นิทานให้ข้อคิด

            ไอ้ชาติคน    

       มนุษย์ได้ชื่อว่าเป็นสัตว์ประเสริฐกว่าสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้  และมีเรื่องเล่าสืบต่อกันมาว่า.....

       ยังมีสุนัขสองแม่ลูกพากันเดินทางร่อนเร่ไปมาจนกระทั่งผ่านป่าช้าที่ทิ้งศพของมนุษย์ ซึ่งกำลังขึ้นอืดอยู่ข้างทาง สองแม่ลูกหยุดดู ลูกหมาหิวอยากได้ลองลิ้มรสศพมนุษย์บ้าง   จึงกล่าวกับแม่ว่า

    " แม่จ๋าให้ลูกกินนัยน์ตาของศพนี้เสียก่อนเถอะ แล้วเราค่อยไปกัน"

     แม่หมามองดูศพด้วยความสังเวช พอได้ยินลูกกล่าวดังนั้นถึงกับสะดุ้ง ท้วงขึ้นทันทีว่า 

     "อย่า  อย่าเชียวนะลูก ไอ้ลูกนัยน์ตาของคนนี่แหละมันชั่วช้าสิ้นดี มีแต่จะสอดส่ายมองหาแต่สิ่งสวยๆงามๆ สิ่งที่เป็นอัปมงคล ภาพยนตร์ ละคร ดนตรี มีแต่จ้องเอาๆจนจิตใจฟุ้งซ่าน ขืนเจ้ากินเข้าไปซิจิตของเจ้าจะทรามไปด้วย "

     ลูกหมาได้ยินก็เปลี่ยนมาวิงวอนแม่อีกว่า " ถ้างั้นลูกกินหูมันนะ"

แม่หมารีบสวนขึ้นทันใดว่า" หูก็ดีเสียเมื่อไหร่ละ มันเฝ้าแต่เงี่ยฟังคำประจบสอพลอ เสียงดนตรีที่แสนจะแสบแก้วหู เสียงร้องอุบาทว์ที่ยั่วยุกามารมณ์ ส่วนคำสอนรสพระธรรมเขาไม่ยอมให้ลอดเข้าหูไป  อย่าเลยลูก  "

   ลูกหมาไม่สิ้นพยามยาม กล่าวว่า" ถ้างั้นลูกขอกินจมูกมันแล้วกัน"

   แม่หมาขึ้นเสียง  "ก็อีกนั้นแหละ ...ไอ้จมูกของคนมันชอบแต่สูดกลิ่นที่เป็นต้นเหตุแห่งความใคร่  กลิ่นธูป ควันเทียนอันเป็นสัญญลักษณ์ทางธรรมเสียอีกไม่ยักมีใครใฝ่หา ชั่วสิ้นดี อย่าเลยลูก"

 ได้ยินดังนั้น ลูกหมาก็วอนต่อไปอีกว่า "ถ้าลูกขอกินลิ้นมันละ"

  "  ไม่ได้ ไม่ได้  ลิ้นนั้นก็เลวพอๆกัน มันดีแต่ตวัดไปมาด้วยความสับปลับปลิ้นปล้อน โกหกมดเท็จสิ้นดี"  แม่หมารีบห้าม

ลูกหมาจึงว่า" ถ้างั้นกินมือดีกว่า "  แม่หมาร้องดังขึ้นอีก" มือก็ใช่จะดีเสียเมื่อไหร่ละ มันชอบแต่จะหยิบฉวยเอาของคนอื่นด้วยการลักขโมย ตบโน่นตีนี่ แม้แต่พ่อแม่ ครูอาจารย์ มันก็ใช้มือประทุษร้ายได้"

ลูกหมาพยามยามเปลี่ยนความตั้งใจว่า " ถ้างั้นลูกกินเท้ามันนะ"

แม่หมาก็ปรามอีกว่า " ตีนคนก็อีกนั้นแหละ มีแต่จะเยื้องย่างเข้าทางอบายมุข  หรือย่องหนักย่องเบา ไอ้ที่เต้นแร้งเต้นกาสะบัดเร่าๆไปมาไม่รู้หญิงหรือชาย นั้นไม่ใช่ตีนคนหรือ"

ลูกหมาอ้อนวอนเป็นครั้งสุดท้าย " งั้นหนูขอกินหัวใจมันแล้วกัน"

แม่หมาได้ยินก็ตกใจ ตวาดไปว่า "อย่านะ . . .อย่าเป็นอันขาด หัวใจมันร้ายเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด มันอัดแน่นไปด้วยโทสะ โมหะ  ความโลภ ความเห็นแก่ตัว ไม่รู้จักพอ อิจฉาริษยาพยาบาท ชั่วสิ้นดี เจ้ากินเข้าไปซิ เจ้าจะเสียศักดิ์ศรีแห่งตระกูลหมาเรา"

   ไอ้ยินแม่ว่าดังนั้น สุนัขน้อยก็ถ่มน้ำลายรดศพนั้น แล้วพูดว่า " โธ่เอ๋ย   ช่างไม่มีอะไรดีเลยนะ   ไอ้ชาติคน "   พลางสะบัดหน้าชวนแม่ให้รีบๆเดินต่อไป

  จบเรื่องแล้ว ขอเสริมนิดหนึ่ง  หลายคนเวลามีเรื่องทะเลาะกันมักด่าทอกันว่า ไอ้ชาติหมา (ขอโทษด้วยที่ใช้คำตรง เพื่อให้เห็นภาพ) คราวนี้หมาด่าบ้าง   แล้วรู้สึกอย่างไร  บางทีมนุษย์เรามักจะนำชื่อสัตว์มาด่าเปรียบเทียบกัน ทั้งๆที่สัตว์เหล่านั้นก็ไม่ได้ทำให้คนเดือดร้อนเลยนะ ตัวอย่างเช่น  ........ควาย   

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะ

• ไอ้ชาติคน  เป็นเรื่องเล่า  ที่แสนจะดี
• ครูอ้อยช้อบชอบ อ่านมากๆค่ะ
• อาจารย์มีอีกไหมคะ..เอาอีก  เอาอีก

[จอหงวน]

สวัสดีครับคุณครูสกาย

              คนเราเกิดมาแล้วมีสิ่งที่ทำให้ชีวิตเป็นไปในรูปแบบต่างๆ ได้นั้น   การศึกษา ,ครอบครัว , สิ่งแวดล้อมนอกบ้าน-นอกโรงเรียน  ความดีงาม ความเจริญรุ่งเรืองของชีวิตคนจึงมีความแตกต่างกัน เช่นหากทุกคนตั้งใจจะเป็นทหารกันหมด แล้วใครจะถีบสามล้อให้ฝรั่งชมเมืองสองแคว  หากทุกคนเป็นตำรวจกันหมดแล้วใครจะเป็นผู้ร้าย  คนในสังคมจึงมีหลากหลายชาติพันธุ์  หลากหลายพฤติกรรม  "รักดีหามจั่ว รักชั่วหามเสา"  น่าจะเป็นคำสอนที่มีคุณค่า  การเป็นคนจะอยู่ได้ในสังคม ตัวเราเท่านั้นที่จะตระหนัก และแยกแยะได้ว่าอะไรคือสิ่งที่เราต้องการจะมี จะเป็น

                ขอบคุณนะครับกับนิทานดีๆสอนให้คิด

[วิลาวรรณ กลิ่นขจร]

เป็นเรื่องที่ให้ข้อคิดดีมากเลยค่ะ คนเราบางครั้งก็เลือกที่จะทำอะไรไม่ได้มากมายนัก แต่ก็ขึ้นอยู่กับสติว่าคิดได้แค่ไหน อย่างไร ทำอะไรแบบเปิดหู เปิดตา เปิดใจ ...

[ครูบันเทิง]

สวัสดีค่ะ ขอเข้ามาเล่านิทานด้วยคนค่ะ ดิฉันกำลังรวบรวมเพลงประกอบการสอนภาษาไทยอยู่ค่ะ แต่ไม่ได้จบเอกไทย ขอคำแนะนำหน่อยน่ะค่ะ ขอเชิญที่บันทึกเพลงประกอบการสอนของครูบันเทิงค่ะ

[นาง สกาย สาระใต้]

ขอโทษทุกท่านด้วยที่ไม่ได้กลับมาเปิดอ่าน ขอขอบคุณทุกท่านมากที่เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็น ที่จริงมีนิทานอีกมากหลายเรื่อง ดิฉันมักชอบนำไปเล่าให้นักเรียนฟังเสมอ แล้วติดตามกันอีกนะคะ