คิดถึงลุง"สนอง"..

   "ลุงสนอง" เป็นประชาชนคนไทยธรรมดาคนหนึ่ง มีงานอดิเรกคือ สะสมดาบ ไม่ว่าจะเป็นดาบสั้น ดาบยาว หรือดาบประเภทไหน ถ้ามีคนนำมาฝากไว้ลุงสนองก็รับไว้ทั้งนั้น บางทีมีคนมาหยิบยืมไปใช้ลุงแกก็ให้ยืม และสั่งว่า "อย่าลืมเอามาคืนลุงด้วยเน้อ.."

   เช้านี้ได้อ่านข่าวหนึ่งที่น่าสนใจ เป็นข่าวของท่านผู้ว่าการ สตง. เรื่อง "จารุวรรณ"แฉถูกขัดขาสอบสุวรรณภูมิ  ...ดูเหมือนว่ากรุงศรีอยุธยาไม่สิ้นคนดี เพราะท่านเดินหน้าเรื่องตรวจสอบทุจริตโครงการใหญ่ๆหลายโครงการ

   ใครที่ทำอะไรไว้กับท่านไว้เมื่อปีกว่าๆที่ผ่านมา ตอนนี้ก็คงร้อนๆหนาวๆไปตามๆกัน ส่วนพี่เม่ยอ่านข่าวนี้แล้วก็คิดถึง "ลุงสนอง"ค่ะ  ต่อจากนี้ไปลุงคงจะได้ดาบสะสมเพิ่มขึ้นอีกหลายเล่ม .......เพราะ... "ดาบนี้คืนสนอง"

   ค้างไว้ถึงตรงนี้แล้วส่งตีพิมพ์ ก็บังเอิญนึกขึ้นมาได้อีกเรื่องหนึ่ง ก็เหตุการณ์จากละครสุดฮิต "แดจังกึม" ไงคะ ตอนที่ แชซํงกุง และกึมยองถูก "ใส่ความ" เรื่องนำเห็ดอะไรสักอย่างมาเป็นส่วนประกอบในการปรุงอาหารซึ่งอาจทำให้เป็นผลร้ายต่อฮ่องเต้  แล้วก็เลยถูกจองจำ แถมเวลาไต่สวนก็ถูกเอาน้ำสาดหน้า น่าสงสารมากๆ แต่ถ้าเราติดตามตั้งแต่ต้นก็จะจำได้ว่าวิธีการเดียวกันนี้เอง (คือใช้ดาบประเภท"ใส่ความ"ทิ่มแทงคนอื่น)ที่พวกเขาใช้ทำร้ายผู้อื่นครั้งแล้วครั้งเล่า   และครั้งนี้ดาบนั้นก็กลับมาทำร้ายตัวเองจนได้ และแล้วลุงสนองก็ได้ดาบสะสมดาบเพิ่มขึ้นอีกเล่มหนึ่งจนได้

[นายดำ]

 พี่เม่ยใช้คำดุจัง น่าจะใช้คำว่า "กรรมใดใครก่อผู้นั้นเป็นผู้รับกรรม" น่าจะดีกว่าครับ "ดาบนี้คืนสนอง" อ่านแล้วน่ากลัวครับ

[พี่เม่ย]

ขอบคุณ "นายดำ" ค่ะที่แนะนำ แต่ถ้าพี่เม่ยไม่ใช้คำนี้ ก็ไม่สอดคล้องกับชื่อบันทึกนะ ไม่เป็นไรค่ะ พยายามลดความน่ากลัวลงแล้วค่ะ ด้วยการลดขนาดอักษรและโทนสีให้อ่อนลง (ตามหลักการทางศิลปะค่ะ..ลดความแข็งของภาพด้วยการใช้สีโทนอ่อน)

   จริงๆแล้วพี่เม่ยไม่ดุนะคะ (ออกจะใจดี..อิ.อิ) เพียงแต่เขียนตามน้ำเพราะนึกถึงท่อนหนึ่งของโคลงท่านศรีปราชญ์ที่ว่า   "เราบ่ผิดท่านมล้าง...ดาบนี้..คืนสนอง" ค่ะ