ฮะโหล่ ฮะโหล่..สวัสดีคับพ่อแม่พี่น้อง..มือนี้บ้านเฮาสิมีการพัฒนาทำความสะอาด..ขอให้พ่อแม่พี่น้องออกมาโฮมกันอยู่"หอกระจายข่าว"ประจำหมู่บ้านของเฮา ในการพัฒนาครั้งนี้ได้รับบริจาค"เงิน"จากคุณแม่สี 25 บาท,คุณพ่อมา 35 บาท,และน้องปาน 20 บาท.. ฯลฯ
ผู้นำชุมชนจะประกาสรายชื่อทุกท่านที่บริจาค"เงิน"และทุกท่านก็ทยอยมาโฮมกันที่จุดนัดหมาย จากนั้นก็ลงมือช่วยกันทำความสะอาดไปตามถนนหนทางต่างๆภายในชุมชน ทุกท่านขมีขมัน(เร่งรีบ,เร็วพลัน)ในการพัฒนา"เขารักพัฒนาเมื่อเขามีโอกาสทำงานเพื่อสังคม"แม้จะไม่มีรางวัลอะไรก็ตาม นี้แหละชุมชนคนชนบท..
การเป็นอยู่ของคนชนบทก็เรียบง่าย กินง่าย อยู่ง่าย ไม่ทำตัวให้เป็นภาระของคนอื่น การมีน้ำใจนั้นถึงแม้จะดูน้อยนิดแต่ก็แฝงไว้ด้วยความเกื้อกูลที่มีศักยภาพหาชื้อไม่ได้..
น้ำใจของการแบ่งปันมีอยู้แล้วในคนทุกคน ขึ้นอยู่ว่าจะนำมาใช้เมื่อไรก็เท่านั้น แต่อุปสรรคก็ยังมีอยู่ถ้า"แยกพวงแยกเรา"มันสำคัญนัก"พวงกูของกู..ที่ข้าเองอย่าว่า.."ไม่มีทางแบ่งปันกันได้ง่ายๆหลอก อย่างนี้เขาเรียกว่า"ขยะ"ต้องขจัดออกไปจากหัวใจให้ได้
การทำงานพัฒนานั้นเมื่อรู้สึกเหนือยก็พัก เราทำงานด้วยใจ"เอาใจสั่งมา"ใจนี้เมื่อได้พักแล้วรู้สึก"สงบ"แม้อยู่ด้วยอิริยาบถใดก็ตาม จะเกิดพลังขึ้นใหม่ทั้งพลังกายและสมอง"ปัญญา"อันน้อยนิดที่พร้อมจะทำงานต่อไปโดยเจ้าตัวไม่รู้สึกตัว ความเมื่อยล้ามักจะพลาดพลั้งเพราะขาดสติ
อาหารใจคงเป็นความ"สงบ"ส่วนอาหารกายต้องเป็นกับและข้าว กับ(อาหารคาวที่กินกับข้าว)สำหรับคนกินง่ายอยู่ง่ายจะทำถูกปากไม่ถูกปาก หรือทำลีลาไหนนั้นก็ขึ้นอยู่กับแม่ครัวแม่หญิง ข้าวหม้อแกงหม้อ ก็พอไหว..
ส่วนคนที่รับประทานนั้นก็ชิมรสด้วยใจ"ใจมันอร่อย"กินอะไรก็อร่อย ต่างจากคนที่เอาปากชิม"ชิมไปบ่นไป"หึหึ..ได้ที่..
การพัฒนาชุมชนในครั้งนี้ ชาวอำเภอพยัคฆภูมิพิสัย ทั้ง 12 ชุมชน ได้พร้อมใจกันทำความสะอาดชุมชนของตน ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ทำทุกปีเมื่อถึงวัน"พ่อ"และทุกชุมชนจะเดินขบวนมาจุดเทียนถวายพรชัย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ณ ที่ว่าการอำเภอพยัคฆภูมิพิสัย
เสาไฟฟ้าขนาดใหญ่มีอ่างน้ำพุด้วย พึ่งทำเสร็จจาก"งบประมาณเงิน"ก็ยังไม่ทราบอยู่เหมือนกันว่าเขาเรียกเสาอะไร เข้าใจว่าเสา...แล้วมันก็มีไฟติดอยู่"คะน้อยพึ่งเคยเห็น มันคือสูงคักแทะ..."
"ทุกคนมาด้วยใจ"พิธีกรพูด... ปีนี้รู้สึกคนมากันเยอะ ความจงรักภักดีนั้นมีอยู่ในหัวใจมาตั้งแต่เด็ก แม้จะไม่รู้พาสีพาสาก็พูดจนติดปากมาจนถึงทุกวันนี้ "ผมรักพระเจ้าแผนดิน ขอพระองค์ทรงพระเจริญ"
บรรยากาศในค่ำคืนนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษ นอกจากจะมีเสาไฟฟ้าน้ำพุแล้วยังมีการจุดพุดอกไม้ไฟอีก 80 ลูก มันเพอร์เฟกจริงๆ แห แห..หัวเราะ เห็นภาพแล้วนึกถึงตอนที่เราเล่นดอกไม้ไฟในวัดบ้านเมืองเจียซึ่งหลวงปู พระครูโพธิคุณสถิต เจ้าคณะอำเภอพยัคฆภูมิพิสัย องค์ปัจจุบัน ได้ตักเตือนแบบใส่หอกระจายข่าวเต็มๆว่า"โคตพ่อโคตแม่มึงติ..มึงพากันจุดเงินถิ่ม"(คุณพ่อคุณแม่สอนให้จุดเผาเงินเล่นหรือ) บะ..บ่เข้าวัดก็บ่..อดข้าวกินดอกวะ!..เป็นคำพูดแทงใจตรงๆไม่อ้อมค้อม และตอนนี้กระผมก็รู้สึกว่าคาถาที่หลวงปูให้มามันขังจริงๆครับ
จะกินอะไรถ้ากินเยอะๆมันไม่อร่อยต้องรู้จักกินน้อยๆ และให้กินนานๆ..
ขอให้ทุกทานคิดดูเอาเองก็แล้วกัน "งบประมาณใจ กับ งบประมาณเงิน" อย่างไหนมันจะมีศักยภาพมากกว่ากัน...ผู้เขียนก็ได้แต่ยกขึ้นมากล่าวเท่านั้นเองมิได้คิดไปในข้างหนึ่งข้างใด และยังคิดอีกว่าถ้าสองสิ่งนี้ไปด้วยกันได้ แนวทางในการพัฒนาน่าจะเห็นเป็นรูปธรรมมากขึ้นกว่านี้
สวัสดีครับคุณnaree suwan
สวัสดีครับพี่เล็กคนรุ่นเก่าจะพัฒนา
เป็นการพัฒนาที่มีพลัง
สวัสดีครับทุกท่าน
คิดถึงจังเลย แหมจัดบล็อคได้วูบวาบดีนะ เดี๋ยวปิดเทอมหน้าอีกครั้งจะเรียนอยู่ ภาพดิ้นได้นี่ ตอนนี้การบ้านมาก ไม่มีเวลาเขียน ดูภาพนี้แทนความคิดถึงก่อนนะ ว่าจะหาคำอวยพรที่ซึ้งๆ ไม่เจอซึ้งเลยยังไม่เขียนนะ ไปทำการบ้านก่อน ไม่รู้ภาพที่ให้ไว้นี้ จะหายแวบหรือเปล่า คอยดูต่อไป เพราะพึ่งฝึกเอาณุปจากที่อื่นมา ไม่มีในไฟลอัลบั้ม มันจะเหลือไหม คอยดูวันต่อไปนะคะ สวัสดีคะ คิดถึงนะ
สวัสดีครับพี่เล็กว่าที่บัณฑิต
สวัสดีครับน้องเบนซ์
blog นี้แจ่มมากเรยคร่ะ
แร้วก็ขอบคุณด้วยนะคร่ะ ที่ให้จิ๊กรูป (พอดีอาจารย์ให้แนะนำอำเภอตัวเองอ่ะค่ะแร้วไม่ค่อยมีรูป)
thank youๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.จากเด็กพยัคฆ์พลัดถิ่น