วิถีวัฒนธรรมบุญนิยม

รูปธรรมการปฏิบัติที่อยู่เหนืออบายมุข อันเป็นรูรั่วของชีวิต อาศัยยุทธศาสตร์ปลอดอบายมุข ขยัน สร้างสรรค์และเสียสละ ใช้ความมุมานะ อดทน ขวนขวาย ในการสร้างงานน้อยใหญ่ ด้วยการผลิตสิ่งที่ต้องกินต้องใช้กันเอง เช่น ทำนา ทำไร่ ปลูกผัก ปลูกป่า เพาะเห็ด ทำปุ๋ยชีวภาพ ฯลฯ นำผลผลิตที่ได้ทั้งหมดมาวางเป็นกองกลาง กินและใช้ร่วมกัน โดยยึดหลัก ปรธโยชน์สูง ประหยัดสุข กินน้อย ใช้น้อย จึงสามารถพัฒนาเป็นชุมชนที่พึ่งตนเองได้ เป็นชุมชนทานกระแสทุนนิยมที่เข้มแข็ง และกลายเป็นชุมชนที่สามารถจุนเจือสังคมได้ด้วย

   ผมมีโอกาสได้ไปสัมผัสวิถีชีวิตของพี่น้องญาติธรรมชาวอโศก (สันติอโศก) ที่เรียกตัวเองว่า ชุมชนวัฒนธรรมศีรษะอโศก อยู่หมู่ที่ 15 ต.กระแซง อ.กันทรลักษ์ จ.ศรีสะเกษ โทร 045 635767 และ 045 635691 ผมได้รับการแนะนำแลกเปลี่ยนเรียนรู้จากญาติธรรมหลายท่าน รวมทั้งสมณะหลายรูปที่ได้สนทนาด้วย ด้วยความประทับใจเป็นอย่างมาก สังคมที่นี่มีอยู่ประมาณ 200 กว่าครอบครัว ทุกคนเป็นนักปฏิบัติธรรมของแท้ ถือศีล 5 ศีล8 และศีล10 บริสุทธิ์และขัดเกลาตนเองอยู่ทุกจำวัตรเช้า เย็น ที่นี่ทุกเช้า(ตี 4)เด็กๆลูกหลานครอบครัวญาติธรรมจะตื่นแต่เช้า ขึ้นมาทำวัตรเช้า ฟังธรรม และออกไปทำงานฐานต่างๆทำงานเหมือนมด ฐานต่างๆมีฐานเต้าเจี้ยว ฐานโรงเห็ด ฐานกสิกรรมไร้สารพิษ ฐานแปรรูปอาหาร ฐานโรงสีข้าวกล้อง ฐานโรงปุ๋ยธรรมชาติ ฐานปลูกพืชสมุนไพร ฐานงานบ้านยาดี ฐานอโรคยาศาลา ฐานช่าง ฐานจักสาน ฐานร้านปันน้ำใจ ฐานตัดเย็บเสื้อผ้า ฐานโรงกี่ ผมเห็นความขยัน และการผลิดเพื่อพึ่งตนเอง ประหยัด มีความโอปอ้อม อารีย์ ความมีน้ำใจ การเอื้อเฟื้อแบ่งปันสูง ที่น่าสนใจทุกคนที่นี่พยายามขัดเกลากิเลสกันอย่างหนัก คนที่นี่หนีสังคมวุ่นวายมาอยู่อย่างสงบ ร่มเย็นจริงๆ ทุกคนมีความรู้ความสามารถหลากหลายชนิดเพราะเขาให้โอกาสในการศึกาเรียนรู้ในทุกฐาน ใครใคร่เรียนเรียน เราจึงไม่แปลกใจว่ามีผู้คนเข้ามาศึกษาเรียนรู้ดูงานกันไม่เว้นแต่ละวัน ที่นี่คือชุมชนเศรษฐกิจพอเพียงอย่างแท้จริง ยอมรับว่าคนที่นี่มีการพัฒนาจิตสำนึกสูง มีการปรับปรุงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ตลอดจนมีกิจกรรมร่วมกันสร้างสรรค์ผลผลิตด้านปัจจัยสี่ พยายามจะพึ่งตนเองให้ครบวงจรให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยึดยุทธศาสตร์ บุญนิยม นั่นก็คือ การทำงานให้เกิดประโยชน์แก่ส่วนรวมอย่างไม่เอาเปรียบ ที่นี่จึงเป็นสถานที่ที่เรา ท่านไม่ควรละเลย และต้องมาพบมาเห็น หลายรอบครัวพาญาติผู้ใหญ่มาเรียนรู้อยู่ด้วย ปฏิบัติธรรม จนผู้เฒ่าผู้แก่ไม่อยากกลับบ้าน ผมขนาดเป็นมุสลิมยังอดปราบปลื้มใจไม่ได้ที่ได้เห็นชุมชนพุทธแท้ๆที่จิตใจงดงาม และร่มเย็นสุด สะท้อนให้เห็นว่าสังคมและชุมชนมุสลิมจำเป็นอย่างยิ่งต้องไปศึกษาแลกเปลี่ยนเรียนรู้วัฒนธรรมบุญนิยมนี้เพื่อนำกลับมาสร้างสรรค์สังคมชุมชนของตนเองให้มั่นคง ยั่งยืนไปอย่างเข้มแข็ง