"เพื่อนกินหาง่าย...เพื่อนตายหายาก" ประโยคนี้เรามักจะได้ยินกันบ่อยครั้ง แต่จะมีสักกี่คนที่จะคิดตาม...มนุษย์เราหากไม่มีโอกาสพลาดพลั้งในบางสิ่งบางอย่าง หรือตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย คงเป็นการยากมากที่จะได้ข้อเท็จจริงจากประโยคข้างต้น...ฉันมีโอกาสประสบกับเหตุการณ์เลวร้ายมาบ้าง..แต่ด้วยสติสัมปชัญญะที่มีอยู่...ฉันต้องสู้..สู้...และสู้ จนได้มาเจอกับเพื่อนคนหนึ่ง...ที่ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะมีเพื่อนในวัยขนาดนี้ได้..เขาสอนฉันให้มีสติ ให้ครองตน ครองตนและครองใจของตัวเองให้ดี อย่าพยายามมองในเหตุการณ์ร้ายที่ผ่านมา แต่ถ้าอดไม่ได้จริง ๆ เราก็ควรจะนำเหตุการณ์นั้นมาเป็นข้อเตือนใจที่จะไม่พลาดในอนาคตข้างหน้าได้ เขาให้โอกาสแก่ฉันทุกอย่าง ให้กำลังใจ ให้การสอนสั่ง จนฉันคิดว่าเพื่อนต่างวัยคนนี้ เปรียบเสมือนแม่คนหนึ่งของฉัน ฉันไม่รู้จะขอบคุณเพื่อนคนนี้ของฉันอย่างไรดี ไม่ว่าฉันจะเศร้า ทุกข์ สุข หัวเราะ ร้องไห้ หรือมีปัญหาอะไรก็ตาม เพื่อนคนนี้ก็จะอยู่เคียงข้างฉันเสมอ..ขอบคุณมาก...เพื่อนต่างวัยของฉัน
ยินดีด้วยที่ได้คบได้รู้จักกับเพื่อนต่างวัยที่มีความจริงใจให้กัน คนเราในบางครั้งหากไม่เกิดทุกข์หรือไม่มีเรื่องอะไรให้ยุ่งยากหัวใจ อาจจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเพื่อนที่ดีแสนดีมากมายนัก แต่หากเกิดทุกข์ใจเมื่อไหร่เมื่อนั่นแหละรู้สึกได้จริง จริง ^_^