นักเลือกตั้ง
กลอนนี้แต่งตั้งแต่เริ่มโหมโรงการเลือกตั้งปลายปีนี้ (2550) ดูแล้วไม่มีอะไรเปลี่ยนไปในทางที่ดีกว่าเดิมๆ ที่เคยเป็น เพราะยังเต็มไปด้วย “นักเลือกตั้ง” “นักโฆษณา” “นัก…...” นักจริงใจหายากเต็มทน แล้วประเทศเราจะไปทางไหนกันนี่ จึงแต่งกลอนอุทิศให้นักเลือกตั้งทั้งหลาย และขณะเดียวกันก็เป็นการเตือนใจประชาชนทั้งหลายว่า ท่านกินอย่างไร ท่านก็จะมีรูปร่าง หน้าตา ผิวพรรณอย่างนั้น “You are what you eat” จึงควรพิถีพิถันเลือกรับประทานก็แล้วกันนะคะ และต้องขออภัยค่ะที่บางคำไม่สุนทรีสักเท่าไร
นักเลือกตั้ง
| ก๊อก!.. ก๊อก!.. เอ๊ะ!.. ผีหลอกหรือไรนี่ | อ๋อ!.. ว่าที่ ส.ส. มาขอเสียง |
| เทศกาลเลือกตั้งนั่งรายเรียง | คอยมองเมียงสบตาประชาชน |
| ต่างคุยโวอวดโอ้โม้เพ้อฝัน | หากเลือกฉันทุกทุกท่านไม่ขัดสน |
| จะเคียงไหล่เคียงบ่าคนยากจน |
ขอหน้ามลหนึ่งคะแนนแสนปลื้มใจ |
| ก่อนเลือกตั้งไหว้คู้คู้ดูอ่อนน้อม | แถมเกลี้ยกล่อมพร้อมตายแทนท่านได้ |
| จะจัดตั้งรัฐบาลที่ชาญชัย | พร้อมแก้ไขปัญหาสารพัน |
| เมื่อได้เป็น ส.ส. พ่อลืมหมด | แสนพูดปดหลอกลวงพี่น้องฉัน |
| มัวแก่งแย่งตำแหน่งแห่งที่กัน |
เฝ้าโรมรันพันตูกูไม่ยอม |
| เล็งกระทรวงเกรดเอไว้แต่แรก | แม้ต้องแลกด้วยเงินตรา(เถอะ)น่าหวานหอม |
| เพราะโกงได้มากกว่าข้าถึงยอม | ต่างรุมตอมรุมทึ้งจึงอลวน |
| ประเอ๋ย…….. ประชาชี | มีหรือที่หว่านพืชไม่หวังผล |
| โกงกินจนสิ้นชาติได้ยินยล |
มีเกลื่อนล้นโรคร้ายแถมกลายพันธุ์ |
| กลวิธีฉ้อฉลแยบยลนัก | มีเพื่อนพรรคร่วมข้องจ้องสังสรรค์ |
| แก้กฎหมายขายชาตินัวเนียกัน | ต่างแบ่งปันผลประโยชน์โอษฐ์เปรมปรีดิ์ |
| เคยคิดถึงแผ่นดินพ่อก่อกำเนิด | แสนประเสริฐบ้างไหมพวกผีผี |
| คิดเช่นไรเหล่าพวกทรพี |
ถึงย่ำยีบีฑาให้บรรลัยกัลป์ |
| เหล่าประชาเราอย่ายอมขายเสียง | เพื่อเห็นเพียงเศษเงินบาปบาปนั่น |
| รู้หรือเปล่าเขาโกยไปเท่าไหร่กัน | เขาอ้วนหมีพีมันลงทัณฑ์เรา |
| ตื่นเถิดชาวประชา……. | จงรู้ทันเถิดหนาอย่าโง่เขลา |
| ก่อนสิ้นชาติสิ้นแผ่นดินสิ้นแม้เงา | ของตัวเราถ้วนหน้าประชาชน (เพราะตายหมด) |
ประพันธ์ 1 ธันวาคม 2550
