เมื่อนั่งรถในเมืองใหญ่ที่ตึกสูงตระหง่านเงื้อม ชีวิตสองฟากข้างล้วนแปลกตา
ให้ความรู้สึกจอแจคับคั่ง และอึกทึก
ทุกแห่งหนคล้ายเป็นเช่นเดียวกัน
ชวนอึดอัด
ชวนคับข้องใจ
แต่ในท่ามกลางความจอแจนั้น บางครั้งเราก็อาจเหลือบเห็นมุมสงบเล็ก ๆ ที่แอบซ่อนตัวอย่างสงบ ซุกที่นั่นบ้าง แทรกที่นี่บ้าง
อาจเป็นเพียงเก้าอี้ตัวเล็ก ๆ บนลานที่มีกระถางไม้ดอกประดับไว้อย่างน่ามอง
หรือเป็นทางเดินเล็ก ๆ ที่มีเถาไม้เลื้อยสานห้อยระย้าปรกลงจากกำแพงปูน
เมื่อถ่ายภาพทิวทัศน์พร้อมกันหลายคน ให้ต่างคนต่างถ่ายภาพมาดู เราจะพบว่าภาพจะออกมาแตกต่างกัน
ส่วนหนึ่งนอกจากเป็นเพราะทักษะในการใช้กล้องแล้ว ยังเป็นเพราะการเลือกมุมมอง
เราสามารถที่จะเลือกมองให้เห็นโลกในมุมที่แปลกและต่างออกไป
เมื่อมองภาพมุมกว้าง เราจะเห็นภาพอย่างหนึ่ง
แต่เมื่อฝึกให้มองลึกลงไปในกรอบที่เรากำหนด ภาพที่เห็น จะแตกต่างออกไป
ไม่เพียงเท่านั้น เรายังสามารถเลือกมองโลกผ่านสีสันที่เรากำหนดเองได้
ภาพที่ดูสามัญ เมื่อเลือกที่จะมองผ่านสีสันใหม่ ผ่านมุมมองใหม่ ไม่แน่ว่ากลับกลายเป็นภาพศิลปะที่งดงามภาพหนึ่ง
ประสบการณ์ในชีวิตในแต่ละรูปแบบ มีผลต่อการมองเห็นอย่างใหญ่หลวง
การมองโลกของเราก็เช่นกัน ถึงกลับคล้ายการคลี่บานของดอกไม้
เมื่อถึงเวลา เราจะมองเห็นถึงสิ่งที่เราเคยมองข้ามมาตลอด
ลานกว้าง ที่เคยเวิ้งว้างสุดสายตายามเป็นเด็กน้อย...
กลับกลายเป็นสถานที่คับแคบยามเติบโต
กลับกลายเป็นศักยภาพทางการค้าของนักค้าที่ดิน
กลับกลายเป็นลานพักผ่อนที่งดงามในสายตาของนักออกแบบ
บางครั้ง การคลี่บานของมุมมองนี้ เกิดขึ้นได้ชั้นแล้วชั้นเล่า
บางครั้ง ถึงกลับสามารถเปลี่ยนทางเดินชีวิตคนได้
สิ่งที่ท้าทายการถ่ายรูปที่สุด คือการสามารถเลือกมองเห็นความโอ่อ่าตระการตาที่ซ่อนอยู่ในความราบเรียบแสนสามัญที่อยู่เบื้องหน้า
มองเห็นถึงความเป็นไปได้นับไม่ถ้วนที่แฝงมาตรงหน้า
และคว้าไว้เพียงหนึ่งเดียว
สวัสดีค่ะ อ.วิบุล
วันนี้มาแบบอบอุ่นนะคะอาจารย์ เป็นมุมมองที่ลึกซึ้งนุ่มนวล ละเมียดละไมละมุนและจริงซะเหลือเกินเชียวค่ะ
เบิร์ดกระโดดปุ๊บเข้ามาเพราะนึกว่าอาจารย์จะมีรูป " มุมมอง " ที่แตกต่างมาให้ดู แต่จากตัวหนังสือที่ร้อยเรียงก็ทำเอาเบิร์ดต้องยิ้มๆๆๆๆๆๆด้วยความนึกไม่ถึงอย่างแรงเลยค่ะว่า อาจารย์เขียนแนวนี้ได้ด้วย ^ ^
สวัสดีค่ะ อ.วิบุล
เพิ่งเคยเห้นเขียนเรื่องทำนองนี้นะคะ
จริงๆแล้ว มันอยู่ที่อารมณ์ของเรานะคะ แล้วแต่ช่วงจังหวะเวลา
มีอยู่ทีนึง ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆ
ขากลับมาในรถ... แบบรถทัวร์...เพื่อนคนหนึ่ง เขียนกลอนพรรณาความสวยงาม ความประทับใจ ที่เราได้ไปเที่ยวกันมา 1 เล่มสมุดเล็กค่ะ----20 หน้า--
เพื่อนแปลกใจมาก เพราะไม่เคยเห็นเธอเขียนมานานมาก ไม่ใช่เขียนไม่เป็น แต่ไม่มีอารมณ์ เพราะภาระหน้าที่ของความเป็นรองผู้ว่าการที่รัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่งรัดตัว จนไม่ค่อยมีอารมณ์สุนทรีย์เอาเสียเลย
เอาภาพสวนแห่งหนึ่ง ในLas Vegas มาฝาก ถ่ายไว้เมื่อ 2ปีกว่าที่แล้ว
ดูแค่สวน จะนึกไม่ค่อยออกว่า มีอยู่ในเมืองที่มีแต่ตึกรามบ้านช่องอย่างนี้ด้วยหรือ จริงๆแล้วมี มีหลายแห่งด้วย
อย่างที่ อาจารย์บอกค่ะ..........ท่ามกลางความจอแจนั้น บางครั้งเราก็อาจเหลือบเห็นมุมสงบเล็ก ๆ ที่แอบซ่อนตัวอย่างสงบ
ท่ามกลางความจอแจ ถ้ามีความสงบอยู่ด้วย ตรงนั้นจะเป็นสถานที่ที่น่าอยู่
ไม่ว่าที่ใดก็ตาม ถ้ามีความว่างก็จะมีความงาม
ระฆังถ้าไม่มีที่ว่างก็ไม่มีเสียงอันไพเราะ
มองแบบอาจารย์ จะทำให้ชีวิตมีความสุขมากๆเลยครับ บ้านผมอยู่ในเมืองขับรถออกจากปากซอยก็เจอความวุ่นวาย แต่เมื่อขับรถเข้าบ้าน ผมมีวิวภูเขาให้มอง มีนกร้อง มีกระรอก มีต้นไม้ ไม้ดอก ไม้ประดับ และไม้ประแดก(อิอิ) มีความสุขครับ เข้าใจถึงความสงบที่อาจารย์ว่าครับ
ที่กรุงเทพฯแถวสี่แยกอโศก ที่มีรถราจอแจมาก ก๊สวนเบญจกิติ ที่กว้างขวาง สวยงามสะอาด ปลอดภัย เป็นสวนที่ได้รับการดูแลดีมากค่ะ
ดิฉันเคยไปเที่ยวฮานอย ไปที่วัดแห่งหนึ่ง คนเยอะมาก แต่พอเดินเข้ามาด้านในลึกๆ กลับเงียบๆ ร่มรื่นและเย็นมาก อาจจะเข้ากับเรื่องของอาจารย์ เลยนำมาให้ดูกันค่ะ
สวัสดีครับ น้อง เบิร์ด
สวัสดีครับ พี่ Sasinanda
สวัสดีครับ ท่านอัยการชาวเกาะ
"ท่ามกลางความจอแจ ถ้ามีความสงบอยู่ด้วย ตรงนั้นจะเป็นสถานที่ที่น่าอยู่
ไม่ว่าที่ใดก็ตาม ถ้ามีความว่างก็จะมีความงาม"
เราสามารถที่จะเลือกมองให้เห็นโลกในมุมที่แปลกและต่างออกไป
ขึ้นอยู่กับความคิดที่คิดแปลกและต่างออกไป :P
* งามมากมายค่ะ ท่านอ.
* งามเกินรำพัน .. จำนรรจา
* คิดถึงเธอ คนดีที่สุดคนึงหา
* ต่างวาระ ต่างเวลา ไม่ต่างเลย
... ขอบคุณค่ะ ...
