น้องใหม่..ออกงานวันแรก..

น้อง ๆ บรรจุใหม่ที่กำลังตื่นเต้น..กับงานใหม่..เต็มเปี่ยมด้วยความหวัง..ที่จะเติบใหญ่..ก้าวหน้า..รุ่งเรืองในอาชีพ..สร้างครอบครัวที่อบอุ่น.. รายได้ที่มากกว่ารายจ่าย ...จะได้ออกพื้นที่วันแรก..ความตื่นเต้นส่องวิบวับในประกายตา...เราจะโต..เราจะโต...

น้องใหม่..ออกงานวันแรก..

วันนี้น้อง ๆ บรรจุใหม่ที่กำลังตื่นเต้น..กับงานใหม่..เต็มเปี่ยมด้วยความหวัง..ที่จะเติบใหญ่..ก้าวหน้า..รุ่งเรืองในอาชีพ..สร้างครอบครัวที่อบอุ่น.. รายได้ที่มากกว่ารายจ่าย ...จะได้ออกพื้นที่วันแรก..ความตื่นเต้นส่องวิบวับในประกายตา...เราจะโต..เราจะโต...

พอถึงรถ คันดี ๆเขาเอาไปใช้หมด คันที่เกือบดีก็ไม่ว่าง เหลือตัวเลือกสุดท้าย รถตอนเดียว ด้านหลังรถไม่มีแอร์..ไม่มีเบาะ กับคนอีก 6 >>>เราคนขับ รอดตัว >>>ช่วยไม่ได้..รถคันอื่นไม่ว่าง..ถ้าอยากไปก็ต้องนั่งหลังรถ >>>>>>>>คนนั่งหน้าก็ใช่จะสบาย พวงมาลัยไม่มีพาวเวอร์ ดีที่มีแอร์.... เครื่องเสียงรึ...ไม่ต้องถามถึง>>> ก็รถหลวงนะ จะเอาอะไรนักหนา ไปหรือไม่ไป >>>ไปซี ชาวบ้านรออยู่ งั้นมุดขึ้นไปนั่งอัดหมู..ไก่..ตา..และวิช.. ด้านหลัง กระจกก็เปิดได้ด้านเดียว ร้อนหน่อยนะน้อง วันแรกก็เจอซะแล้ว น้องเรา..

รถเลียบโขงมา 2 อำเภอก็เลี้ยวลงกลางทุ่ง....ไต่ไปบนริมคลองส่งน้ำแคบ ๆ ..เราได้ยินเสียงหัวใครบางคนโขกกับกระจกด้านหลังไม่ต่ำกว่า 2 ครั้ง>>>> ต้องรบกวนหัวหน้าทีมลงไปส่องดูล้อด้านหน้าตอนข้ามสะพานแคบ ๆ อีกครั้ง >>>>พอน้องเริ่มจะหมดความอดทนรถก็ถึงที่หมาย..>>>>>

>>>>เกษตรกรมารอด้วยความมุ่งมั่นเช่นกัน..เรามองหาประธาน...หายไปไหน..อ๋อ..เมื่อเช้าฉีดยาพริก..ตอนนี้หามส่งอนามัย..เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ออกมาปร๋อได้เอง..เฮ้อ..ลูกศิษย์เรา..บอกแล้วให้ป้องกัน ๆ..สมน้ำหน้าดีไหมนี่..

เอา..ลุยต่อ..แบ่งกลุ่มเป็น 3 กลุ่ม>>>ลงแปลงถั่วฝักยาว 10 จุด ดูโรค-แมลง แล้วค่อยมาคุยกัน>>>>>>>> สายแล้ว แมลงหลบลี้หนีหน้าไปไหนหมด เจอแต่ขี้หนอน..ไก่จังเจอปัญหาหนักสุด...ฟังภาษาอีสานไม่ออก..ต้องเป็นล่ามให้อีก เอา..นอกนั้นพอฟังรู้เรื่อง แต่เจอมุขของเกษตรตำบลเจ้าของพื้นที่ก็เล่นเอาเราขำ..แต่เขางง..>>>>เสร็จแล้วแบ่งกลุ่มวาดรูปต้นถั่วที่เห็น โรคแมลงด้วย วาดไม่เป็นอีก วาด ๆ ไปเถอะ ตำรวจไม่จับหรอก บอกสภาพดินฟ้าอากาศ ด้วย >>>>อ้าว นั้นจะไปไหน ไปทำอาหารเจถวายพระ...มีเธอคนเดียวที่ทำได้..ขอตัว..แล้วก็มีอีก 2 ตัวที่ถูกขอ >>>ไปเข้าห้องน้ำที่บ้าน กับไปเอาน้ำให้วัวกิน…

>>>ทีนี้มาสรุปว่าแปลงถั่วที่ดูต้องจัดการประการใด..ฉีดยาฆ่าหนอนเจาะดอก เอ้าไหนว่าพึ่งฉีดได้ 2 วัน ก็มันไม่ตายก็ต้องฉีดอีก (เราพามาดูอยากให้ลดการใช้สารนะนี่) ฉีดเมื่อ 2 วัน ก่อนมันยังไม่ตาย ถ้าฉีดอีก คิดว่ามันจะตายเหรอ >>>งั้นก็เปลี่ยนยาตัวใหม่ มันก็ตาย>>>มันนะไม่ตาย แต่คนฉีดจะตายเหมือนประธานกลุ่ม เห็นไหม(มีตัวอย่างใกล้ตัวต้องใช้ประโยชน์) แล้วทำไง(พึ่งเข้าทางเรา..แหย่รังแตนให้เขาสงสัย)หนอนมาจากไหน..จากแม่มันไง..แล้วแม่มันเป็นใคร..อ๋อ..ผีเสื้อ..ทำไมลงแปลงไม่เห็นตัว มันนอนกลางวัน อ๋อ มันขี้เกียจ มันมาไข่ตอนกลางคืน แล้วฉีดยาโดนตัวแม่มันไหม ไม่ มันบินหนี แล้วฉีดถูกไข่มันไหม ไม่ ดอกถั่วหุ้มอยู่ แล้วฉีดทำไม ถ้าไม่ฉีดมันก็ไม่ได้กินถั่ว หนอนกินหมด แล้วถ้าฉีดหนอนตายไหม ???

สรุปงาน วันนี้น้อง ๆ ได้อะไรบ้าง >>>>เหมือนกับ 3 คนนั้นละคะ >>

>>งั้นพาไปไหว้พระรับขวัญน้องใหม่กัน..สาธุ..จำเริญ..จำเริญ..

ต่อไปก็หัดบินเองนะน้องเอย...พี่ก็มีทางบินของพี่...

..หากฉันบิน ๆไปในฟากฟ้า..มองลงมาเบื้องล่างยังพื้นดิน....โลกมนุษย์แสนกว้างใหญ่เหลือเกิน..ยิ่งมองยิงเพลิน..จำเริญหัวใจ..

เจอขี้หนอนกี่กองครับ

หนูรู้ว่าตัวอะไรกินถั่ว..แต่พี่เขายังไม่ให้บอก...(จริงๆ ดูไม่ออก..ฮิ..ฮิ..)

บ้านผมมีแต่ยางครับ อำเภอที่ผมจะทำงานก็ห่างไปอีก 270 กิโลแนะ

วาดไม่สวยไม่เป็นไร.. ตำรวจไม่จับ.(นี่ละห้องเรียนเกษตร(อยู่)จังหวัด)

ธุ..จ้า..หลวงพ่อพระใส..พระคู่บ้านคู่เมืองหนองคาย

สาธุ..ขอให้ได้ย้ายกลับบ้านโดยเร็วเถอะ...(เฮ้อ..)

แต่ใบเซียมซีไม่เป็นใจ..ต้องแก้เคล็ดด้วยฟัน..สิงโตเฝ้าวัด..

บ้างก็อาศัยเขี้ยวพญานาคซะเลย

พูดถึงพญานาค..บางคนก็กลัววงเวียนพญานาคเล่นน้ำพุที่หน้าอนุสาวรีย์ ปราบฮ่อ..ต้องขับรถอ้อมไปไกล..ไม่อยากผ่าน..แต่หลายท่านก็แวะเวียนไปถ่ายรูป นา ๆ จิตตังครับ..

ขอจบด้วยพระธาตุกลางน้ำวิวสวยๆแห่งเมืองเมืองหนองคาย

นี่ก็พระธาตุกลางน้ำ..องค์ใหม่..ริมโขง..

ลำโขงสีทองอร่ามฝากความคิดถึงคนไกล..

เขียนใน GotoKnow โดย เกษตร(อยู่)จังหวัด
ใน เกษตร..นอกกรอบ

คำสำคัญ (Tags): #น้องใหม่

หมายเลขบันทึก: 165376เขียนเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2008 11:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:47 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (5)

kookai

เขียนเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2008 17:40 น. ()

จากผู้อยู่ในเหตุการณ์
บรรยากาศในห้องเรียนกับสนามปฏิบัติงานจริงคนละเรื่องเลยค่ะ...ถึงเวลาแล้วที่ต้องขุดความรู้(ไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่ลึกลงไปในชั้นหน้าดินกี่เซนติเมตร..?) ที่ได้ร่ำเรียนมา ได้มาใช้ประโยชน์จริงก็คราวนี้ แต่จะขุดมาได้เท่าไรก็อีกเรื่องนะคะ....ตลอดทางบนรถเพื่อมุ่งหน้าไปโรงเรียนเกษตรกรก็แทบเอาชีวิตไม่รอดแล้วค่ะเนื่องจากจะขาดอากาศหายใจในระหว่างทางประกอบกับสูดฝุ่นเข้าไปเต็ม ๆ ที่สำคัญฝึมือขับรถของโชเฟอร์เกือบทำหัวใจวาย....แต่ก็หายเหนื่อยเป็นปริดทิ้งเมื่อได้เห็นไมตรีจิตอันดีงามจากนักเรียนของโรงเรียนเกษตรกรและมื้อกลางวันอันแสนอร่อย(ข้าวเหนียว ลาบปลาและต้มยำปลารสเด็ด) ..ตลอดเส้นทางเราได้อะไรมากมาย..หนึ่งในนั้นคือกระบวนการเรียนรู้ในแบบฉบับของโรงเรียนเกษตรกรที่ไม่เคยรู้จักและไม่รู้มาก่อนว่ามีโรงเรียนแบบนี้บนโลกด้วย โรงเรียนที่สอนให้นักเรียนหัดสังเกต หัดตั้งสมมุติฐาน หัดเรียนรู้ด้วยตนเองแล้วมาฟังครูเฉลยภายหลัง ต่างกับการยัดเยียดความรู้ให้นักเรียนฝ่ายเดียวโดยสิ้นเชิง เพราะดิฉันก็เป็นอีกหนึ่งคนที่มักนั่งหลับในห้องเรียนเป็นประจำที่เจอกับการสอนแบบนี้ นักเรียนจะได้ระดับการเรียนเท่าใดก็ต้องติดตามกันต่อไป.....ขอบคุณผู้บริหารและคณะครูโรงเรียนเกษตรกรทุกท่านค่ะ พี่ปรีดาที่พาเรามารู้จักโรงเรียนฯและที่สำคัญเจ้ามือเลี้ยงแหนมเนืองอันแสนอร่อย(อ.สมชาย)