(15 ก.พ. 49) เข้าร่วม “งานสัมมนาเชิงวิชาการ โอเว่น จี คีนัน ประจำปี 2549
สถาบันคีนันแห่งเอเชีย” ในหัวข้อ “Development around Suvarnabhumi Airport -
Planning to get it
right”
ภาคเช้า มีการนำเสนอโดย รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย สมชาย
สุนทรวัฒน์ ซึ่งกล่าวว่ากระทรวงมหาดไทย
กำลังดำเนินแผนการพัฒนาพื้นที่โดยรอบท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
โดยจะจัดตั้ง “สุวรรณภูมิมหานคร” ขึ้น ประกอบด้วยพื้นที่
2 เขตของกทม. (เขตลาดกระบัง และเขตประเวศ) และ 2
อำเภอของจังหวัดสมุทรปราการ (อำเภอบางพลี และกึ่งอำเภอบางเสาธง)
โดยในระยะแรกจะมีฐานะเป็นจังหวัด ภายใต้การดูแลโดยตรงของนายกรัฐมนตรี
ในระยะต่อไปจึงจะมีสถานะเป็นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบพิเศษที่มีผู้บริหารจากการเลือกตั้งโดยตรงของประชาชนในพื้นที่
ผู้นำเสนออื่นๆล้วนให้สาระที่น่าสนใจ ได้แก่
คุณสุรชัย สวัสดีผล
(ผู้อำนวยการท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ) เรื่อง
“ศักยภาพและขีดความสามารถของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
และผลกระทบต่อเศรษฐกิจไทย”
ดร.สุวัฒน์ วาณีสุบุตร
(ผู้อำนวยการสำนักงานคณะกรรมการบริหารการพัฒนาท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ)
เรื่อง
“แผนแม่บทในการพัฒนาและยกระดับพื้นที่โดยรอบสนามบินสุวรรณภูมิ”
Dr.John Kasarda
(กรรมการผู้อำนวยการ สถาบันคีนันแห่งสหรัฐอเมริกา) เรื่อง
“โอกาสมหาศาลในการพัฒนาพื้นที่โดยรอบสนามบินสุวรรณภูมิ”
Mr.Willem Trommels
(ผู้อำนวยการ The Berlin Airport Area Development Corporation
และอดีตผู้อำนวยการ The Schipol Area Development Company) เรื่อง
“การวางแผนและการดำเนินการพัฒนาเศรษฐกิจโดยรอบสนามบิน Schipol
ในประเทศเนเธอร์แลนด์และสนามบินเบอร์ลิน ประเทศเยอรมัน”
ภาคบ่ายเป็นการเสวนาหัวข้อ “การผสมผสานการพัฒนา สิ่งแวดล้อม ธุรกิจ และชุมชน
ให้เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนต่อพื้นที่โดยรอบสนามบินสุวรรณภูมิ”
ผู้ร่วมเสวนาประกอบด้วย
คุณสมหะทัย พานิชชีวะ
(กรรมการผู้จัดการ บริษัท อมตะโฮลดิ้ง จำกัด) พูดประเด็น
“การสร้างเมืองที่สมบูรณ์แบบ”
คุณปราโมทย์ ไม้กลัด
(สมาชิกวุฒิสภา) พูดประเด็น
“การวางแผนเพื่อแก้ไขปัญหาน้ำของพื้นที่โดยรอบสนามบินสุวรรณภูมิ”
คุณชัชวาลย์
พริ้งพวงแก้ว (ประธานกรรมการบริษัท ดีไซน์ 103
อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด) พูดประเด็น
“พื้นที่โดยรอบสนามบินสุวรรณภูมิในอนาคต”
ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม
(ประธานที่ปรึกษา สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน) พูดประเด็น
“ความต้องการจากภาคชุมชน”
ผมได้นำเสนอว่า คำว่า “ชุมชน” น่าจะหมายถึง “ประชาชน”
ซึ่งอยู่อยู่แล้วในพื้นที่ที่จะเป็น “สุวรรณภูมิมหานคร”
และผู้ที่จะย้ายเข้าไปอยู่เพิ่มเติม
ซึ่งคาดว่าจะมีจำนวนมากเมื่อมีการพัฒนามากขึ้นในพื้นที่ดังกล่าว
ประชาชนเหล่านี้ รวมทั้ง
“ผู้มีส่วนได้เสีย” (Stakeholders) อื่นๆ
ควรมีส่วนร่วมอย่างสำคัญและอย่างต่อเนื่องในการวางแผนและการพัฒนา
“สุวรรณภูมิมหานคร”
“การมีส่วนร่วม” นี้ ควรรวมถึง
(1) การมีส่วนร่วมในการวางแผน
(รวมถึงการพิจารณาให้ความเห็นในประเด็นที่เกี่ยวข้อง) (2)
การมีส่วนในการดำเนินการ (ในบางเรื่อง) (3)
การมีส่วนร่วมในการติดตามผล
(รวมถึงการตรวจสอบประเมินผลในบางส่วน) และ (4)
การมีส่วนร่วมในการเรียนรู้และพัฒนาต่อเนื่อง
(ซึ่งจะนำไปสู่การพิจารณาดำเนินการในรอบต่อๆไป)
นั่นคือ ควรเป็นการมีส่วนร่วมให้ครบตาม “วัฏจักรแห่งการพัฒนา” หรือ
“วงจรการพัฒนา”
นั่นเอง
ผมได้อ้างด้วยว่า “การมีส่วนร่วมของภาคประชาชน”
นั้น เป็นหลักการสำคัญที่กำหนดไว้อย่างชัดเจนในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.
2540 โดยเฉพาะ มาตรา 59 และ 76 นอกจากนั้น
ยังเป็นการปฏิบัติตามหลักการ “ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม”
(Participatory Democracy) และหลักการ “ประชาธิปไตยแบบไตร่ตรองร่วมกัน”
(Deliberative Democracy)
ซึ่งถือเป็นระบบประชาธิปไตยที่ก้าวหน้าทันสมัยอีกด้วย
ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม
20 ก.พ. 49
ไม่มีความเห็น