เวลาที่ผ่านไป 20 ปี กับวันนี้ที่เจอกัน..
กลับมาโพสท์.....อีกครั้งนะครับ กับเรื่องเล่าประจำวัน ..
ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากมายนะครับ กับที่จะต้องมีใครเข้ามาอ่านมากหรือน้อยเพียงใด ขอเพียงเพื่อได้มีโอกาสได้บอกกล่าวเล่าความรู้สึก กับชีวิตที่ดำเนินไปและได้เผชิญกับสถานการณ์ต่างๆ ในแต่ละวัน และก็อยากได้ระบาย อารมย์และความรู้สึก..ในบอร์ดแห่งนี้นะครั้บ..
คำว่า "เพื่อน"
หลาย ต่อหลายคน ก็คงไม่ปฏิเสธนะครับ ว่าเป็นสิ่งเกี่ยวข้อง และมีความสำคัญในชีวิตเรา..พอสมควร เพราะยังไง..เราก็ต้องอยู่ในท่ามกลางสังคมรอบตัวเราอยู่เสมอ..แต่ถ้าจะให้นับว่า ตอนนี้...เรามีเพื่อนมากน้อยแค่ไหน? ก็คงจะนับกันไม่หวาดไม่ไหว ใช่ไม๊ครับ..?? แต่ถ้าจะให้นับ ว่า เมื่อย้อนกลับไป ยี่สิบปี ที่ผ่านมา มีเพื่อนมากน้อยแค่ไหน? ก็คงจะต้องคิดกันนานพอสมควร ใช่ไมครับ กว่าจะนึกออกว่ามีเพื่อนกี่คน..แต่ถ้าจะให้นึกชื่อ..เพื่อนแต่ละคน..ก็คงยากหน่อยใช่ไม๊ครับ..ยิ่งถ้าจะให้ตอบว่า..ณ ตอนนี้..มีเพื่อนกี่คน ที่ได้พูดคุยติดต่อกัน หรือไปมาหาสู่กัน..ก็คงยากขึ้นไปอีก..ใช่ไม๊ครับ??
แต่คำว่า "เพื่อน" ในวันนี้ที่ผมได้พูดถึง..ก็เนื่องมาจาก..เหตุการณ์เมื่อวานนี่ ที่ผมได้รับโทรศัพท์จาก..หญิงสาวคนหนึ่ง...เสียงไม่คุ้นเลยครับ แต่การคุย..ก็พอจับทางได้ว่า..คงเป็นคนทีรู้จักเรา...เป็นอย่างดี...คุยกันถามไถ่กันไป ก็ถึงบางอ้อ..ว่า...เป็นเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกัน สมัยเมื่อ20 ปีที่แล้ว...และยิ่งไปกว่านั้น..ตอนนี้แม่เจ้าพระคุณรุนช่อง.. เธอได้นำพาร่างกาย..และจิตวิญญาน มาถึงภูเก็ต เรียบร้อยแล้ว..โอ้ โห รู้สึกดีใจและตื่นเต้น นะ ที่จะได้พบกัน...
จินตนาการ ภาพของเพื่อน ณ ตอนนั้น ก็ปรากฏภาพได้อย่างชัดเจน...และภาพแรกที่ได้เจอหน้ากัน..อุ แหม่...หน้าตาไม่เปลี่ยนเลย...(ผิดกับเรา..หน้าตา ก็เปลียนไปบ้าง แต่หน้าท้อง ซิ..เปลี่ยนไปเยอะ..เลย)
หลังจากนั้น..ก็พูดคุยกัย ..ตามประสาคนแก่..นึกถึงภาพสมัยเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว...ก็พยายามนึกชื่อเพื่อนๆ ก็ลืมไปหลายคนเลยละ...กะว่าคงต้องประกาศตามหา กันทางหน้าหนังสือพิมพ์ นั่นแหละ ถึงจะได้เจอ...
แต่ก็ดีหน่อยนะครับ..ที่ได้พยายามรวบรวมรายชื่อเพื่อนที่ติดต่อได้ ณ ปัจจุบัน..ก็สนน ราวๆ 20 คน แนะ...บางคนก็มาอยู่ใกล้ๆ กันนี่เอง..เกือบสิบปีแล้ว...แต่ไม่เคยรู้..ก็เพิ่งมารู้นี่แหละ..
ที่เขียนมา..ก็อยากจะบอกว่า...
ถ้ามีเวลา..สักหน่อย ก็ลองคิดชื่อเพื่อน หรือตามหาเพื่อน สมัยที่ผ่านมา อาจจะเป็นยี่สิบปีแบบผม หรือน้อยกว่านั้น...ก็อาจจะทำให้เรา ได้อะไรดีๆ กว่าที่คิดนะครับ...
ความเห็น (1)
คุณลุง....ทำไมถึงลืมเพื่อนเก่าๆได้ล่ะคะ ไม่มีเวลาติดต่อเลยเหรอค่ะ ขอให้คุณลุงได้เจอเพื่อนเก่า ๆ ต้อนรับปีใหม่นะค่ะ