สมองบวมอีกแล้ว
แม่คะ
วันนี้หนูประชุม/อบรม/สัมมนา เรื่องการเขียนรายงาน TQA อีกแล้วค่ะ หนูคงไม่ต้องอธิบายว่า มันคืออะไรนะคะ เอาเป็นว่า แม่รู้ว่ามันคืออะไรก็แล้วกัน
เมื่อวานโชคดีที่อาจารย์วิทยากร ขับรถมาเอง ไม่อย่างนั้นหนูคงต้องซมซานถ่อสังขารไปรับอาจารย์ที่สนามบิน เพราะไม่มีใครทำหน้าที่อันทรงเกียรตินี้แทนหนูได้
กระนั้น เมื่อเช้าหนูก็ต้องรีบตื่น เพื่อไปรับอาจารย์ที่ ที่พักที่หนองคาย แต่คนขับรถกลับไม่รอเพราะหนูไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่เขาตาม เขาเลยทิ้งหนูไปรับอาจารย์คนเดียว หนูกลายเป็นแม่สายบัว แต่งตัวเก้อ ทั้งๆที่รีบออกจากบ้านแม้แต่กับพ่อก็ยังไม่ทันเจอหน้ากัน
เมื่อไปถึงห้องประชุม หนูหงุดหงิดปานกลางถึงมาก เพราะยังไม่ได้จัดห้อง หนูพยายามระงับอารมณ์ แล้วบอกน้องว่า ให้คนที่มาประชุมช่วยจัดก็แล้วกัน ก็ดีค่ะ คนที่มาก็ช่วยกันเป็นอย่างดี
อาการไข้หนูคงยังหลงเหลืออยู่ หนูร้อนๆหนาวๆ พอทานยาก็ดีขึ้น หนูฟังประชุมไม่รู้เรื่องเลย ไม่รู้อาจารย์สอนว่าอย่างไร เอามาทำกลุ่มเขียนรายงาน หนูก็ทำไม่ได้ เลยไม่ทำดีกว่า อาจารย์ก็ดูแปลกใจ ว่าทำไมหนูเงียบและไม่ค่อยใส่ใจ
ตอนเย็นหนูต้องไปเคลียร์ค่าใช้จ่ายที่พักให้อาจารย์อีก อาจารย์เอาหมามาด้วย ก็ต้องเอาหมาไปฝากเลี้ยงให้อาจารย์ ดูสิคะแม่ ทำกับคนอื่นทำได้มากมาย แต่วันนี้กับพ่อยังไม่ได้เจอหน้ากัน เข้าบ้านพ่อก็เข้านอนแล้ว พ่อคงเข้านอนไวกว่ากำหนด หนูไม่คิดเลยว่าหนูกลับบ้านช้า
คนเรานะแม่ มักจะมองข้ามคนใกล้ตัวเสมอ กับคนอื่นพูดเพราะเอาอกเอาใจ แต่คนในครอบครัวมักไม่ได้รับสิทธินี้ อย่างเช่น หนูมักจะวีนกับแม่อยู่เสมอ ส่วนกับคนอื่น หนูมักจะใจดี พูดเพราะ อ่อนหวาน บริการอย่างเต็มที่
หนูมัวแต่พร่ามไปเรื่อย เหลือบดูเวลา มันเลยเวลาเข้านอนแล้วนี่ หนูยังรู้สึกว่า ตาบวมๆอยู่เลยค่ะ พรุ่งนี้ หนูต้องตื่นเช้าอีก พาอาจารย์วิทยากร ไปเชคอัพร่างกาย ตั้งแต่ โมงครึ่งแล้วพาไปทาน breakfast อาจารย์สัญชาติอเมริกันค่ะ เจอ breakfast บ้านเรา อาจจะพอทำให้อาจารย์ไม่อยากกลับมาอีก หนูก็ไม่ต้องเหนื่อย หนูคิดดี......ใช่มั้ยจ๊ะ
ติดถึงแม่นะ
ลูก
28 ม.ค. 51 : 21.59
ความเห็น (5)
- สวัสดีครับป้าแดง
- ป้าแดงสู้ๆครับ เอารางวัล TQA มาอวดหน่อยนะครับ หากได้แสดงว่ามาตรฐานคับแก้วครับ
- ที่ตราดนี่ทำแค่ PMQA ก็พอครับ รากเลือดแล้ว ฮิๆๆๆๆ
- ขอบคุณครับ
ป้าแดงจ๋า
เอี้ยเฮ็ดงานหลายแท้ นอกจากสิคึดฮอคคนใกล้ตัวแล้ว เอี้ยก็ต้องคึดฮอดเจ้าของนำเด้อ
พักแน ไข่สิได้เซา เอี้ยบ่เซา จั๋งได๋ไข่สิเซาหละ
อ่าน zoom หาตัวเอง ของพี่สร้อยไป๋เอี้ย...
สวัสดีค่ะป้า(ขออนุยาตเรียกแบบนี้นะคะ)
บันทึกนี้โดนใจเต็มๆเลยค่ะ หนูก็เป็นพวกที่ชอบมองข้ามคนใกล้ตัว และใส่ใจกับคนอื่นมากเกินไป สงสัยต้องจัดการกับความคิดตัวเองซะบ้างแล้ว
มีความสุขกับการทำงาน และหายป่วยเร็วๆนะคะ
สวัสดีคะ ป้าแดง
ไม่ทราบเป็นเพราะคนที่เรารักและรักเรา เราึิึึคิดว่าเค้าต้องรับเราได้ทุกอย่าง
จนเราลืมคิดไปว่าเค้าเองก็ต้องการ การดูแลจากเราเหมือนกันนะคะ
ขอบคุณมากคะ
สวัวดีค่ะ ทุกท่านที่แวะมาค่ะ
คิดฮอดหลาย รักษาสุขภาพกันด้วยนะค๊า