ท่ามกลางข่าวความเคลื่อนไหว หลากหลายรสชาติในบ้านเมืองเรา ซึ่งก็คงจะนำเอาความยินดีปรีดา ความเศร้าสร้อยเหงาหงอย ความตื่นตระหนกตกใจ ความสุขสบายใจ ความไร้กังวล รวมไปจนถึงบางคนก็พบกับความสับสนวุ่นวายมากขึ้น
ในมุมหนึ่งของบ้านเมืองไทย จะมีโรงเรียนบ้านนอก ที่รับภาระในการพัฒนาคุณภาพลูกหลานไทยมาได้มาช้านานแล้ว ความรักความผูกพันของผู้คนที่มีต่อโรงเรียนในชุมชนของตนเอง กลายเป็นคำบอกคำสอนที่ทุกคนพร่ำบอกลูกหลานให้สืบสานต่อกันมา
และ ณ เวลาหนึ่ง สิ่งที่เราเรียกกันอย่างภาคภูมิว่า การพัฒนา ได้นำมาอะไรมาให้พวกเราต้องคิดและทำมากมาย ซึ่งแน่นอนว่า การพัฒนาย่อมมีทั้งข้อดีและข้อเสีย แต่สิ่งที่ปรากฏในปัจจุบัน ทำไมมันจึงสร้างความอ่อนเพลียให้ครูไทยทั้งประเทศเหลือเกิน
ข่าวเรื่องแพเธค ข่าวเรื่องเด็กและเยาวชนรวมตัวกันแข่งรถ ข่าวเรื่องนักศึกษาพลอดรักกันในห้องสมุด ข่าวการเดินขบวนขับไล่ครูและผู้บริหารโรงเรียน และอื่นๆอีกมากมาย ทำให้ถามตัวเองว่าเราเป็นครูที่ดีแล้วหรือยัง เพื่อนพ้องน้องพี่ครูไทยทั้งประเทศคิดอย่างไร กระบวนการเรียนรู้ในระบบโรงเรียน ไม่เกิดประโยชน์ต่อลูกหลานเราบ้างหรือ
อย่างไรก็ตาม ผมยังเชื่อมั่นในความเป็นครูของเพื่อนพ้องน้องพี่ครูไทยทั้งประเทศ เพียงว่าเราต้องกล้าเผชิญกับความจริง ไม่ใช่ลอยไปตามลมปากของใครๆแบบไร้จุดยืน
เมื่อมีโอกาสได้พูดต่อทีสาธารณะ ผมจะพูดเสมอว่า "เม็กดำ" คืออีกพื้นที่แห่งคุณภาพทางการเรียนรู้ ...
พักนี้ผมมีราชการทุกสัปดาห์ วันนี้ก็ออกพื้นที่ ณ อ.นาดูน
จะลงเม็กดำเพื่อเก็บงานให้แล้วเสร็จในวันที่ 22 - 23 ก.พ.นี้ ...
จะเป็นไปได้หรือเปล่าครับว่าวันที่ 22 ก.พ.นั้น อบรมเรื่องใบลานให้นักเรียน ..(อีกครั้ง) อาจจะมีครูมาร่วมด้วย และกิจกรรมอื่น ๆ เสริมเข้าไป สวนวันที่ 23 นั้น ผมกะจะยกวงแคนไปที่เม็กดำ ....
ตอนนี้วิ่งสาละวนให้ใคร ๆ มาจัดการเรื่องห้องเรียนธรรมาสน์ ...
ผมยังผูกพันและอยากทำอะไรหลายอย่างที่นั่น โดยเฉพาะเรื่องห้องสมุด
กรณีหนังสือทำมือนั้น.... ผมกำลังคัดต้นฉบับ ให้เขาประเมินราคา คงต้องรบกวนท่าน ผอ. เขียนคำนำให้ด้วย ...
ผมจะโทรหาในสาย ๆ หรือก่อนเที่ยงของพรุ่งนี้นะครับ
สวัสดีครับผม ผมเชื่อว่าบ้างครั้งครูบางท่านอาจจะยังยอมรับไม่ได้ หมาย ถึงเด็กนักศึกษาวัยรุ่น โดยเฉพาะเรื่องพฤติกรรมของตัวเด็กที่ทำอะไรไม่ได้ตั้งใจ เพราะความ อยากรู้ อยากเห็น ไม่ลอง ไม่รู้ เป็นปัญหาสังคมในปัจจุบัน ซึ่งทำให้ครูหนักใจบ้าง และผมเชื่อว่าครูทุกท่าน อยากจะสอนให้ลูกสิทธิ์ของตัวให้ได้ดีทุกคน เพราะเด็กคืออนาคตของชาติ ขอเป็นกำลังใจให้ครูทุกท่านครับผมสู้ต่อไปนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่
ดิฉันก็เชื่อมั่นในความเป็นครูของครูไทยทุกคน แต่สิ่งที่ทำให้ครูอย่างเราๆ ขาดความเชื่อมั่น และคิดไปว่าเราเป็นครูที่ดีแล้วหรือยัง คือสิ่งที่ครูไทยทั่วประเทศกำลังเผชิญอยู่ คือการที่โรงเรียนต้องผ่านการประเมิน โดยเฉพาะมาตรฐานที่ 5 ด้านผลสัมฤทธิ์การเรียนของนักเรียนที่บอกว่านักเรียนต้องได้เกรด 3-4 ถึงร้อยละ 75 จึงจะถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดี ทั้งๆ ที่คุณภาพของผู้เรียนไปไม่ถึง สิ่งที่เห็นทุกวันนี้ จึงเห็นเยาวชนหรือผลผลิตส่วนหนึ่งจากโรงเรียนเป็นเช่นนี้ แต่ก็ขอให้ครูไทยทุกคนจงมีศรัทธาในหน้าที่ครูของตนต่อไป
ท่าน ผอ.คะ ท่านคงจะต้องทำใจเกี่ยวกับวัยรุ่นในเรื่องเลวร้าย ตามสมัย เด็กเจริญพันธ์เร็ว ครูตั้งใจที่จะให้ความรู้ ครูบางท่านก็เน้นศีลธรรมเข้าไปด้วย เป็นตัวอย่างที่ดี มีความมุ่งมั่นในการเป็นครู และหมั่นแสวงหาความรู้เฉพาะกิจ มายำมาเตือน แต่ก็ยังครูบางท่านยิ่งสอนนานยิ่งเซ็ง ไม่อยากจะเป็นครูแล้ว เบื่อ แต่ก็ไม่รู้จะไปทำอะไร นอกจากครู ทำอย่างไร ครูบางท่านถึงจะมีไฟ ใครจะ ชาจไฟให้ เติมพลังให้ใหม่ ก็ไม่มี ท่าน ผ.อ.นั่นแหละคะ จะต้องเป็นผู้ชาจไฟให้ครูในปกครอง ช่วยกันสั่งสอนเด็กๆ ยิ่งเด็กที่คิดว่าอยู่ในสังคมที่เสี่ยง ยิ่งต้องดูแล และเน้นแต่กลับนิ่งเฉย ไม่เหลียวและมีความห่วงใยอย่างจริงใจ คิดแต่ว่าทำตามหน้าที่ครูก็พอแล้ว
สำหรับเด็กๆวัยรุ่น ก็คงหากิจกรรมที่ส่งเสริมความคิดเขาให้คิดมากๆ อย่าพี่งเพลียละเหี่ยใจนะคะ เข้าใจมากเลยในบทความนี้ คนที่ห่วงใยนักเรียน ก็คงจะมีแต่ท่าน ที่ไม่เบื่อหน่าย มีแต่พัฒนาการเรียนการสอนเด็กทุกรูปแบบ เพื่อให้เหมาะสมกับชีวิตในปัจจุบัน แต่กระนั้น ก็ยังตามเด็กวัยรุ่นไม่ทัน เพราะเขาเร็วเกินคาด คาดไม่ถึงและพัฒนาไปไกลในสิ่งที่ไม่ควร ก็คงต้องทำใจคะ ท่านทำดีที่สุดแล้ว ส่วนคนอื่นช่างเขาเถอะนะคะ ท้องถิ่นเรา เราก้พัฒนาของเราให้ดีไป ส่วนข่าวคาว ของวัยรุ่นถิ่นอื่นช่างหัวมัน ครูท้องถิ่นนั้นเขาไม่ใส่ใจเอง จริงเปล่าคะ พูดเข้าข้างตนเองเนาะ เป็นกำลังใจคะ
สวัสดีค่ะท่านผอ.เม็กดำ
สวัสดีปีใหม่ 2552 ค่ะ
มีความสุขในทุกๆวันนะคะ
โชคดี ตลอดปีและตลอดไป
J สุขภาพแข็งแรงค่ะ J
สวัสดีค่ะ
ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมนานแล้ว
สบายดีไหมค่ะ
ดอกศรีตรัง
สวัสดีครับ...
เงียบ...มากเลยจารย์
ผอ หายไปนานมากๆ
สบายดีไหมครับ