Episode 13: Trip 2008/1 Trip Fit กับสาวๆ ทั้งเจ็ด

...อ่านถึงตรงนี้ ผู้อ่านที่เป็นเพศชายหลายท่านคงจะเริ่มอิจฉาผมบ้างแล้วปะไร...แต่ถ้าผมบอกว่า 4 ใน 7 เป็นสาวโสดด้วยแล้ว อาจเพิ่มความ “ตาร้อน” มากขึ้นก็เป็นได้ ...

ปลายเดือนพฤศจิกาปีที่แล้ว ผมเริ่มรู้สึกว่า อายุเยอะๆ นี่มันก็ไม่ค่อยดีนะครับ

คือว่า...มันเริ่มไม่ฟิดครับ...

ยังไงหรือครับ...ก็เจ้าอาการเวียนหัว ที่มันจะคอยจะกำเริบทุกครั้งที่ผมเอียงศีรษะ น่ะซิครับ ...

ตอนเป็นครั้งแรกก็ตกใจเหมือนกันครับ...แบบว่าพอล้มตัวลงนอนปั๊ป...ห้องงี้หมุนไปหมด

ไอ้เราก็นึกว่า ตัวเองทำงานหักโหมเกินไปหน่อย เพราะช่วงนั้นออก Trip ไม่ได้อยู่ Office กิจกรรมเลยเยอะ พักผ่อนก็เลยน้อย พาลทำให้เวลาที่เคยนอนน้อยอยู่แล้ว ไม่ค่อยเหมาะกับช่วงที่เหนื่อยแบบนั้น

แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรครับ...ปล่อยให้เป็นอย่างนี้อยู่ร่วมสัปดาห์

กลับมาไทยก็รีบไปหาหมอ Check ซะหน่อย ระบุเลยว่าต้องเป็นหมอระบบประสาท หรือ ที่เรียกว่าหมอนีโร

หมอตรวจเช็คดูสักพักก็บอกว่าระบบประสาทปกติ คาดว่าเป็นหินปูนก่อตัวในหู แล้วกระทบระบบการทรงตัว ซึ่งอาการอย่างนี้ ประมาณสองสัปดาห์ก็จะหายไปเอง หมอย้ำให้ผมนอนเยอะๆ แล้วก็ให้ยานอนหลับมากิน

“ทานก่อนนอนนะคะ และ อีกอาทิตย์ค่อยมาพบหมออีกที” หมอบอกเสียงนุ่มๆ เพราะเป็นหมอสาว ถ้าหมอรุ่นใหญ่มักจะดุ

...

สัปดาห์ต่อมาผมกลับไปหาหมอตามนัด บอกหมอว่าอาการไม่ดีขึ้น เพราะ อาการเวียนหัวยังมีอยู่...

หมอสงสัย และ ทำการตรวจเช็คใหม่ แล้วก็เริ่มงง เพราะทุกอย่างก็อยู่ในเกณฑ์ปกติ อาการอย่างนี้มันทานยานอนหลับ พักผ่อนให้เยอะๆ ก็น่าจะหายแล้ว เลยถามผมเรื่องการทานยา

“ทานยาตามที่หมอสั่งหรือเปล่าค่ะ” หมอถาม

“ทานครับ ทานทุกวัน” ผมบอก ... หมอทำท่าขมวดคิ้ว แล้วถามต่อ “ทานแล้วทำไมไม่ดีขึ้นล่ะคะ”

“ ก็ผมทานตามหมอสั่งน่ะครับ ทานทุกคืนก่อนนอน” ...ผมบอก “...พอจะนอนผมก็ทาน.

“แล้วทานตอนกี่โมงคะ” หมอยังยิงคำถามไม่เลิก

“ตีสองครับ ผมนอนเวลานั้นทุกคืน” ผมบอกตามความจริง

“เฮ้ย... แล้วมันจะหายได้ไง หมอให้คุณพักผ่อน คุณต้องทานตอนสองทุ่ม ซิค่ะ แล้วก็นอนเลย” หมอเริ่มดุแล้วซิยังสาวอยู่แท้ๆ ยังไม่น่าดุ

“ครับ” ผมนึกในใจ...ก็บอกมาแต่แรกว่าทานตอนสองทุ่ม ก็หมดเรื่อง... จริงๆแล้วบอกผมให้นอนเลยตอนสองทุ่มก็ยังได้ เพราะ ผมไม่เคยมีปัญหานอนไม่หลับหรอกครับ มันแค่ไม่ยอมนอนเอง ถ้าอยากหลับ หัวถึงหมอนไม่ถึงสามนาทีก็หลับแล้ว

....

ท่าทางอาการนี้คงต้องตั้งใจรักษากันจริงจังซะแล้วครับ

ก่อนจะไปหาหมอ คนใหม่ เพื่อรักษาอย่างจริงจัง ผมว่าผมต้องทำตัวให้ปกติก่อน นั่นคือ กินพอประมาณ พักผ่อนให้พอ และ ต้องออกกำลังกาย

“กฎเหล็ก” สามข้อ ก็เลยเริ่มเอามาใช้ เพื่อให้ ร่างกายเข้าสู่สภาพปกติ มีอะไรบ้าง คงมาเล่าให้ฟังกันวันหลังครับ แต่ที่จะเล่าวันนี้คือ เรื่องพักผ่อน ครับ ปีนี้ผมตั้งใจพักผ่อนให้พอ ทั้งร่างกายและจิตใจเลยทีเดียว

ทางร่างกายก็การนอนครับ วันหนึ่งก็อย่าให้น้อยกว่า หกชั่วโมง (ปกติผมนอนไม่ถึง ห้าชั่วโมง !) ทางจิตใจก็คงไม่พ้นเรื่องเที่ยวครับ ทั้งเที่ยว Pub และ เที่ยวทัศนาจร

ไอ้เที่ยว Pub นี่มันพักผ่อนจิตใจดี ครับ แต่ ร่างกายจะแย่ เพราะ นอนดึก และ เจอทั้งเหล้า และ บุหรี่ อันนี้คงต้องลดน้อยถอยลงไปด้วย...เลิกขาด คงไม่ทำในปีนี้ครับ กลัวบริษัทเหล้าเจ้ง

ส่วนเที่ยวหย่อนใจ ทัศนาจร อันนี้ก็ต้องเลือกแบบสบายๆ ครับไม่งั้นเหนื่อยอีก ปีนี้เลย ฉลองนโยบายเสียแต่ต้นปี

เริ่มจาก “มอหินขาว” ที่ไปมาเมื่อช่วงปีใหม่ ทำงานมาอีกไม่ถึงอาทิตย์ ก็มี Trip เที่ยวอีกแล้วครับ

Weekend นี้มาที่เมืองกาญจน์ครับ...

งานนี้พี่ๆ ที่ WSAT (Women Secretary Association of Thailand หรือ ที่เรียกว่าสมาคมเลชานุการสตรีแห่งประเทศไทย) นั้นชวนไปพักผ่อนที่บ้านตากอากาศ แห่งหนึ่งในเมืองกาญจน์

บางคนสงสัยว่าผมไปยุ่งอะไรกับ WSAT ก็ต้องแนะนำให้ลองไปอ่าน Blog ก่อนนี้ครับ ที่มีเขียนเรื่อง WSAT ไว้เหมือนกัน...ง่ายๆ ก็คือ พี่ๆ ที่นี่เค้าเอ็นดูผมก็เลยชวนเที่ยวเมื่อมีโอกาส ละกันครับ...

...

Trip นี้เป็น Trip เพื่อนฝูงครับ ดังนั้นคนไม่เยอะ มีกันแค่ 8 คนกับ รถสองคัน ที่สำคัญ 7 คนน่ะเป็นผู้หญิงครับ...โอ้ว...พระเจ้า...!

อ่านถึงตรงนี้ ผู้อ่านที่เป็นเพศชายหลายท่านคงจะเริ่มอิจฉาผมบ้างแล้วปะไร...แต่ถ้าผมบอกว่า 4 ใน 7 เป็นสาวโสดด้วยแล้ว อาจเพิ่มความ “ตาร้อน” มากขึ้นก็เป็นได้

งานนี้ผมเลยเป็นเหมือน”แมลง” ท่ามกลางบุพผางามดีๆ นี่เอง

งานนี้อะไรๆ ก็ดีหมด ครับ เสียอย่างเดียว อายุรวมของ คณะนี้ ทะลุ 400 ออกไปหลายปี

อายุเฉลี่ยเป็นเท่าไหร่ก็ลองคำนวณกันเอาเองครับ

...

Trip นี้ ถ้าใช้ศัพท์น้องๆ ที่ Office ต้องบอกว่า เป็น Trip รุ่นใหญ่

แปดคนที่ว่าก็มี พี่หนิง พี่ปุ๊ก พี่เบญจน์ พี่หุย พี่อัจ พี่เนาว น้องหน่อย และ ก็ผม ...ซึ่งไม่ได้เรียงลำดับ ตามอายุ หรือ ความสวยนะครับ เพื่อไม่ให้ชัดเจนจนเกินไปว่าคนไหน สาวน้อย หรือ คนไหน สาวเหลือน้อย...

แต่ต้องประกาศนิดเดียวว่า งานนี้ผมกับน้องหน่อย เด็กสุดครับ ...เหอ เหอ นานๆ ได้เป็นน้องซะที เพราะส่วนใหญ่เป็นพี่ เป็นน้าตลอด ...คิดแค่นี้ก็เริ่มสุขใจแล้วครับ เหอ เหอ

แต่อย่าไปเอาอะไรแน่กับตัวเลขเลยครับ เพราะ พี่ๆ ที่บอกอายุเกิน ห้าสิบ หกสิบ ที่มาด้วยกันด้วยเนี่ย ดูหน้าเด้ก เด็ก น่ะครับ ยิ่งถ่ายรูปทำหน้า แอ๊บ แบ้ว มาให้ดูด้วยแล้วละก็...โอ้ว...นึกว่าสามสิบยังแจ๋ว

ทุกคนไม่มีใครดูสูงอายุเลยครับ อย่างพี่ปุ๊กนี่ ผมยังเข้าใจว่ารุ่นๆ เดียวกันเลยนะเนี่ย พอรู้ความจริงนี่แทบช๊อค...ต้องกลับมาดูพฤติกรรมความเครียดของตัวเองแล้วล่ะ

คนซ้ายสุดคือพี่หุย