ไฮเซ็นเบิร์กได้สร้างสรรค์ผลงานที่เรียกว่ากลศาสตร์แมททริก (Heisenberg's Matrix Mechanics) โดยมีจุดตั้งต้นคือแบบจำลองอะตอมของโบร์ แบบจำลองนี้ได้ขยายขอบเขตให้ครอบคลุมขึ้นโดย Sommerfeld และจากหลักการของไอน์สไตย์ที่ว่าทฤษฎีที่ตัดสินได้ว่าอะไรที่จะสังเกตได้ ไฮเซ็นเบิร์กได้ประยุกต์ใช้แนวคิดดังกล่าว ที่จะสร้างทฤษฎีอะตอมโดยที่ไม่สนใจความพยายามเพื่ออธิบายวงโคจรของอิเลคตรอนโดยตรง
ในปี 1926 ชเรอดิงเงอร์ ได้ตีพิมพ์ผลงาน นำเสนอกลศาสตร์ควอนตัมฉบับสมบูรณ์ โดยสูตรทั้งหลายมาจากแนวคิดสมมุติฐานของเดอบรอย ต่อมาเรียกว่ากลศาสตร์คลื่น ในตอนต้นๆเริ่มจากสิ่งที่อาจอธิบายได้จากสถานะการที่ผกผัน จากแบบจำลองของโบร์ โดยตระหนักว่าวงโครจรที่มีได้ของแบบจำลองตรงกับคลื่นนิ่งของอิเลคตรอน ซึ่งอธิบายได้ต่อไปว่า กลศาสตร์ของคลื่นอธิบายทฤษฎีอะตอมได้อย่างไร
เป็นที่น่าสนใจประการหนึ่งว่าบทความชุดแรกๆ ปรากฏอยู่ในงานของไฮเซนเบิร์ก ด้วยบทความของชเรอดิงเงอร์ที่เขียนลงในวารสาร Annelen der Physick เป็นคู่แข่งของวารสาร Zeitschritf ที่ได้พิมพ์งานของ ชเรอดิงเงอร์
ไม่มีความเห็น