ความทรงจำวันหวาน ๆ

ถ้าเรารักใครเป็นแฟน เราต้องรักพ่อแม่ของแฟนด้วย

ความทรงจำสิ่งดี ๆ ที่เราเคยมีเคยได้รับมาเมื่อประทับใจก็อยากเล่าบ้าง จึงอยากนำมาเล่าสู่กันฟัง เพราะบางคนกว่าที่จะเจอสิ่งดีๆสักครั้งบางครั้งก็นับเป็นเดือนเป็นปีหรือว่าหลายปี บางคนอาจไม่เจอสิ่งดีแบบนี้ตลอดชีวิต...

คนเราอาจมีความรู้สึกดีๆหรือเรื่องประทับใจไปหลายแนวทางแตกต่างกันเช่น ด้านงานงาน ด้านความรัก แต่ความทรงจำที่สลักปักใจของผมและตราตรึงดุจรอยสักที่ยากจะลบหรือดุจก้อนหินที่โดนจารึกตัวอักษรก็คือ มีผู้หญิงคนที่เคยรู้จักคนหนึ่ง เธอเป็นคนที่ผมยอมรับว่าขอตราไว้ในจิต ชั่วชีวิตไม่คิดลืม ด้วยใจที่แสนปลื้มจะไม่ลืมประทับใจ ด้วยเธอนั้นดีทุกสิ่งสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด ชั่วชีวิตไม่มีใครจะจริงใจต่อผมเท่าเธอสักคน เธอมีเสน่ห์แม้นว่าไม่สวยเนื่องจากตั้งแต่รู้จักกันถ้ามีอะไรที่พอช่วยได้เธอจะอาสาช่วย เธอทำเหมือนเธอไม่มีวันเหนื่อยเมื่อยล้าเลยในเรื่องการช่วยเหลือ วันหนึ่งเสื้อของผมขาดเธอเห็นจึงขออาสาเอาไปเย็บให้ และสิ่งที่ได้กลับมาคือเธอทำละเอียดสวยงาม...

อีกอย่างหนึ่ง คือคำพูดที่ผมประทับใจ ผมต้องหยุดเดินราวสามถึงห้านาทีโดยไม่รู้ตัวและต้องจำไว้จนวันตายและคิดประประทับใจถึงวันนี้เมื่อเธอพูดว่า "ถ้าเรารักใครเป็นแฟนเราต้องรักพ่อแม่ของแฟนด้วย" ทำให้ผมบอกตนเองว่าเราต้องรักษาผู้หญิงคนนี้ให้ดี เท่าที่จะทำได้ ถ้าจะพรากจากกันก็ขอให้พรากเพราะความตาย เมื่อเราจะผิดหวังหรือสมหวังก็ขอให้เป็นการได้อยู่กับคนที่เราคิดว่าดีมากกว่าหรือดีที่สุดที่เราเลือกแล้ว..วันนี้อยากบอกเธอว่า

สมองนี้เพื่อคิดถึงเธอ ดวงตานี้เพื่อเฝ้ามองเธอ

หัวใจนี้เพื่อรักเธอ มือนี้เพื่อเกี่ยวก้อยเธอ

เท้านี้เพื่อเดินไปกับเธอ ปากนี้เพื่อบอกคิดถึงเธอ

ไม่อยากพูดถ้อยคำหวาน หวาน กลัวคนมาอ่าน แล้วอิจฉา

จึงต้องพูดถ้อยคำธรรมดา ธรรมดา ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า คิดถึงจัง

ทรายหนึ่งกำมือมีกี่เม็ด

ถ้าให้นับเบ็ดเสร็จคงนับไม่ไหว

แต่ยังน้อยกว่าความรักที่ให้ไป

เพราะว่ามอบด้วยหัวใจใช่กำมือ

คิดถึง คิดถึง คิดถึง

อยากบอกคิดถึงแค่ไหน

บอกเธอคิดถึงสุดใจ

รู้ไหมคิดถึงตรึงตรา

จะเฝ้าคิดถึงอย่างนี้

กี่ปี่ก็จะไม่หน่าย

จะเฝ้าคิดถึงเธอตลอดไป

ไม่ตาย คิดถึงแต่เธอ (คิดถึงนะจ๊ะ)

บางคนอาจบอกว่า แรกรักก็เป็นอย่างนี้ แม้คนที่ไม่ใช่คนรักกันแค่เป็นคนรู้จักกันก็เคยทำเช่น ช่วยงานให้โดยไม่เกี่ยงงอน เป็นที่ปรึกษายามไม่สบายใจ ยามเจ็บไข้โทรมาถามข่าว ยามหิวข้าวบางครั้งยังตามมาส่ง ยามที่จนไม่มีเงินพอซื้อกินเธอก็ยังแบ่งเงินให้ใช้ และอื่นๆ ที่ไม่อาจบรรยาย จะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เธอ

อันน้ำใจไมตรีที่มีให้ โปรดจำไว้ยังตรึงจิตชีวิตฉัน

แม้นว่าเราจะต้องห่างกันกลางครัน ที่สำคัญเธอแสนดีซะเหลือเกิน

อันน้ำใจไมตรีที่มีนั้น ช่างสำคัญยิ่งใหญ่พูดแล้วเขิน

อยากจะบอกเธอนั้นดีเสียเหลือเกิน แม้นล้านคำมาสรรเสริญไม่เกินจริง

แม้คนอื่นๆจะบอกว่ายามรักก็มีแต่สิ่งดีๆ แต่ถ้าแต่งงานจะได้คนดีหรือไม่ดีอยู่ที่โชควาสนา โดยอ้างเหตุผลว่าตอนแรกบางคนนิสัยดี๊ดีแต่พอแต่งงานก็เปลี่ยนไปในทางที่ไมดี...บางคนเสเพลแต่พอรักใครแล้วแต่งงานก็เปลี่ยนร้ายกลายเป็นดี อันนี้ก็ถือว่าเป็นโชคดีครับ แต่เราจะเป็นคนที่ได้รับโชคดีสักแบบนี้กี่คน

////////////////////////////////////////////////////////....\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

เขียนใน GotoKnow โดย อาจารย์ โกศล คงสมปราชญ์
ใน งานเงินที่อยู่คู่ครอง

คำสำคัญ (Tags): #ความทรงจำ#ทำดีต่อกัน#รักนี้ไม่มีเศร้า#แม่#ยามรักให้รักพร้อมกัน

หมายเลขบันทึก: 148952เขียนเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2007 22:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:40 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน