เสน่ห์..ภูกระดึง.. (ตอนที่ 5)

    ...และแล้วก็ถึงจนได้  “ผานกแอ่น”  ด้วยเวลามาตรฐานภูกระดึง..ก่อนเวลาพระอาทิตย์ขึ้นเกือบครึ่งชั่วโมง..ระหว่างนั้นก็นั่งจิบกาแฟ (แก้วละ 20 บาท) กับยูโร่คัสตาร์ดเค๊ก (อันละ 10 บาท)  แต่เห็นลูกหาบหาบของขึ้นภูฯ แล้วจะต้องบอกว่า... “แพงกว่านี้ก็ยอมจ่าย อยากกินของถูก ต้องลงไปแบกมาเอง..” ตั้งแต่จิบกาแฟมา (ใช้คำว่า “จิบ” เพราะไม่ใช่คอกาแฟ..) มื้อนี้อร่อยสุด..อย่างนี้นี่เองหนอ พระพุทธองค์ถึงตรัสว่า...“ทุกข์ -สุข อยู่ที่ใจ..”

 

   ระหว่างรอชมแสงตะวันก็นั่งจิบกาแฟไป ขาดไม่ได้คือ “ถ่ายรูป” กันตลอด 2 คน พี่น้อง       เอ้ย..แม่ลูก.. ตั้งแต่มืดไม่เห็นอะไร จนกระทั่งฟ้าเริ่มสาง ได้เกือบ 50 ภาพ (ขนาดพระอาทิตย์ยังไม่ทำงานนะเนี่ย..)..พอพระอาทิตย์เริ่มขึ้น ก็เริ่มสงสารกล้อง ถ่ายทุกวินาที...ไม่แปลกหรอก..ใครๆ ก็ทำเหมือนเรา.. ถ่ายจน memory เกือบเต็ม ถึงได้หยุดถ่าย เพราะอยากเก็บไว้ถ่ายรูปสารพัดดอกไม้ข้างทางตอนเดินกลับเต็นท์มั่ง...กระนั้น ก็ยังไม่พอ ต้องลบภาพที่..พึงประสงค์น้อยที่สุด..ออกไป..ด้วยความเสียดาย...(เวลาหมดไปหนึ่งวันกับอีก 2 ชม. แต่ได้ภาพไปแล้ว เกือบ 500 ภาพ)

 

  ขากลับจาก “ผานกแอ่น” เจอกลุ่มนักท่องเที่ยว ที่ดูเหมือนจะเคยมาภูฯ ก่อนหน้านี้แล้ว บอกทางให้ลองเดินกลับอีกเส้นทางหนึ่ง จะเจอ “พระพุทธเมตตา” ได้ไหว้พระ...อืม..เข้าที มาถึงที่แล้วนี่นา ไหว้พระเอาฤกษ์เอาชัย..ก็คงดีไม่น้อย..ระหว่างทางได้ไหว้พระสมใจนึก น้องเพชรชี้ให้ถ่ายรูปดอกไม้สารพัดชนิด (แน่นอน..ต้องแปลก และไม่เคยเห็น..) สองคนกระหนุงกระหนิง ได้รูปดอกไม้สารพัดแบบ น้องเพชรเดินหาดอก“หม้อข้าวหม้อแกงลิง” เพราะค้นข้อมูลมา บอกว่า มีเยอะมาก แต่ค่อนข้างผิดหวัง อย่างดีก็เจอแค่  “หม้อข้าวหม้อแกงลิงจูเนียร์” ที่ยังละอ่อน หรือไม่ก็ “บรรพบุรุษหม้อข้าวหม้อแกงลิง” ที่กำลังจะลาโลกอยู่ไม่กี่เพลา

  เดินไป..สงสัยไป..ตามทางที่ไม่ค่อยมีใครเดินมากนัก  ระหว่างทางเจอนักท่องเที่ยวแค่ไม่ถึง 10 คน หรือว่าเค้าไม่ไหว้พระกัน...ถึงบางอ้อ เมื่อเดินๆไป แล้วเจอร่องรอยของช้างป่า เพิ่งถ่ายเทอาหารในกระเพาะหมาดๆ อ่ะโห...ดงช้าง.. และ..นั่นคือทางเดินเท้าที่..ได้ยินเจ้าหน้าที่อุทยานฯ ประกาศ ต่อจากประโยคที่ว่า “…ให้นักท่องเที่ยวไปรวมกันที่อุทยานฯ ตอนตี 5 ห้า เพื่อไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ “ผานกแอ่น” และ...ขอให้นักท่องเที่ยวงดใช้เส้นทางข้างร้านอาหารโดยเด็ดขาด เนื่องจากจะมีช้างป่าออกมาหากิน อาจได้รับอันตรายจากช้างป่าเหล่านั้น...โอ้...My God…

http://www.slide.com/r/sNgX4rmSyT_r44Qzd3-tAppl4xo257Fo?view=original

[อ.หนึ่ง]

ว๊าว! เค้าเตือนแล้วไม่เชื่อ

[พิมพายุ]

นั่นซี เกือบไปแล้วไม๊ล่ะ ดีที่กินอิ่มแล้ว ช้างก็กลับรัง เอ้ย! กลับบ้าน..แบบว่า..คือว่า..ตอนที่นักท่องเที่ยวบอกว่าให้ไปไหว้พระ  เค้าไม่ได้บอกด้วยอ่ะค่ะ ว่า..เป็นทางเดียวกับที่เค้าประกาศห้าม มารู้อีกที เจอร่องรอยช้างเต็มไปหมด สักพักได้เดินเรียบร้านอาหารออกมา..เลยถึงบางอ้อค่ะ.. ว่าแต่..เมื่อไหร่จะพาน้องจาว่า กับจาเป่า ไปปีนภูซักทีค่ะอาจารย์ ไปซะให้ได้ จะได้มีเรื่องเล่าขานไปอีกนาน หุ หุ