"พ่อ" คนดีที่หนึ่ง
ฉัน..นั่งไตร่ตรองอยู่นานมาก..ว่าจะเขียนบทความนี้ดีมั้ย? เพราะได้ลองมาหลายครั้ง..แต่เขียนไม่จบซักกะที..แต่ก็จะลองดูอีกครั้ง..เป็นงัยเป็นกัน.."พ่อ"..หยิบยื่นตำแหน่งนี้ให้ฉันเมื่อวันที่ 7 สิงหาคม 2545 ตำแหน่งที่ฉันไม่อยากได้รับและฉันคิดว่าใคร ๆ ก็คงไม่อยากได้รับเช่นกัน..ตอนนั้นฉันอยู่คนละจังหวัดกับพ่อ..ฉันได้รับตำแหน่งนี้โดยไม่ต้องเดินทางมาหาพ่อเลย..ตำแหน่งที่พ่อหยิบยื่นให้คือ.."ลูกกำพร้า" พ่อจากฉันไปด้วยวัยเพียงแค่ 56 ปี พ่อได้ใช้สิทธิ์ที่ฉันพึงมีเกี่ยวกับการรักษาพยาบาลเพียงแค่ 1 ครั้ง เพราะก่อนหน้านี้พ่อใช้สิทธิ์ของพ่อเอง แต่ด้วยอาการที่พ่อเป็นอยู่ ทำให้พ่อต้องลาออกจากงาน พวกเราสามคนพี่น้องดูแลพ่อได้แค่ 1 ปีเต็ม พ่อก็จากไป..
ในความทรงจำ.."พ่อ" เป็นผู้ชายใจดี อ่อนโยนต่อลูกเสมอ "พ่อ" ช่างเป็นคนเสียสละกับลูกเสียเหลือเกิน ส่งเสียให้ลูก ๆ ได้มีโอกาสศึกษาเล่าเรียน พ่อพูดเสมอว่า พ่อคงให้อะไรแก่ลูกไว้ติดตัวได้ไม่ตลอดเท่ากับการให้โอกาสลูกได้ศึกษาเล่าเรียน ฉันจบการศึกษาและมีงานทำแต่ด้วยความคิดที่ว่า พ่อยังหนุ่มเดี๋ยวฉันค่อยตอบแทนบุญคุณ ค่อยดูแลเอาใจใส่ ตอนนี้ฉันขอสร้างครอบครัวของฉันก่อน ฉันโทรคุยกับพ่อบ่อย แต่ไม่ค่อยได้ไปหา ซื้อของกิน ซื้อเสื้อผ้า ให้ทุกอย่าง แต่ไม่ได้ไปดูแลอย่างเต็มที่ ด้วยเหตุผลของระยะทางและการทำงาน พ่อบอกว่าพ่อเข้าใจ ฉันไม่เคยได้ยินคำว่าน้อยใจ หรือเสียใจออกจากปากพ่อเลย พ่อเจ็บพ่อก็จะเก็บไว้คนเดียว ไม่เคยให้ใครมีส่วนได้รับรู้
วันนี้เป็นวันพ่อ เป็นปีที่ 6 ที่ฉันไม่มีตัวตนของพ่อให้ไปหา..ฉันไหว้ได้แต่เพียงกระดูกของพ่อที่เก็บไว้เท่านั้น..คนที่ยังมีพ่ออยู่..ถือว่าโชคดีกว่าฉันมากนัก..กลับไปหาพ่อของคุณแล้วหรือยัง..ก่อนที่คุณ..จะเหลือพ่ออยู่เพียงแค่ความทรงจำ...
ความเห็น (3)
- เป็นสิ่งเดียวสิ่งดีที่มีให้
- วีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ พระในบ้าน
- แกร่งกับกิจหวานกับเหงื่อสู้กับงาน
- กร้าวต่อการกล้าต่อเกลียวเชี่ยวชีวิต
- กับลูก...
- พ่อพันผูกเหนือรักสลักจิต
- โอบอุ้มคุ้มอุ่นอยู่เป็นนิจ
- เนาสถิตชั่วกัปกัลป์นิรันดร์ไป
เป็นกำลังใจให้ครับ พ่อผมจากผมไปเมื่อผมอายุได้สิบสี่ แต่ขณะนั้นท่านยังมีชีวิตอยู่ จะโดยเหตุผลใดความเป็นเด็กของผมก็ไม่อาจรับรู้ แต่วันนี้ท่านก็จากผมไปจริงๆหลายปีแล้วเช่นกัน ในความรู้สึกนั้นพ่อยังวนเวียนอยู่กับเราเสมอ
ทุกคนมิอาจปฏิเสธความพลัดพราก
ทุกอารมณ์ที่เรากำลังประสบ
ก็จะเกิดกับอนุชนรุ่นหลัง
ไม่มีสิ้นสุด
เว้นแต่.....
................
[ผู้ไม่กลับมาเกิด]
ทุกครั้งที่ได้รับรู้เรื่องการสูญเสียคนที่รัก จะรู้สึกเศร้า...และซาบซึ้ง ในความรักที่อธิบายไม่ได้ของพ่อ-แม่ที่มีต่อลูก ลูกหลายคนที่สูญเสียมักจะคิดแบบoohooh แต่คนที่ยังมีพ่ออยู่ก็ไม่กระตือรือร้น ที่จะแสดงความรัก การดูแลเอาใจใส่ เนื่องจากคิดว่ายังมีเวลา...ยังพอมีเวลา ทำอย่างอื่นก่อน.. รวมทั้งตัวเราด้วย ตระหนัก คิด แต่ไม่ได้แสดงออกเท่าที่ควร..คิดถึงพ่อ ได้แต่โทรหา กลับไปเยี่ยมบ้างแต่ไม่ได้ทำให้อะไรให้มากมาย ก็.....พ่อเรายังแข็งแรง