จัดการกับใบไม้ในกำมือ

การจัดการคือการนำสิ่งที่มีอยู่จำกัดมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด

สิ่งที่ว่าจำกัด ๆ บางครั้งเราก็ไม่นำมาใช้ประโยชน์

หรืออีกหลายคราวก็นำมาใช้อย่างมากมายเกินความจำเป็น

เมื่อเราเรียนรู้ใบไม้เพียงกำเดียวก็สามารถรู้จักต้นไม้ได้ทั้งป่า

แล้วเราจะเสียเวลาอันมีค่าไปจัดการกับใบไม้ทั้งป่าด้วยเหตุใด

จัดการกับใบไม้ในกำมือน้อย ๆ นี้ไซร้

ใบไม้ที่มีประโยชน์แต่ทิ้งกับตัวเรา

ใบไม้ที่สามารถให้ปัญญาอันแท้จริงกับตัวเรา

ใบไม้ในกำมือน้อย ๆ ของเรานั้นสามารถนำเราเป็นทุกข์พบสุขจริง

 

อันความรู้ใดไม่ประเสริฐเท่ารู้เท่าทันกายและใจตนฉันใด

การจัดการที่จะนำสุขแท้อันจริงไซร้ คือการจัดการกายและใจตน