อภัย

 บันทึกวันนี้เป็นผลสืบเนื่องมาจากเมื่อวานที่มีสมาชิกไปโพสต์ เรื่องและถามไว้

         ผมจำชาดก(อย่างเลือนลาง) เรื่องหนึ่ง... มีลิงตัวหนึ่งชอบไปรังควนแกล้งฤษีผู้บำเพ็ญตบะ ฤษีก็เฉยไม่ตอบโต้อะไร ต่อมาไปแกล้งเต่า เต่าแม้จะเป็นสัตว์ที่ระวังภัยหดอวัยวะทั้งหกเก็บไว้ในกระดอง แต่เจอลิงซุกซนทนไม่ไหว งับมือลิงไม่ยอมปล่อย ลิงเจ็บปวดมาก หิ้วเต่าที่งับมือไปหาฤษีให้ช่วย... เรื่องกรรมบางประการต้องรอเวลาบ้าง ไม่ทันตาเห็น ก็ทันในชาติหน้า และหน้าต่อๆไปได้

       องค์พระเยซูคริสต์ถูกรุมทำร้ายโดยกลุ่มคนผู้ชิงชัง มีอำนาจ  จับพระองค์ตรึงไม้กางเขน ก่อนสิ้นพระชนม์พระองค์ยังอ้อนวอนพระเจ้าให้อภัยโทษแก่พวกเขา

        พุทธศาสนาบอกว่า ฆ่าความโกรธแค้นในใจได้จะอยู่เป็นสุข

        สิ่งที่เราจะทำได้ คือ ให้อภัย ไม่สร้างเวรกรรมต่อ ต้องพยายามสลายความเคียดแค้นชิงชังในใจ ขณะเดียวกันเราก็ไม่ละเลยสิทธิตามกฎหมาย ไม่อย่างนั้นคนชั่วก็จะลอยนวลได้เหมือนกัน

        สุดท้ายเมื่อทำทุกอย่างดีที่สุดแล้วไม่ได้ดังใจ ก็ต้องทำใจ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกรรม

        เมื่อมั่นใจว่าทำสิ่งถูกต้องเป็นธรรมแล้วจะเดินอยู่ในสังคมอย่างอิสระ เบิกบานแจ่มใส (ผมเชื่อเช่นนั้น)

[คนไกลบ้าน]

• สวัสดีคะอาจารย์

สุดท้ายเมื่อทำทุกอย่างดีที่สุดแล้วไม่ได้ดังใจ ก็ต้องทำใจ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกรรม

บุญ กรรมจัดสรรหนอ