั้งกล้องถ่ายรูปและถ่ายวีดิโอ ทำให้คุณสมบัติของแสง สี ในภาพได้เท่าที่เห็นที่แหละ (อดไม่ได้ที่จะโทษปี่โทษกลอง ตามประสาคน..อย่างเขียว)
บ้านเยาะถ่ายบนถนนเข้าพื้นที่อย่างนี้อย่าคิดว่าใกล้นะ
เลยอดโชว์ใบไม้เปลี่ยนสี แต่ยังโชว์ทิวทัศน์เหนือเขื่อนบางลางที่ยังรอผู้ไปเยือน อย่างเต็มใจต้อนรับ รูปที่มาโชว์อาจจะไม่สวยนัก แต่อยากบอกว่าขณะยืนถ่ายรูปอยู่ริมถนน พี่ผู้ร่วมเดินทาง ยืนถือปืนค้มครองอยู่ ถ้ารูปจะดูสั่นๆ เบลอ ๆ ไปบ้าง ก็ด้วยอีกเหตุผลนึงคือ กลัวแกจะโป้งป้างออกมาทางที่เรายืนอยู่นั่นแหละ (อิ อิ)
วันนี้มาเล่ากันด้วยเรื่องเบา ๆ เป็นการส่งข่าวสารว่า กลับมาแล้วค่ะ ยังอยู่นะคะ
ข้อคิด
1.รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง
2.ใช้คนให้เหมาะกับงาน หมายถึงว่าถ้าผู้เขียนไม่มีฝีมือและไม่ยอมพัฒนาฝีมือด้านถ่ายภาพ ก็ไม่ควรถ่ายภาพมาโชว์ ว่างั้นเหอะ
3.ใช้อุปกรณ์ให้ถูกต้องเหมาะกับงาน โดยคุณสมบัติของกล้องที่ใช้ ควรใช้เพื่อการถ่ายวีดิโอมากกว่าเก็บภาพนิ่ง
อีกมุม
แต่.....บนโลกนี้ หลายเรื่องหลายราว ที่ไม่ถูกที่ถูกทาง แต่ก็ ได้ อยู่ จริงไหม?? จาก จินตนาภร
คราวหน้าจะนำภาพหนองคายมาฝากบ้างนะเขียว