วันนี้เป็นวันสุดท้ายของปี 50 วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน......ช่วงเวลาที่ผ่านมาทำอะไรไว้มากมายเป็นเรื่องที่ตัวเองคิดว่าไร้สาระก็มีมากเหมือนกัน ปีที่ผ่านมามีเรื่องที่สูญเสียอำนาจวาสนาจากยศฐาบรรดาศักดิ์ ทำให้รู้สึกแย่มากๆ ลืมมองในอีกแง่หนึ่งของความโชคร้ายนั้น ต้องเดินเข้าโรงพยาบาลเพราะความดันขึ้น เกือบแย่.....ภัยเงียบที่น่ากลัวเดินย่างสามขุมเข้าหา โดยที่เรายินดีต้อนรับแบบไม่รู้ตัว โชคดีที่มีครอบครัวที่วิเศษ ในยามที่เราตาบอดเพราะโกรธะ โมหะ แค่มีคำถามว่ากำลังทำอะไรอยู่จ้ะ ทำอย่างนี้กำลังทำร้ายคนที่รักอยู่น่ะจ๊ะ เกือบไป แปลกจัง...เวลาที่ไม่ทุกข์จะไม่เข้าใจถึงสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนเวลาที่ทุกข์แสนสาหัสด้วยการเสื่อมยศ เสื่อมลาภ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของโลก มีอยู่ ตั้งขึ้น และดับไป กว่าจะเข้าใจก็เกือบไป ...ดีใจที่เกิดมาเป็นชาวพุทธ ดีใจที่โชคดีได้เจอกัลยาณมิตร เป็นกุศลที่ได้มีโอกาสสร้างความดี สร้างชื่อเสียงตนเองในยามที่เราคิดว่าแย่ ยังมีอีกแง่มุมที่ดีซ่อนอยู่ คนอื่นทำร้ายเราได้เพียงผิวกาย แต่เราทำร้ายจิตใจเราเอง ถ้า..วันนี้รู้สึกแย่....พรุ่งนี้..กำลังจะมาพร้อมกับความเข้มแข็ง ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่าน จิตใจที่เข้มแข็งจะทำให้ต่อสู้กับทุกสิ่งอย่างกล้าหาญ และรู้ตัวว่ากำลังทำอะไร สตินำพาชีวิต
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ความสุขมีอยู่ทุกที่แม้เมื่อมีความทุกข์