สามร้อยบาท

อยากให้ทุกท่านอ่าน ตัดรายจ่ายสามร้อยบาท

อยากให้ทุกท่านอ่าน...ขออนุญาตนำบทความบางท่อนจากหนังสือ “หยุดความเลวที่ไล่ล่าคุณ”ของ พ.อ.(พิเศษ) ทองคำ ศรีโยธิน, สมคิด ลวางกูร

พอกราบคุณย่าเสร็จ ผมก็หันมาคุยกับอาจารย์ ถามว่า….อาจารย์กำลังทำอะไรครับ อาจารย์ตอบว่าผมกำลังตัดรายจ่ายอยู่...คุณทองคำ ผมต้องจ่าย..ค่าแม่ครัว..คนขับรถ คนสวน ค่าใช้จ่ายในบ้านและให้แม่อีกเดือนละ 300 บาท ตอนนี้ รายได้กับรายจ่ายมันไม่ค่อยสัมพันธ์กันต้องตัดรายจ่ายลงบ้าง ผมก็ทำหน้าที่เป็น Advisor บอกว่า เงินเดือนที่ให้แม่ 300 นี่ตัดได้นี่ครับ อาจารย์หันหน้ามามองผม ...แล้วยิ้ม...ทำไมล่ะ? ผมบอกว่า อาหาร 3 มื้อ ..อาจารย์ก็จัดให้..เรียบร้อย เสื้อผ้า..อาจารย์ก็ซื้อให้ใหม่..ปีละ 3 ชุด ..เรียบร้อย เจ็บป่วย ไม่สบาย ..อาจารย์ก็พาหมอมาฉีดยาให้ เรียบร้อย เพราะฉะนั้น เงินเดือน 300 นี่ ตัดได้ครับ

ท่านบอกว่า ตัดไม่ได้เด็ดขาด...คุณทองคำ 300 บาทนี่ สำคัญที่สุด สำคัญยังไง? เงิน 300 บาทนี่ เป็นเงินสำหรับ เลี้ยงหัวใจแม่… ผมฟังแล้ว...สะอึก โอ...นี่เป็นเงินเลี้ยงหัวใจแม่ พวกเรา เคยได้ยินไหมครับ? ผมนึกว่า ให้อาหาร...เสื้อผ้า.. เจ็บป่วยก็เอาหมอมารักษา น่าจะพอแล้ว ท่านบอกว่าอาหารกินแล้วก็ไปส้วม เสื้อผ้าเก่าแล้วก็เป็นผ้าขี้ริ้ว หมอรักษาก็รักษาอาการทางกาย สิ่งต่างๆที่เราจัดให้ทั้งหมดนี้เป็นอาหารกาย แต่300 บาทนี่ เป็นอาหารเลี้ยงหัวใจแม่ หัวใจต้องการอาหารที่มาหล่อเลี้ยงให้..เอิบอิ่ม...เบิกบาน...เป็นสุข คุณทองคำลองนึกดู คนที่ไม่มีเงินอยู่ในตัวเลยนี่เป็นยังไง? “หัวใจมันแฟบ” หัวใจมันเหี่ยวเฉา...เหมือนดอกไม้ยามเย็น ใครที่เป็นข้าราชการจะรู้ พอเลยวันที่25 ไปแล้วนี่ มันเหี่ยว ๆ ยังไงชอบกล ไม่มีเงินค่ารถไม่มีเงินค่าอาหารไม่มีเงินซื้อข้าวสาร มันเหี่ยวไปจนถึงสิ้นเดือน

แม่อยู่กับเราก็จริง แต่ถ้าแม่ไม่มีเงินอยู่ในมือนี่ หัวใจท่านเหี่ยว... พอถึงวันเงินเดือนออก ทุกคนหน้าบาน..เหมือนดอกไม้ยามเช้า จิตใจสดชื่น...เบิกบาน...มีความสุข รับเงินเดือนมาใหม่ๆ หน้าสดใส สั่งกาแฟยังเสียงดังฟังชัด ทุกสิ้นเดือน พอเงินเดือนออก ผมเข้าไปกราบแม่ บอกแม่ว่า วันนี้เงินเดือนออกครับ ผมนำเงินมาบูชาพระคุณแม่ 300 บาทครับ เอาเงิน 300 บาทใส่มือแม่ แม่ก็ให้ศีล ให้พร ยกหมอนขึ้น เอาเงินวาง แล้ววางหมอนทับ มีความสุข เดือนละ 300 สามสี่เดือน ก็เป็นพันใช่ไหมครับ

แล้วเงินนี่สำคัญยังไง เลี้ยงหัวใจแม่อย่างไร? ท่านเล่าต่อว่าตอนนั้น ท่านมีลูก 2 คน เป็นผู้หญิงทั้งคู่กำลังท้องคนที่ 3 วันหนึ่ง ก็พาเมียไปโรงพยาบาล แม่ถามว่า คลอดหรือยัง? ยังครับแม่ วันต่อมาถามอีก คลอดหรือยัง คลอดแล้วครับแม่ ผู้หญิงหรือผู้ชาย? ผู้ชายครับ โอ๊ย...แม่ดีใจจังเลย ได้หลานไว้สืบสกุล แต่ก่อนทองคำบาทละ 500 อาจารย์รีบไปซื้อทองมาให้ วันรุ่งขึ้นแม่เขาอุ้มลูกขึ้นมาหาย่า ย่ากอดหลานชาย... สวมสายสร้อยให้เป่าหัวให้เสร็จ พอเด็กคนนี้โต พูดได้ มีคนถามว่าสายสร้อยนี้ใครซื้อให้ คุณย่าซื้อให้ ชี้มือไปที่คนตาบอด คนที่ใหญ่ที่สุดในบ้านคือคุณย่า ไม่ใช่พ่อแม่ เพราะเงิน 300 บาทนี่ เสกให้คนตาบอดขลัง ถ้าคุณย่าไม่มีเงิน จะรับขวัญหลานได้อย่างไร ? เห็นไหมครับ ? ไม่ใช่ว่า.. พอโตขึ้น.. มีคนถามว่า.. คนนี้เป็นใคร..บอกว่า ... ยายแก่ตาบอดนี่.. มาอาศัยพ่อแม่ฉันอยู่..

วันดีคืนดี แม่ครัว ล้างชามเสร็จ คุณย่าก็บอกให้มานวดขาให้ แม่ครัวหน้ามุ่ย ทำงานเหนื่อยจะตายยังต้องมานวดให้อีก นั่งขยำ ๆ หน้าคว่ำ พอนวดเสร็จคุณย่าหยิบเงินให้ 50 บาท แม่ครัวยิ้มหน้าบาน ยกมือไหว้ขอบคุณค่ะวันรุ่งขึ้นพอล้างจานเสร็จรีบวิ่งมานั่งใกล้ๆ วันนี้นวด...อีกไหมคะ..คุณย่า เห็นไหมเงินเดือน300 บาท ที่เราให้แม่เรานี่ มันมีฤทธิ์ มีคน.. มายกมือไหว้ มีคน มาปรนนิบัติ มีคน มานวดให้ ถ้าไม่มีเงินเดือนๆ ละ300 บาทนี้ แม่เราจะมีฤทธิ์ได้อย่างไร

...บันไดไปสวรรค์... วันหนึ่ง พระมาเรี่ยไร จะสร้างโบสถ์ อาจารย์นิมนต์พระเข้ามาแล้วชี้มือ ... บอกมรรคทายก..ว่า.. โน่นไปเรี่ยไรกับคุณย่าโน่น มรรคทายกบรรยายว่าจะสร้างโบสถ์...กว้างเท่านั้น..ยาวเท่านี้ สูงเท่าไร... คุณย่ายกหมอนขึ้น นับเงินมา 500 พนมมื อธิษฐานขอให้ศาสนาของพระองค์ยืนยงไปอีก 5 พันปี นิพพานปัจโยโหตุ ทำบุญ...สร้างโบสถ์ไว้เป็นมิ่งขวัญในพระศาสนา ตกลงเงินเดือน ๆละ 300 ที่เราให้ เป็นบันไดพาแม่ไปสวรรค์ “นี่ถ้าแม่ไม่มีเงินในมือ แม่จะได้ทำบุญไหม” พอพระให้พรเสร็จก็เดินผ่านไปบ้านถัดไป ยายแก่บ้านโน้น กำลังเก็บผ้าอยู่หลังบ้าน มรรคทกยก ตะโกนข้ามรั้ว ทำบุญสร้างโบสถ์ไหม คุณยาย สร้างที่วัดนครนายก นี่...หลวงพ่อมาด้วย มาบอกบุญเองเลย เดี๋ยวอีกสักครู่ วกกลับมาใหม่ได้ไหมล่ะ ยายไม่มีเงินหรอก ยายอาศัยลูกสาวเขาอยู่ เดี๋ยวเผื่อลูกสาวเขากลับมาทัน จะขอเงินเขาทำบุญ ยายแก่คนนี้ ไม่มีเงิน เพราะลูก เอามาเลี้ยงแปะๆ แมะๆ ไว้ข้างรั้วบ้าน เอาไว้คอยเก็บผ้า

เขียนใน GotoKnow โดย ไฉน
ใน เพิงชุมพวง

คำสำคัญ (Tags): #สามร้อยบาท#อำนาจเงิน#แม่

หมายเลขบันทึก: 150289เขียนเมื่อ 29 พฤศจิกายน 2007 17:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:45 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน