ในวันหยุดมาฆบูชาไม่ได้มีโอกาสไปทำบุญที่วัด แต่ได้ชมและสวดมนต์ในใจพร้อมกับโทรทัศน์ ซึ่งได้ยินเสียงเด็กๆ สวดมนต์พร้อมกับผู้ใหญ่ก็เป็นที่ปลื้มใจอย่างยิ่ง
กอปรกับได้อ่านนิตยการ Lisa weekly 20.2.08 ฉบับสัปดาห์นี้ในคอลัมน์ Life Advice ของ แม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต ซึ่งเป็นปัญหาคาใจสำหรับหลายคนคือ คนเราตายแล้วไปไหน? เห็นว่าเป็นประโยชน์สำหรับหลายๆ คน จึงได้คัดลอกมาให้อ่านดังนี้ครับ
"...
คนเราตายแล้วไปไหน
คำถามนี้…อย่าสงสัยเลยนะคะ
สิ่งที่คุณควรจะทำก็คือ ลองกลับมาดูชีวิตของเราในปัจจุบันดีกว่าค่ะ
ถ้าตอนอยู่เย็น…
ตายไปก็อยู่เย็น
แต่ถ้าเราอยู่อย่างเร่าร้อนในปัจจุบันขณะ…เราจะพบว่าความเร่าร้อนทำลายชีวิตของเรา และทำให้วันพรุ่งนี้ต้องแก้ตัวใหม่อีกครั้ง
อยู่อย่างร้อน…
ตายไปจะไม่ร้อนได้อย่างไร
จงมีชีวิตอยู่อย่างคนที่ไม่ตายทั้งเป็น…นั่นต่างหากที่เป็นหน้าที่ที่เรากระทำได้ในปัจจุบัน ใช้ชีวิตอย่างคนที่รู้จักประมาณในการทำหน้าที่ทุกหน้าที่ และมีความรู้สึกอย่างหนึ่งว่า เราจะเป็นบุคคลที่เดินทางไปถึงที่สุดรอบอย่างคนที่สงบเย็นและเป็นประโยชน์อย่างถึงที่สุด
นี้เแสดงว่าคุณใช้ชีวิตที่คุณมีอยู่ในโอกาสของชาตินี้อย่างคนที่เต็มกำลังความสามารถที่คุณจะทำได้ทีเดียว
การเตรียมตัวตายที่ดีที่สุด คือ … การอยู่อย่างไม่ประมาทที่สุด ถ้าคุณทำได้เช่นนี้…เมื่อถึงวันหนึ่งคุณจะต้องคืนชีวิตของเราสู่ธรรมชาติ คุณจะทำได้อย่างอาจหาญโดยธรรมทีเดียวค่ะ
คุณจะไม่กลัวตาย…
เพราะความกลัวตาย…มันน่ากลัวมากกว่าความตาย และคุณจะรู้ว่าเราจะคืนทุกอย่างสู่ธรรมชาติอย่างสง่าความที่สุด เหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นอย่างสง่างาม
ถ้าคุณสง่างามในขณะที่ร่วงหล่น…
การไปเกิดใหม่ของคุณก็สมบูรณ์
ขณะที่เรามีชีวิตอยู่ตรงนี้สำคัญกว่าตายแล้วไปไหนค่ะ อย่าสงสัยในคำถามนี้…แต่จงใช้ชีวิตของเราอย่างคนที่เตรียมตัวอยู่อย่างคนที่ไม่ตายทั้งเป็นสมบูรณ์แล้วด้วยความเยือกเย็น…
และทำหน้าที่อย่างสูงสุดเพื่อมวลมนุษยชาติดีกว่าค่ะ
..."
เป็นอย่างไรบ้างครับได้อ่านแล้ว ทำให้เรามีความรู้สึกว่า "คำถามบางคำถามไม่ต้องการคำตอบ" แต่จะได้คำตอบในทางอ้อม
หากมีข้อคิดเห็นดีๆ ก็ฝากข้อคิดเห็นเพื่อการแบ่งปันกันต่อนะครับ
ผมกำลังจะฆ่าตัวตายครับ
เรามีชีวิตอยู่ตรงนี้สำคัญกว่า "ตาย"...จงใช้ชีวิตของเราอย่างคนที่เตรียมตัวอยู่อย่างคนที่ไม่ตายทั้งเป็นสมบูรณ์แล้วด้วยความเยือกเย็น…
และทำหน้าที่อย่างสูงสุดเพื่อมวลมนุษยชาติดีกว่า...