เด็กและเยาวชนไทย ผู้กุมชะตาบ้านเมืองในอนาคต

หลายคนคงสะใจและอาจด่าในใจ สมน้ำหน้าเด็กแข่งมอเตอรไซด์ซิ่ง ที่โดยจับกุม คุมประพฤติ 1 เดือน และที่อายุไม่ถึงเกณฑ์ก็เข้าบ้านเมตตา อุเบกขา มุฑิตาไป จนมีการนำภาพออกอากาศให้ประชาชนได้ชม เมื่อเร็วๆนี้ เหตุการณ์ทำนองเดียวกันนี้จะเกิดขึ้นอีกเรื่อยไม่มีที่สิ้นสุด ทางออกของปัญหาอาจไม่ใช่การลงเอยที่การจองจำ หรือเข้าสถานพินิจ หากแต่การสร้างความเข้าใจ การแลกเปลี่ยนของผู้ที่เกี่ยวข้องอย่างจริงจัง การจัดกลุ่มแลกเปลี่ยนเรียนรู กระตุ้น ปลุกจิตสำนึก ตลอดจนหาและคิดค้นกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ให้กับเข่าเหล่านี้อาจจะทางออกที่น่าชื่นชมกว่า และไม่สะเทือนใจกันไปทุกฝ่าย โดยเฉพาะผู้ปกครอง ผู้ดูแล ผู้รับผิดชอบเด็กเหล่านี้

             เราพบเห็นเหตุการณ์การซิ่งแข่งมอเตอร์ไซด์อย่างเอาเป็นเอาตาย(หลายรายตายจริงๆ)ของเด็กและเยาวชนผู้มีอันจะกิน ไอ้ยากจนก็ร่วมขบวนซ้อนทายเข้าด้วยทั้งชายและหญิง ลูกหลานคนที่มีวิถีพอมีพอกินตัวดีทีเดี่ยวเพราะมีเงินผ่อนรถมอเตอร์ไซด์ให้ลูกใช้ขี่ แต่ไมสามารถควบคุมพฤติกรรมพวกเขาเหล่านี้ได้ บทเรียนที่จังหวัดขอนแก่น น่าห่วงมีสถิติเด็กและเยาวชนตายด้วยอุบัติเหตุมอเตอร์ไซด์มากมาย พ่อแม่ผู้ปกครองบางรายซื้อมอเตอร์ไซด์ในลูกขณะที่ลูกหลานยังขับรถมอเตอณ์ไซด์ไม่เป็นก็มีแยอะ  เข้ามาดูในรั้วมหาวิทยาลัยขอนแก่นยิ่งแล้ว ผู้บริหารเขาอยากแปรรูป มขออกนอกระบบราชการ เขาจึงรับเด็กเพิ่มทุกปี ปีละหลายหมื่นคน เด็กทุกคนใน มข.มีค่านิยมใช้มอเตอร์ไซด์มากกว่าจักรยาน การจัดการเส้รนทางจักรยาน ไม่เป็นโล้เป็นฟาย ขาดการเชื่อมต่อจน นศ.ไม่ใส่ใจการใช้รถจักรยาน การรณรงค์เรื่องนี้ในมหาวิทยาลัยขอนแก่นของผู้บริหารอ่อนแอมาก "เขาจัดการไม่ได้จริงๆทุกปีเด็กเพิ่มขึ้นเป็นหมื่น 3-4 หมื่น แต่ที่ดินมหาวิทยาลัย ถนนในมหาวิทยาลัยไม่ได้เพิ่มขึ้นเลย การอบรมการใช้รถมอเตอร์ไซด์ไม่มี  นศ.เสียชีวิตด้วยมอเตอร์ไซด์หลายราย เพราะแซงกันมั่วและที่ฮิต คือไม่สวมหมวกนิรภัย(กันน๊อก)"เป็นเสียงวิจารณ์จากบุคคลากร อาจารย์ ข้าราชการใน มข. ทุกปีอย่างคต่อเนื่อง มาที่เด็กซิ่งกันต่อ เราต้องไม่ลืมว่าเด็กและเยาวชนสมัยนี้ ชอบของแปลก สะใจ โลดโผน การแข่งมอเตอร์ไซด์ซิ่งจึงเป็นกิจกรรมที่เด็กและเยาวชนหลงไหลมาก และเขาไม่สนใจว่าเมื่อล้มแล้วจะตาย เคยแลกเปลี่ยนกับเด็ก(อายุไม่ถึง 18 ปีบางคน)เขาเฉยๆกับการตาย บอกแค่ว่าไม่ใช่ตัวเค้าก็แล้วไป  เคยมีรัฐมนตรีของพรรคไทยรักไทยท่านหนึ่งคุณวัฒนา เมืองสุข อยากให้มีถนนแข่งมอเตอร์ไซด์ซิ่ง แต่ถูกกดดัน คัดค้านจนไม่สามารถดำเนินการได้ ผู้ปกครองเอาเขาไม่อยู่แน่นอน เพราะผู้ปกครองเอาแต่ห้ามปรามแต่หาทางออกให้เค้าไม่ได้ ข้างบ้านที่ผมพักมีครอบครัวที่ศสญเสียลูกชายอายุเพียง 15 ปี หน้าตาดี เรียนเก่ง แต่ติดเพื่อนไปแข่งมอเตอร์ไซด์ซิ่ง แหลกเหลวหมด จำหน้าไม่ได้ ได้คุยกัน คุณพ่อเด็กคนนี้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับข้าพเจ้าอย่างน่าสนใจว่า บอกมันไม่รู้กี่ครั้ง บอกจนปากจะฉีกมันก็ไม่ฟัง มันยังย้อนกลับมาว่าไม่ให้ขี่มอเตอร์ไซด์ซิ่งและจะให้มันทำอะไร ก็ตอบมันไม่ได้ มันเสียไปแล้วถึงนึกขึ้นได้ว่า กิจกรรม อาทิ เล่นกีต้าร์ ดนตรี กลอง เปิดลานสเก็ตบอร์ด ลานจักรยานผาดโผน หรือ ผลักดันให้มันรักและชอบกีฬาก็น่าจะโน้นน้าวจิตใจมันได้ หรือว่าชวนเพื่อนๆของลูกมาเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์ เลยไปถึงพัฒนาโปรแกรมเกมส์ อืนๆ จิปาถะคิดไป แต่ลูกก็ตายไปแล้ว ผมจึงคิดว่าที่แกแลกเปลี่ยนมาก็เป็นทางออกหนึ่ง อีกประการหนึ่งคงต้องฝากคุณ สมชาย วงศ์สวัสดิ์ น้องเขยคุณทักษิณ อดีตนายกฯที่กำลังจะเดินทางมาว่า ท่านต้องช่วยกวดขัน ให้โรงเรียน ครูเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือสังคม จัดกิจกรรมเพื่อให้เด็กตระหนักเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม สร้างความเดือดร้อนให้กับสังคม หรือให้โรงเรียนจัดกิจกรรมอื่นๆกระตุ้นอีกทางหนึ่งน่าจะดี ผมไม่เห็นด้วยกับการลงโทษดังที่เป็นข่าว ล่านสุดเด็กที่ถูกจับประกันตัวก็ยังออกมาซิ่งแล้วโดนจับีกรอบ 2 ก็มีหลายคน แต่ผมเห็นว่า เราผู้ใหญ่ ผู้ปกครอง ครู ผู้อาวุโสของสังคมน่าจะหาทางออกกับกิจกรรมเสริมที่แตกต่างหลากหลายร่วมกันคิดค้น รูปแบบ เพื่อป้องกันหาทางไม่ให้เด็กและเยาวชนตัดสินใจไปแข่งมอเตอร์ไซด์  โดยที่ต้องคิดแล้สว่าการห้าม การปรามเขา แต่ไม่มีกิจกรรมอะไรรองรับเขาเลย ก็เท่ากับว่าเราไม่ได้คิดไตร่ตรอง รองรับกิจกรรมที่สร้างสรรค์ทดแทนให้เขาได้ใช่หรือไม่ อีกประการหนึ่งสำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ วัฒนธรรมจังหวัดทุกจังหวัด คงต้องออกมาทำงานใวลชนกับเด็กและเยาวชนมากขึ้น มากกว่านั่งยุบหนอพองหนออยู่ในสำนักงานกันเต็มไปหมดแต่ไม่มีงานทำ นั่งมองหน้ากันไปวันๆ