กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ เท่าที่ผมรู้จัก

"แผ่นดินอื่น" คือชื่องานรวมเรื่องสั้นของเขาที่ได้รับรางวัลซีไรต์ในปี พ.ศ.2539 ซึ่งคณะกรรมการตัดสินได้กล่าวสดุดีเอาไว้ มีความตอนหนึ่งว่า "สะท้อนความคิด ความเชื่อ คุณค่า และคตินิยมพื้นถิ่นอย่างลึกซึ้งและแหลมคม ให้เห็นว่าแม้ในสังคมที่ต่างวัฒนธรรม ต่างความเชื่อ มนุษย์ก็สามารถอยู่ร่วมกันด้วยไมตรีสัมพันธ์"

ผมไม่รู้จัก กนกพงศ์  สงสมพันธุ์ เป็นการส่วนตัว มารู้จักเอาตอนท่านได้รางวัลซีไรต์ เรื่อง แผ่นดินอื่น เมื่อประมาณ ปี 39 เลยซื้อมาอ่าน.....เห็นว่าเป็นคนพัทลุง...คนบ้านเดียวกันกับผม...อ่านแล้วก็รู้สึกชื่นชอบในผลงาน ความคิด ของท่าน

ปกติผมจะอ่านตำราของ อาจารย์เจน สงสมพันธุ์ ตั้งแต่สมัยเรียน เทคนิคพัทลุง ท่านเขียนเกี่ยว ตำราอิเล็กทรอนิกส์  ทราบว่าเป็นพี่ชายของกนกพงศ์

ในวันพรุ่งนี้ (25 กพ. 2549) เป็นวันฌาปณกิจศพ ท่าน ก็ขอแสดงความอาลัยยิ่ง โดยเอาบทกลอน ของ กวี จิระนันท์ พิตรปรีชา ที่อ่านแล้วรู้สึกชอบ

อาลัยกนกพงศ์

รับรู้ข่าวร้ายไม่รู้จบ กี่ร้อยพันศพ...ศึกแดนใต้

เรือนหมื่นคลื่นกวาดอนาถใจ ทิ้งรอยหม่นไหม้อันดามัน

แล้วมาข่าวร้ายรายล่าสุด จบชีวิตปิดสมุดหยุดเขียนฝัน

เพื่อนเรา "กนกพงศ์ สงสมพันธุ์" ฉับพลันจากพรากยากทำใจ

ไร้เงาเหงาโค้งควนขนุน พิกุลร่วงบนพื้นป่าใหญ่

วรรณกรรมบทอำลา...สุดอาลัย ฝากผลงานคนใต้ให้แผ่นดิน

*จิระนันท์ พิตรปรีชา

[วันเพ็ญ]

มาร่วมอาลัยด้วยคนค่ะ สงสัยว่านักเขียนซีไรต์ ลาจากไป 1 คน ไม่ค่อยมีข่าวคราวเลย โดนกระแสข่าวการเมืองกลบหมด

[ต้นอ้อ...ต้นธาร]

เสมือนหนึ่ง มิตรสหาย เพื่อนสนิท ได้จากไกล

[พลายเมืองลุง]

พบ 8 มีน.49  เพราะหาอ่านข่าวไข่พงศ์  นั่งกด ๆ แล -อ่าน  น่าอ่านเพ  ได้เท่เข้าอ่านประจำอิกเท่เล่า.... ลิ้งค์ พัทลุง ไม่ติดง่ะ  ไม่โร้ปรือ

.............ไข่พงศ์......

ป่าน้ำค้างยอดเขาหลวง หยาดดอกดวงยามฟ้าหว่าง
สะพานขาดทอดข้ามทาง ชีวิตว้างคนใบเลี้ยงเดี่ยว
แผ่นดินอื่น ณ หุบเขาฝนโปรยไพร
ร้อยดวงใจในทางเปลี่ยว
ชีวิตย่อมขับเคี่ยว
แม้ประเดี๋ยวก็เนิ่นนาน..

โอ้...ยามเช้าของชีวิต

โลกหมุนรอบตัวเอง