จากชื่อบันทึกดังกล่าวหลายท่านอาจจะงง ๆ กับคนที่เขียนบันทึกนี้จึงขอเล่าเรื่องเดิมให้ทุกท่านฟังว่า...หลังจากบรรจุเข้ารับราชการเพื่อทำงานเป็นครูสังกัดศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดมุกดาหารเมื่อปี 2544 นั้น ด้วยความที่สถานศึกษาแห่งนี้ได้มีบ้านพักสำหรับข้าราชการและบุคลากรที่ทำงานในสถานศึกษานั้น อย่างเพียงพอ ทำให้ทุกคนได้ทำงานอยู่ในอาณาบริเวณที่มีรั้วรอบขอบชิดเดียวกัน ระยะทางระหว่างอาคารสำนักงานและบ้านพักเป็นเส้นตรงประมาณ 200 เมตร ค่ะ และดิฉันก็มีความสุขกับการเดินไปทำงานที่ได้ชื่นชมกับสวนสวย ๆ และดอกกล้วยไม้ ที่พี่คนงานได้จัดไว้อย่างดี ตลอดทางเดินมีเสียงนกร้องขับกล่อมเป็นทำนองธรรมชาติ และต่อมาเมื่อช่วงก้าวของชีวิตได้เปลี่ยนไปดิฉันได้เดินทางมาทำงานที่ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดสระแก้ว ซึ่งเป็นสถานศึกษาตั้งใหม่โดยใช้อาคารโรงเลี้ยงสัตว์ของศูนย์ฝึกและพัฒนาอาชีพราษฎรไทยบริเวณชายแดนจังหวัดสระแก้ว ไม่มีบ้านพักในบริเวณเดียวกัน ต้องไปเช่าบ้านอยู่ในตัวอำเภอสระแก้ว และมีระยะทางที่ห่างจากที่ทำงานประมาณ 7 กิโลเมตร ช่วงแรกได้สร้างปัญหาทางความคิดกับตัวดิฉันมากที่เดียว ทั้งปัญหาน้ำมันแพง ไม่สะดวก ต้องเผชิญกับรถบันทุกจำนวนมาก หลังจากที่ได้ใช้เวลาเพื่อปรับตัวอยู่ประมาณ 3 เดือน ดิฉันก็ได้พบประโยชน์ของการที่ต้องเดินทางไปทำงานว่า
1. ได้พัฒนาตนเองให้เป็นนักวางแผนที่ดีเพราะก่อนออกจากบ้านต้องวางเนการเดินทางให้สามารถได้ประโยชน์หลายอย่าง กิจกรรมใดไปทางเดียวกันก็กำหนดทิศทางและวางแผนการใช้ชีวิตประจำวันได้ดี
2. ต้องขยันดูแลรถเพราะจำเป็นต้องใช้งานทุกวันจากที่เคยมีนิสัยเกียจคร้านที่จะต้องดูแลรถ
3. ทำให้ต้องมีการเตรียมตัวและวางแผนการใช้เวลาอย่างคุ้มค่า
ก็เป็น 3 ข้อที่พยายามหามาอ้างเพื่อลบความไม่เคยชินของตนเองเพราะถึงอย่างไรก็ยังต้องทนรับกับภาระน้ำมันที่ขึ้นราคาอย่างสนุกสนานต่อไป
อึ่ม....ยังดีนะ รอดจาก 10 ล้อมาได้... ต่อไปถ้าเป็นรถที่ไม่ถึง 10 ล้อ อย่ามาเสนอหน้า ไม่มีกลัว |-|...
เรื่องรถยังไม่เท่าไหร่ ขอให้รองฯ วางแผนชีวิตดีๆ อยู่ดีๆ อาจจะคิดไม่ถึง อุบัติเหตุชีวิตเกิดขึ้นได้เสมอ เป็นถึงท่านรองฯ ต้องยอมเสียนิดหน่อย
(ค่าน้ำมันแพง) บางทีการทำงานต้องทำใจ ไม่สมหวังทุกอย่างเสมอไป แต่ลูกอีสาน คนซื่อ มือสะอาด
ทำอะไรทำจริงอยู่แล้ว สู้ต่อไป
คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต ต้องมีคุณสมบัติอยู่ข้อหนึ่ง คือ ต้องคิดตลอด เห็นอะไรก็เก็บมาคิด อย่างน้อยก็มองว่า ทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้น เพราะอะไรถึงเป๋นอย่างนี้
ท่านรองเป็นคนมีอนาคต ผมจะเป็นกำลังใจให้นะครับ