ความสำเร็จไม่สิ้นสุด
อ่านชื่อบันทึกแล้วอย่าตกใจ นึกว่าผมพบแต่ความสำเร็จเยอะแยะมากมาย หรือผมทำอะไรๆก็ประสบความสำเร็จไปหมดจึงเป็นความสำเร็จไม่สิ้นสุด
จริงๆแล้วสิ่งที่ผมพบกลับกลายเป็นว่า ผมต้องมองหาความสำเร็จเล็กๆ เพื่อเติมกำลังใจในการทำงานของตนเองต่างหาก เพื่อให้มีกำลังใจในการทำงานให้มากยิ่งขึ้น เพื่อผลสำเร็จอันยิ่งใหญ่ในวันข้างหน้า
คนรู้จักผมหลายคนมักดูผมออกทันทีครับว่า ตอนนี้กำลังต้องการพัก เพื่อชาร์ตไฟให้ตนเอง เพื่อกลับมามีกำลังทั้ง กำลังสมอง กำลังกาย และกำลังใจ ในการทำงานต่อ (ก็ไม่รู้ว่าเราทำท่าเหนื่อยให้เห็น หรือเค้ารู้สึกเองว่า ไม่ฟิต ไม่สดใส ไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน)
ช่วงปลายเดือนจนถึงต้นเดือนที่ผ่านมามีภารกิจที่ค่อนข้างเยอะครับ ซึ่งเป็นปกติครับ แต่ผมเริ่มรู้สึกตัวว่าบ่อยครั้งเราก็มองความสำเร็จเล็กๆ นั่นแหละ เพื่อมาชาร์ตไฟให้เราเดินต่อ แต่งานบ้างงาน ภารกิจบางภารกิจเราทุ่มสุดตัว (จริงๆก็ทุ่มสุดตัวทุกอันแหละ) อยากให้ผลลัพธ์ออกมาดี ตามที่เราต้องการ เราเลยไปมอง หรือ ไปต้องการความสำเร็จที่ใหญ่ มากกว่า ความสำเร็จเล็กๆ ที่เราเคยมอง ทำให้เกิดอาการถ้อใจขึ้นมา เมื่อผลไม่ได้ดั่งใจเรา (คิดได้เมื่อย้อนกลับไปมอง หลังจากไปหาที่ชาร์ตไฟตนเองมาแล้ว) จนพลอยให้ความสดใส ความร่าเริง และความมีชีวิตชีวาของเราหมดไป
จึงต้องกลับมาเตือนตนเองอีกครั้ง ถึงการมองหาความสำเร็จเล็กๆ ที่เป็นก้าวเล็กๆของเราที่จะเดินต่อไปยัง จุดหมายปลายทาง ทำให้คิดถึงคำพูดตอนเป็น Intern ที่คนใน สคส. มักพูดว่า ให้ชื่นชมดอกไม้รายทาง มองหาความสำเร็จเล็กๆ จะทำให้เราเดินอย่างเพลิดเพลิน และไปสู่จุดหมายที่ต้องการได้
ทำให้ย้อนกลับมาคิดว่า การทำงานของเราในการที่จะแนะนำเครื่องมือการจัดการความรู้ ไปสู่หน่วยงานต่างๆภายในมหาวิทยาลัย คงยังไม่ใช่ว่าเราแนะนำหน่วยงานต่างๆ ครั้งเดียวแล้วจะเห็นผล แต่คงต้องมีกลยุทธ์และยุทธวิธีต่างๆ เพื่อทำให้เกิดการนำการจัดการความรู้มาใช้ และให้อยู่ในวัฒนธรรมการทำงานมากขึ้น แต่สิ่งสำคัญคือจะทำอย่างไรให้เนียนๆ และไม่รู้สึกถูกบังคับ แต่อยากให้ทุกๆหน่วยงานนำมาใช้
ถามตัวเองเหมือนกันว่าเพราะอะไร ถึงอยากให้คนอื่นใช้ หรือ ทำไปทำไหม ผมมีหลายคำตอบครับ คำตอบแรกๆ คือผมชอบเรียนรู้ และการจัดการความรู้นี้ทำให้เราได้เรียนรู้เพิ่มขึ้น ตลอดเวลา คำตอบที่สองคือ เวลาใช้การจัดการความรู้แล้ว ผลของมันทำให้เรามีความสุข (ถึงแม้จะทุกข์บ้าง แต่ก็กลับมาสุขได้เมื่อมองย้อนกลับไปครับ)
ผมจะขอสารภาพตรงๆเลยครับว่า Workshop ที่ผมตั้งใจจัดให้คณะบริหารธุรกิจของผมเอง นั้นผลสำเร็จไม่ได้ตามที่ผมตั้งใจ เพราะผมตั้งเป้าสูงไป แต่เมื่อย้อนกลับไปดูครับ เราสามารถทำให้อาจารย์ที่เข้าร่วมอยู่ตลอดมีความสุขในช่วงเวลาที่ทำ Workshop ครั้งนั้นครับ นี่แหละที่เป็นความสำเร็จเล็กๆของผม
สิ่งที่จะทำต่อไปคือพยายามหาจุดและจังหวะที่จะทำให้เกิดการร่วมกลุ่มแลกเปลี่ยนความรู้เพิ่มขึ้นภายในคณะให้ได้ครับ
ความเห็น (7)
- ครูบาอาจารย์ผมได้สอนเรื่องนี้ไว้ ให้มองเป้าหมายใหญ่ๆ เหมือนกับว่าเราจะไปไหน แล้วค่อยๆ มองตามทางว่าจะต้องเจออะไรบ้าง
- วันนี้ยังไม่ถึงจุดหมายใหญ่ แต่เจอสิ่งที่เราคิดว่าจะเจอตามทาง อย่างน้อยเราก็ได้มาถูกทาง
- ไม่รู้ผมเรียกถูกรึเปล่านะครับ "KPI"
ขอบคุณ น้อง
และ berger0123 ครับที่เข้ามาส่งกำลังใจให้
เข้ามาสวัสดีค่ะ
ขอให้พลังจงอยู่กับท่าน
แวะมาให้กำลังใจและทักทายครับ
โชคดีครับอาจารย์มณฑล
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ อ. มณฑล
ขอให้มีความสุขและความรักรอบๆ ตัวครับ