เนื่องจากบันทึกที่แล้วพอกดเสร็จปั้บ ก็นึกได้ว่า..
เลยเป็นที่มาของบันทึกนี้ต่อ
ขั้นแรกในใจผม นึกถึงคำสอนของใครไม่ทราบกล่าวว่า
"รู้เขารู้เราชนะศึกทุกเมื่อ"
เอาละผมลองคิดตามนี้ดู อันดับแรกต้องรู้เราก่อนว่า
เรามีอะไรในห้องเราบ้าง (สิ่งที่ควรมีเมื่อจำเป็นต้องออกศึก)
แค่ข้อแรกก็ยากแล้วขอรับ "คน" แต่เป็นสิ่งสำคัญที่สุดผมเลยยกไว้ข้อแรกเลย
ในที่นี้ผมหมายถึงตนเองด้วย
ถามว่าผมรู้จักตนเองดีหรือยัง ตอบได้เลยว่าไม่
แล้วผมจะรู้จักคนอื่นดีได้แค่ไหน เป็นคำถามที่ผมคิดหนักต่อไป
ปิ้ง!! ผมรู้แล้วเพราะเหตุนี้เองผมจึงไม่อยากเป็นหัวหน้าคนเลย หุๆ
(เพิ่งรู้สาเหตุนะเนี่ย บันทึกๆ)
อะแฮ่ม!! นอกเรื่องอีกละ
วิธีที่ผมคิดตอนนี้ ยังคิดเอาคำถามยอดฮิตอันเดิมมาใช้ขอรับ
"สูเจ้าเป็นใคร มาจากไหน ทำอะไรและกำลังไปไหน"
กะว่าจะเอาอันนี้ไปถามทุกๆ คนคาดว่าคงได้รู้จักทุกคนมากขึ้น
แต่..ไหนๆ ผมก็อุตส่าห์ทำขึ้นมาทั้งที จัดทำเป็นสมุดเฟรนชิบเลยดีก่าไหม (เอาเข้าไป)
แค่คิดก็สนุกแล้วขอรับ สมุดเฟรนชิบฉบับห้องยาในจะออกมาอีท่าไหนนี่ต้องคอยดูกันต่อไป
(รู้สึกตอนนี้นอกเรื่องเก่งเรื่อยๆ นะ)
(เออ ขอบใจที่ชม)
(.....)
ข้ออื่นๆ นี่ทำไม่อยากครับ แค่เก็บรวบรวมข้อมูลมาก็จบ
ส่วน "รู้เขา" นี้อยากใ้้ห้ยกยอดต่อไปตอนหน้าดีก่า
เพราะ"เขา"ในที่นี้กว้างมากๆตั้งแต่
อืม ชักจะหนักหัวแล้ว ไปนอนดีก่า คร่อก....
ตบท้ายก่อนนอน
.....
เมื่อย้อนไปอ่านบันทึกตัวเองก็รู้สึกผิดแปลกไปทุกครั้ง
ผมคนนี้ใช่ผมคนในตอนนั้นหรือไม่
หรือว่าตัวผมเองเปลี่ยนแปลงไปในทุกวัน
เฉกเช่นดวงจันทร์ที่ไม่เคยฉายซ้ำในทุกคืน
คำเมามายในยามดึก
ขอให้ทุกท่าน(เมา)หลับฝันดีขอรับ
เพิ่งฟังธรรมเรื่อง "การรักษาบ้านเมืองให้ปลอดภัยจากข้าศึก" ทำให้นึกถึง ศรัทธาในงาน และปัญญาที่จะพาให้รอดและปลอดภัยขึ้นมา
พี่ขอเป็นกำลังใจนะคะ
ได้มาตอบตนเองซะที
การแบ่งงานจะทำได้ต้องเริ่มที่อีกฝ่ายเปิดใจก่อนขอรับ
หากอีกฝ่ายไม่อยากทำก็ฝืนใจลำบากน่าดู
บันทึกไว้กันลืม อิอิ