the final examination ของเด็กๆ

การให้

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการสอบ....วิชาเคมีของเราเป็นวิชาที่สอบในวันสุดท้าย.....ด้วยความตั้งใจของตนเองมาตั้งแต่วันเด็กว่า...อยากจะให้ของขวัญเล็กๆน้อยๆกับนร.ห้องที่ปรึกษา  แต่ด้วยระยะเวลาในการเรียนของเทอมนี้สั้นกว่าปกติ...ครูและเด็กต่างก็รีบทำหน้าที่ของตนเอง...ทำให้ครูยังหาโอกาสเหมาะๆ ที่จะไปของขวัญเล็กๆ ไม่ได้....จนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเทศกาลสอบปลายภาค...ก็ตั้งใจว่าจะเลี้ยงไอศครีมนร.  เริ่มคิดจากห้องที่เราเป็นที่ปรึกษา...แต่ใจก็นึกไปถึงเด็กสายวิทย์ทั้งหมด....ก็เลยถามครูพี่ๆ ที่ดูแลห้องอื่นๆ ว่า ครูนกจะเลี้ยงไอศครีม นร.ใครละร่วมเลี้ยงบ้าง...(หาคนร่วมหาร) ปรากฏว่าครูที่ปรึกษาของอีกสองห้อง OK ครูนกก็เลยไปสั่งไอศครีมมา 2 ถัง...ทำการ์ดเชิญเล็กๆ ไปยังลูกศิษย์ว่าเวลา 11.30 น มาร่วมทานไอศครีมกัน...ครูนกเสร็จจากภารกิจกำกับการสอบชั้น 6 ลงไปที่จุดนัดหมาย ปรากฏว่า ถังไอศครีมวางเรียบร้อย...เด็กส่วนหนึ่งก็ทานเรียบร้อย...ครูนกเลยต้องให้นร.ไปตามเพื่อนมาทานไอศครีม...แล้วหลังจากนั่นจะได้เตรียมตัวสอบตอนบ่ายโมงอีก....ครูนกกลับมาช่วงบ่ายสอง...ปรากฏว่ายังเหลือไอศครีมก้นถัง...ก็เลยจัดการเรียกนร.ที่ผ่านไปผ่านมาให้มาทาน....และมีบรรดาเพื่อนครูที่ดูแลการสอบกันอย่างเหน็ดเหนื่อย..โดยให้นร.เขาเป็นคนตัก..แล้วนำไปให้อาจารย์.....วันนี้ดีใจที่เห็นภาพ....นร.ที่เราสอนทั้งสามห้องมีความสุขร่วมกัน...และรวมถึงนร.ที่ครูนกไม่ได้สอน แต่มาช่วยตักและนำไปเสิร์ฟให้อาจารย์ท่านอื่น...ขอเหตุการณ์ที่เกิดในวันนี้เป็นบทเรียนของการรู้จักให้...การดูแลผู้อื่นปรากฏกับนร.ที่ร่วมเหตุการณ์  ส่วนครูสบายใจที่ได้ทำหน้าที่ของตนเองแล้วคะ....ดังเพลงที่ครูนกเคยชอบตอนวัยรุ่นที่มีเนื้อร้องว่า..."จริงใจที่เราให้ไป ไม่หมายสิ่งใดตอบแทน"

[ครูมานพ เอกจริยวงศ์]

คำว่า "ครู" ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกมาก ๆ ครับ เป็นผู้ให้ที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ จึงเป็นที่ยกย่องและเชิดชูของลูกศิษย์นะครับ