ต้องทำกันตั้งแต่ต้นน้ำ

 

เมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2551 ... คุณหมอสุธา คุณหมอแหวว และดิฉัน ได้ไปเรียนสัมภาษณ์ท่านอธิบดีกรมอนามัย นพ.ณรงค์ศักดิ์ อังคะสุวพลา ในเรื่อง การประเมินโครงการฟันเทียมพระราชทาน มีตอนหนึ่ง ซึ่งคิดว่า อาจจะเป็นที่น่าสนใจ สำหรับผู้ที่ชอบแสวงหาประเด็นยุทธศาสตร์ สำหรับการทำงาน ...

"ที่ว่านี่ก็คือ มันต้องมาที่ต้นน้ำ ..."

มันก็เหมือนกับโรคเรื้อรัง ... การที่ฟันหลุดฟันร่วงทั้งหลาย มันก็คือ โรคเรื้อรังของฟัน เหมือนโรคเรื้อรังของร่างกายทั่วไป ...

• ฟันเสียไปเพราะว่าปล่อยให้กินน้ำตาลมาก จนกระทั่งเกิดเป็นเบาหวาน
• สูบบุหรี่ก็มาก ก็ปล่อยให้สูบบุหรี่กันจนปอดอักเสบเรื้อรัง และก็กลายเป็นถุงลมโป่งพอง
• พวกเส้นเลือดก็ไม่ได้ดูแลอาหารการกิน ไม่ได้ออกกำลังกาย ทำให้เส้นเลือดเกิดขรุขระ และก็ตีบตันในอวัยวะที่สำคัญต่างๆ ที่หัวใจกับที่สมอง เหล่านี้เป็นต้น

นั่นก็คือ ... การที่เรามาตั้งต้นทำในเรื่องนี้ตอนที่มันเป็นปลายน้ำ ทำให้ได้ประโยชน์ไม่มาก เพราะว่า ... เป็นเหมือนกับการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า

... แต่ว่าเรื่องที่จะแก้ตรงนี้มันต้องไปที่ต้นน้ำ ว่าคุณจะมีความรู้ ความเข้าใจ หรือจะมีคติที่ดีในการดูแลสุขภาพช่องปาก และฟันของคุณ คือ ธรรมชาติให้มา 2 ชุด เพราะฉะนั้นก็อย่ามีชุดที่ 3 เลย ... ก็ต้องดูแลให้ดี ให้เป็นเครื่องมือ เป็นฐานในการที่จะใช้ขบเคี้ยว เพื่อนำอาหารเข้าไปสู่ระบบการย่อย ให้ดีที่สุดอย่างไร

เพราะฉะนั้น จึงต้องสร้างให้เกิดความรู้ความเข้าใจ หรือเจตคติทีดีในการที่จะดูแล สุขภาพช่องปากกับฟันของตัวเองให้ดี ซึ่งมันก็ต้องเริ่มตั้งแต่เด็กเล็ก ตั้งแต่นักเรียน ตั้งแต่เป็นวัยทำงาน ก่อนที่จะเป็นวัยสูงอายุ

เพราะฉะนั้น ถ้าเขาเข้าใจเรื่องพวกนี้ เขาก็จะดูแลฟันได้เป็นอย่างดี แต่ถ้าเรามารอจนฟันเขาใกล้จะร่วงหมดปาก และไปสอนวิธีดูแลนี่ มันปลายน้ำ และอย่างที่ว่า ความเคยชิน มันกลับแล้ว เพราะฉะนั้นจะไปเปลี่ยนนิสัยความเคยชิน จนกระทั่งเป็นเรื่องของพฤติกรรมนั้น มันเปลี่ยนแปลงยาก มันก็กลายเป็นต้องมาตั้งรับแทน เพราะฉะนั้น ถ้าจะทำเรื่องนี้ต้อง ทำงานกันตั้งแต่ต้นน้ำ