ชีวิตที่ต้องอดทน


งานซักฟอก

การโยกย้ายสถานที่ทำงานจากที่หนึ่งไปที่หนึ่งเป็นสิ่งที่ต้องปรับตัวอย่างมากแต่คนเราก็สามารถปรับตัวได้จะมากจะน้อยขึ้นอยู่กับความอดทน  และความมานะมุ่งมั่น...ที่ดิฉันเขียนเพื่อ  อยากจะเล่าเรื่องชีวิตของคนที่ทำงานในซักฟอก โรงพยาบาลหาดใหญ่  การเข้าไปสัมผัสในวันแรกเหมือนโรงงานนรกอย่างไรอย่างนั้น  เพราะมันทั้งร้อน  อบอ้าว  และผ้าที่เยอะแยะไปหมด  ทุกคนที่นั่นก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่กันด้วยความเหน็ดเหนื่อย  และอ่อนล้า  ต้องต่อสู้กับความร้อน  แต่ทุกคนก็ยิ้มได้  ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเองก็มักลงไปดูบ่อยครั้ง  นั่นเป็นกำลังใจของคนทำงาน  อีกทั้งผู้ร่วมงานช่วยเหลือซึ่งกันและกัน  รักใคร่กลมเกลียวกัน ที่สำคัญมีความสมัคคี

 

คำสำคัญ (Tags): #งานซักฟอก (ภาค1)
หมายเลขบันทึก: 158768เขียนเมื่อ 11 มกราคม 2008 17:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 03:26 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

ชีวิตที่เลือกเกิด เราเลือกไม่ได้ แต่เราสามารถที่จะดำเนินชีวิตที่เป็นปัจจุบันให้มีความสุขได้ด้วยใจ กำลังกาย สมอง และสองมือ เพื่อให้งานที่รับผิดชอบก้าวไปข้างหน้าได้
    ไม่ว่างานใดงานหนึ่ง ล้วนเป็นพลังในการขับเคลื่อนองคาพยพใหญ่ให้ก้าวไปข้างได้ หากขาดงานที่ดูว่าต่ำต้อยไป อาจทำให้สิ่งที่เห็นว่าใหญ่และสำคัญนั้นล้มได้อย่างไม่น่าเชื่อ....คุณเชื่อไหม
    เราอยู่ใกล้ ๆ กันแค่เนี๊ยะ

ขอบคุณที่ให้ความคิดเห็น  งานซักฟอกเป็นงานที่ต้องใช้แรงงาน  ต้องอดทนต่อคำต่อว่าของแผนกต่าง ๆ ที่ต้องการผ้า  ซึ่งเขาไม่เข้าใจว่าทำไมผ้าถึงออกช้าหรือไม่มีผ้าให้ผู้ป่วยใช้  ให้พยาบาลเช็ดมือ  ปัญหาเหล่านี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า  จนทำให้เกิดความเครียดของคนทำงาน  บางคนก็เจ็บหลัง  เมื่อยล้าตามแขนตามขา  ถ้าคุณอยู่ใกล้ก็ลงไปดูบ้างก็ได้จะได้เข้าใจว่าคนทำงานที่นั่นต้องใช้ความอดทนในการทำงานขนาดไหน

 

ภาพที่เห็น คือมุมมองที่แตกต่าง

กำลังใจในการทำงานนะค่ะ

คุณก็เป็นส่วนหนึ่งในทีมงาน หากขาดท่านเราก็เหมือนไม่ใช่

แวะมาให้กำลังใจมดงานทุกตัวค่ะ

หากขาดมดงานตัวเล็กๆ ที่ทำงานใช้แรงแลกเงินตรา

งานใหญ่ที่สวยหรูคงไม่เกิด

ทุกสิ่งต้องพึ่งพาอาศัยกันนะคะ

ใจเขา ใจเรา อยากให้ผู้บริหาร

ลงมาให้กำลังใจคนระดับล่างๆให้มากขึ้นกว่าเดิมเช่นกันค่ะ

-ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจทุกกำลังใจ  ดิฉันเล่าให้น้อง ๆ ฟังในซักฟอกเขาเป็นปลื้มกันใหญ่  และมีกำลังใจที่จะทำงานต่อไป  ดิฉันพึ่งสังเกตได้ว่าการผ่อนคลายความเครียดนอกจากการให้กำลังใจแล้ว  พวกป้า ๆ น้อง ๆ เขาให้กำลังใจกันเองด้วย เช่น  เล่าเรื่องหนังหลังข่าว  คุยเรื่องทลึ่ง ๆ  พับผ้า  หรือซักผ้าไปพลางก็แวะมาพูดคำพ้วนซักนิดหน่อยพอได้ขำไป  ฮือ...ส่วนเรื่องกำลังใจจากผู้ใหญ่ถ้ามาแบบไม่รู้จริงอย่ามาซะดีกว่าพูดผิดไปน้อง ๆ ป้า ๆ จะเสียกำลังใจเปล่า ๆ

ขอบคุณทุกกำลังใจ  แล้วจะเล่าให้น้อง ๆ ป้า ๆ ฟังทุก ๆ ครั้งที่มี comment  นะค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท