.....ปลายฝน.....
ฝนลาฟ้ากระหน่ำจนหลากน้ำไหล
เย็นชุ่มฉ่ำน้ำหล่อเลี้ยงป่าพงไพร
ก่อกำเนิดชีวิตใหม่ด้วยสายน้ำ....
....ฝนสั่งฟ้าขอลาทีหนีไกลแล้ว
ทิ้งสายน้ำพราวแพรวชื่นชุ่มฉ่ำ
หยาดสุดท้ายของสายฝนที่หล่นพรำ
คือหยดฉ่ำฤดูกาลที่ผ่านไป.....
.....ต้นหนาว.....
สายลมโชกเกรียวกราวราวไม้ไหว
ยืนต้นเอนลู่ลมพัดพาไป
ชื่นชีวากายใจกับสายลม....
....ถึงกายหนาวแต่หัวใจไม่เคยหนาว
อบอุ่นราวนอนหลับไหลใต้ผ้าห่ม
เพราะใจได้ไออุ่นรักแนบชิดชม
ใจจึงมีรักห่มท้าลมหนาว....
สวัสดีคะ ปลายฝน-ต้นหนาว กาลเวลาที่ผันแปรแต่ชีวิตยังดำรงอยู่และพบพานกับสิ่งต่าง ๆ อีกมากมาย ไม่ว่าฤดูกาลใด ๆ เราจะสร้างภูมิคุ้มกันร่างกายและหัวใจต้องเข้มแข็งอยู่เสมอเป็นเช่นนั้น ๆ ตลอดไป อากาศเริ่มเย็นแล้วระวังสาวน้อยจะไม่สบายนะค่ะ สวมเสื้อให้อุ่น ๆนะเจ้า
เป็นกำลังใจให้อาจารย์เสมอนะคับ
ขอให้อาจารย์สู้ต่อไป
...............ลูกศิษย์ สังคม 48
หนาวลมห่มผ้า
หนาวน้ำตาฟ้าไม่ใส
หนาวรักมาจากใจ
หนาวหัวใจไม่มีเธอ