บันทึกเมื่อวานนี้ (1 ก.พ.51) ได้เขียนบันทึก ชื่อ ขอมอบเพลง "ก้อนหินก้อนนั้น" ให้กับผู้ที่ท้อถอย..หมดกำลังใจ ซึ่งเป็นเรื่องราวของเพลง ๆ นี้ ที่บอกว่า ให้ปล่อยวางทุกข์ที่ถือไว้เถอะ เขียนเพื่อเป็นกำลังใจและเตือนสติคนที่กำลังเก็บทุกข์ไว้กับตัว
มาวันนี้ ผมได้พบข้อธรรมในหนังสือเล่มหนึ่ง ซึ่งเป็นแก่นธรรมเดียวกันกับบันทึกเมื่อวาน เป็น ปกิณกธรรมของ หลวงพ่อชา สุภทโท ท่านแสดงแก่นธรรมในเรื่องของ "อริยสัจ 4" เอาไว้ ดังนี้
อริยสัจ 4
"ระฆังใบนี้ ถ้าเราไปยก มันก็หนัก
วางไว้เฉย ๆ มันก็ไม่หนัก
หนักนี้ เกิดจากอะไร
เกิดเพราะไปยกระฆังนั้นแหละ
วางระฆังนี้ลงเสีย
ก็ไม่หนัก
ความหนักนี้ คือ ทุกข์
รู้จักทุกข์ แล้วหาเหตุของมัน
เมื่อมีทุกข์เกิดขึ้นมา
ดูว่า ทุกข์เกิดจากอะไร
แล้วแก้มัน ตรงนั้น
เหมือนยกระฆังแล้วรู้สึกหนัก
นี่คือ รู้จักทุกข์
ปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์
ก็คือ วาง
เมื่อวางของหนักแล้ว
ความเบาก็เกิดขึ้นมา
ความเบาก็เกิดขึ้นมา
เท่านี้แหละ เราทำเท่านี้
วาง !
เท่านี้ ทุกข์ก็ดับแล้ว
การปฏิบัติ เป็นอย่างนี้"
(จากหนังสือ "พอดี" : ปกิณกธรรมของ หลวงพ่อชา สุภทโท, พิมพ์ครั้งที่ 3, วัดป่านานาชาติ อุบลราชธานี, หน้า 2)
แต่หนังสือที่ผมพบแก่นธรรมนี้ คือ
หอการค้าจังหวัดสกลนคร. วันวิสาขบูชา : วันประกาศอิสรภาพของมนุษย์.
กรุงเทพฯ : 21 เซ็นจูรี่, 2546.
บุญรักษา ทุกท่านครับ :)
ขอบคุณค่ะ คุณพี่ was
สบายดีนะคะ
สบายดีครับ คุณน้อง vjv
เหอ เหอ ... :)