การแข่งขันทำให้เด็กไทยขาดคุณธรรมหรือไม่

  ปัจจุบันการศึกษา มีผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของเด็ก ต้องสูญเสียความสุขในชีวิต ความสดใสร่าเริงซึ่งเป็นธรรมชาติตามวัยไปอย่างน่าเสียดาย เด็กจำนวนมากเป็นโรคเครียดจากภาวะที่ต้องมีการแข่งขันสูง เครียดเพราะกลัวล้มเหลวหรือเครียดเพราะกลัวกดดันในเรื่องการเรียนของพ่อแม่และครู รวมไปถึงระบบการศึกษาที่ต้องมีการแข่งขันสูง และเมื่อทำไม่ได้ตามที่ตั้งหวังไว้ เด็กบางคนถึงกลับผิดหวังในชีวิต นำไปสู่พฤติกรรมที่แสดงออกที่ไม่พึงประสงค์ออกมา เช่น อารมณ์โกรธ ทำร้ายตัวเองและอารมณ์ซึมเศร้า เป็นต้น สาเหตุของปัญหานี้ล้วนแต่เกิดความหวังดีดีของพ่อแม่และระบบการศึกษาในปัจจุบันทั้งนั้น

    เด็กไทยในวันนี้ต้องใช้เวลาหลังเลิกเรียนไปกวดวิชาเพิ่มทั้งนั้น ยกตัวอย่างหลานกระผม เป็นต้น จะเล่าให้ฟังพอสังเขป ....ชื่อ น้องเมย์(นามสมมุติ) ปัจจุบันเรียนชั้นป.1  โดยเริ่มเรียนพิเศษตั้งตั้งชั้นอนุบาล หลังเวลาเลิกเรียนจากที่โรงเรียน ไปเรียนกวดวิชาเพิ่ม ใช้เวลาที่ต้องอยู่กับหนังสือ 1 วันเต็ม กลับบ้านก็ หกโมงครึ่ง เกือบทุกวัน ทำให้น้องเมย์ ไม่ค่อยมีเวลาเป็นของตัวเองและการฝึกความรับผิดชอบด้านอื่นภายในบ้าน น้องเมย์จะไม่มี...ทำให้ในปัจจุบันน้องเมย์รับผิดชอบอะไรไม่ค่อยได้ ขาดคุณธรรมจริยธรรม ในการรับผืดชอบตัวเองหรือภายในบ้าน  เพราะมีคนทำแทนให้หมด น้องเมย์ มีหน้าที่อย่างเดียวคือ เรียน

 นี่เป็นการยกกรณีตัวอย่าง ที่ใกล้ตัวที่สุด แต่ยังมีอีกเยอะที่คล้ายๆแบบกรณีนี้ การศึกษาไทย ควรจะมีกิจกรรมอะไร เป็นเครื่องมือในการเสริมสร้างคุณธรรมควบคู่กับความรู้ไปพร้อมๆกัน ฉะนั้น เด็กก็จะขาดพื้นฐานในการดำเนินชีวิต ก็จะเข้าข่าย "พ่อแม่รังแกฉัน " เด็กเติบโตขึ้นไม่ได้รับการปลูกฝังให้ใส่ใจต่อผู้อื่นนอกเหนือจากเรื่องของตนเอง

[small man]

สวัสดีครับ คุณมาหาอ้วน ขออนุญาตแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยครับ

ทำให้ในปัจจุบันน้องเมย์รับผิดชอบอะไรไม่ค่อยได้ ขาดคุณธรรมจริยธรรม ในการรับผืดชอบตัวเองหรือภายในบ้าน  เพราะมีคนทำแทนให้หมด น้องเมย์ มีหน้าที่อย่างเดียวคือ เรียน

    ในประเด็นดังกล่าว ผมก็พบเห็นอยู่หลายครอบครัวครับ  ผมคิดว่าแนวคิดหนึ่ง น่าจะเกิดจากที่พ่อแม่ ต้องการให้ลูกเป็นหน้าเป็นตาของพ่อแม่ หรือ เอาไว้คุยกับคนอื่นได้ว่า ลูกฉันเก่ง

การศึกษาไทย ควรจะมีกิจกรรมอะไร เป็นเครื่องมือในการเสริมสร้างคุณธรรมควบคู่กับความรู้ไปพร้อมๆกัน ฉะนั้น เด็กก็จะขาดพื้นฐานในการดำเนินชีวิต

   ในประเด็นนี้ ผมคิดว่าในหลักสูตรการศึกษาเขาได้กำหนดไว้แล้ว กล่าวอย่างรวมๆว่า ให้

        เด็ก เก่ง(วิชาการ) 

         ดี (มีคุณธรรม มีน้ำใจ) 

         มีสุข (เป็นตัวของตัวเอง มีความภาคภูมิใจในตนเอง) 

     ซึ่งตามหลักสูตรก็จะมีกิจกรรมต่างๆ เพื่อพัฒนาให้เป็นคนดี มีคุณธรรม แต่ข้อจำกัดของการนำหลักสูตรไปใช้ก็มี กล่าวคือ

     1.  สภาพของสังคม กับสภาพของหลักสูตร ไม่สอดคล้องกัน

      2. เด็กมีเวลาอยู่ที่บ้านมากกว่าที่โรงเรียน ดังนั้น โรงเรียนจึงเป็นปัจจัยรองในการพัฒนาเด็ก ปัจจัยหลักน่าจะเริ่มที่บ้าน แล้วมาสานต่อที่โรงเรียน

      3. ยังมีปัจจัยอื่นๆอีกครับ เช่น  กระแสบริโภคนิยมที่มากับสื่อแทบทุกชนิด  สิ่งแวดล้อมของการแก่งแย่งชิงดี  ฯลฯ

       ครับ ขอแค่นี้ก่อน..ขอบคุณครับ

[thassana wong]

สวัสดีปีใหม่

ในสังคมเมือง เด็กมักจะถูกสอนให้รู้จักการแข่งขัน ตั้งแต่เล็ก ๆ และ สิ่งแวดล้อม ก็ทำให้เด็กซึมซับ ความรู้สึกแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ขึ้นมากมาย

ในสังคมชนบท เด็กยังมีชีวิต ที่เป็นไปตามธรรมชาติ ยังร่าเริงสดใส ไม่เคร่งเครียดกับการแข่งขันกันมากนัก และ มีจิตใจที่บริสุทธิ์ ทั้งนี้ ด้วยสิ่งแวดล้อมที่ เต็มไปด้วยความอบอุ่น

และนี่คือ ความแตกต่างกัน ระหว่าง เด็กในเมือง กับ เด็กในชนบท

สุขภาพแข็งแรงตลอดปีใหม่นะครับ

สวัสดี

[thassana wong]

ของขวัญปีใหม่

ชีวิตที่สดชื่นแจ่มใส

ก้าวเดินไปด้วยการเรียนรู้

สันโดษอยู่ด้วยการแสวงหา

เพียงเพื่อกำลังใจ

วรกมล

สวัสดีปีใหม่ครับ

[มลฤดี โภคศิริ]

ตอบจากประสบการณ์โดยตรงเนื่องจากมีลูก 3 คน และทุกคนคล้ายๆน้องเมย์ คือเรียนแล้วก็เรียน   แต่มีจุดรักษาสมดุลได้ค่ะ  เวลาว่างคงมีสำหรับเด็ก  สำคัญที่พ่อแม่จะว่างหรือเปล่า เช่น การเก็บจานข้าวที่ตนเองรับประทานถ้าโตหน่อยก็ให้ล้างให้พ่อแม่ หรือพี่น้อง  ใช้ประโยชน์จากชีวิตประจำวันในสอนการเสียสละให้กับผู้อื่น หรืออีกหลายกรณีที่มีโอการให้ลูกๆมีส่วนร่วมแล้วลูกจะเก่งดีมีความสุข

สวัสดีค่ะมาหาอ้วน