เมื่อก่อน ท้องฟ้า แผ่นดิน และผืนน้ำเป็นเพื่อนรักกัน
ทั้งสามอยู่ใกล้ชิดกัน จนกระทั้งโลกได้กำเนิดพืชและสัตว์ขึ้น
แผ่นดินและผืนน้ำก็มัวแต่ดูแลเอาใจใส่พืชและสัตว์
จนละเลยและไม่สนใจท้องฟ้า ท้องฟ้าเริ่มน้อยใจ
และถอยตัวห่างออกไป ออกไป ห่างออกไปทุกที ทุกที
จนถึงวันที่มีนกน้อยตัวแรกออกโบยบิน
แผ่นดินและผืนน้ำจึงได้รู้ว่าท้องฟ้าได้จากไปไกลแสนไกล
แผ่นดินและผืนน้ำพยายามส่งเสียงเรียกท้องฟ้า
แต่ท้องฟ้าอยู่ไกลมาก เลยไม่ได้ยิน
นกตัวนั้นจึงอาสาที่จะไปบอกท้องฟ้า
นกก็บินขึ้นสูง สูงขึ้น สูงขึ้น และส่งเสียงเรียก
แต่เสียงนกนั้นเบาเกินไป ไปไม่ถึงท้องฟ้า
แต่นกก็สัญยาว่า
ต่อไปนี้นกทุกตัวจะบินขึ้นสูงสู่ท้องฟ้า เพื่อนำข่าวจากแผ่นดินและผืนน้ำไปบอก
แผ่นดินและผืนน้ำรู้สึกเศร้าใจที่เพื่อนห่างออกไปไกล
และคิดถึงเพื่อนเหลือเกิน
ผืนน้ำพยายามที่จะม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า
แผ่นดินพยายามยกตัวสูงจนตั้งตระหง่าน
แต่นั้นก็ยังสูงไม่พอ ยังไม่ใกล้ท้องฟ้า
สวัสดีปีใหม่ค่ะอาจารย์
ดีจังครับ ความรัก ที่มีความคิดถึง และความผูกพันธ์ เป็นสายใย เพื่อส่งต่อความรู้สึกของแต่ละฝ่ายให้ได้มาถึงกัน นำความชื่นใจ ชื่นบานไปถึงอีกฝ่ายให้ได้รับรู้ นี่คือเพื่อนที่มีน้ำใสใจจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลง แม่จะไม่ได้มีโอกาสที่ดีๆต่อกันต่อไปแล้ว อดีต บางที่ก็เป็นสิ่งที่งดงาม ที่เราจะเก็บเกี่ยวเอามาไว้ในปัจจุบันได้บ้าง ก็ขอให้ทุกคนมีความสุขในปีใหม่แล้วกับครับ
สวัสดีค่ะ..แฮรี่
ขอบคุณสำหรับอีกหนึ่งสีสัน