กัดไม่ปล่อย
อะไรที่ทำให้เราทำงานที่ต้องเกี่ยวข้องกับคนมากๆ แบบได้ทั้งผลของงาน และคนทำงาน สนุกที่จะทำได้เรื่อยๆ สำหรับตัวเองอย่างแรกคือ ความสุขที่สัมผัสได้จากผู้รับผลงานเป็นแรงสะท้อนที่สำคัญที่สุด ถัดมาคือกำลังใจทั้งที่ตนเองต้องสร้างขึ้นเองและจากทีมงาน ความสุขที่สัมผัสได้จากผู้รับผลงานอาจไม่ต้องเป็นคำชมหรือวัตถุสิ่งของ แค่รอยยิ้มของความสุข สีหน้าแววตาของความรักความชื่นชม ความชุ่มชื่นใจและกำลังใจก็เกิดได้แล้ว
ถัดมากำลังใจจากทีม ช่วยเติมเต็มความชุ่มชื่นใจได้เสมอ ไม่ว่าจะจากอะไร ท้อเล็ก ท้อกลาง ท้อใหญ่ สำคัญทีมต้องช่วยกันปรับปรุงสูตรรักษาท้อ ไม่ปล่อยให้เชื้อท้อดื้อยา กัดไม่ปล่อยกับการค้นหาและวินิจฉัยความรุนแรงของท้อ รักษาท้อและป้องกันการเกิดท้อใหม่ๆ
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ น้องเต้าเจี้ยว
คณะ ตอ ชอบกัดนี่เอง ทำให้ป้าแดง ได้แผลกลับมาทั่วตัวเลย อิอิอิ ล้อเล่นน๊า
--------
ป้องกันการเกิดท้อให้ได้นะจ๊ะ
เขียนดีจัง แม้จะดูเครียดไปนิด
---------
ปล. คนรับผลงาน เรื่องการต้อนรับแขก ให้สิบเต็มสิบจ้า
มาเป็นกำลัง
ให้นะคะ เต้าเจี้ยว
ว่าแต่ว่า...ไปเขมร ต้องมีรูปมาฝากคนไม่ได้ไปด้วยสิคะ
รอติดตามผ่าน blog อยู่นะคะเนี่ย...
โห...โดน ป้าแดง
ปาดดดดดดดดดดดดด
- ดีใจที่น้องเขียนบันทึกกันแล้ว เขียนเข้าท่าด้วย
- เขาเรียกว่า รักเหนี่ยวนำรัก ถ้าเรารักใครและรู้ว่าเขารักเรา เราจะรักเขามากขึ้นทวีคูณ
- ถ้าเรารักทีมของเรา รักผู้รับบริการ รักเพื่อนร่วมชะตากรรม และเขาเผยมาสักนิดว่ารักเรา แค่นี้เราก็ทุ่มเทกายใจสุดๆแล้ว
- พี่เริ่มท้อบ้างแล้ว โดนสว.แทะเล็มตลอด หา5ส.ไม่มีบ้างเลย อิอิ