รู้จักตนเองและคนในห้องให้มากขึ้น

รู้จักตนเองและคนในห้องให้มากขึ้น

เป็นหัวข้อที่ผมเกิดอินขึ้นมากระทันหันในตอนเย็นนี้ ด้วยคำพูดเดียวที่พี่เจ้าพนักงานคนหนึ่งพูดไว้

"พวกเภสัชเอางานไปทำหมดเลย" 

ผม (แอบ) สะดุ้งเล็กๆ และเอะใจว่า
"เราทำตัวแบบนั้นจริงเหรอป่าว"
 ตอบตัวเองไปว่า เราทำตัวแบบนั้นจริงๆ (ดิ)
ทุกทีข้าน้อยมัวแต่ คิดเอง เออเอง ลองปรับโน้นนี่เอง
แล้วค่อยมาถามความเห็นทุกคนว่าโอเคไหม
ต้องปรับตรงไหนบ้าง แล้วผมจะทำให้
มันไม่ใช่แหะ
ความรู้สึกมันบอกผมว่ามันไม่ควรเป็นแบบนี้

จากพรุ่งนี้ไปผมจะปรับความคิดใหม่
จะให้ทุกๆ คนได้มีส่วนร่วมและแบ่งกันทำงานให้มากขึ้น

ไม่รู้พี่คนนั้นรู้ว่าผมคิดแบบนี้จะดีใจหรือเสียใจน้าที่ได้งานมาเพิ่ม อิอิ

ตบท้ายความคิด

สิ่งที่คาดหวังจากการคิดครั้งนี้

• คนในห้องรู้สึกเป็นเจ้าของห้อง(แผ่นดิน)มากขึ้น
•  มีความภาคภูมิใจในงานของตน (ต้องทำสำเร็จด้วยนา)
  
• รักและเคารพในงานของคนอื่น (เช่นเดียวกับงานของตน)
• เห็นใจและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันเวลาคนอื่นลำบาก

ไม่รู้ว่าหวังมากไปไหม แต่อยากให้ทุกคนเป็นอย่างนี้ละขอรับ

[แผ่นดิน]

หลักคิดสำคัญของผมคือ ...

ศรัทธาต่อตนเอง  แต่ต้องไม่ลืมเชื่อมั่นคนรอบข้าง

...

ขอบคุณบันทึกสะกิดใจดี ๆ ... ในรุ่งเช้าสำหรับผม ครับ

[อัจฉรา เชาวะวณิช]

แวะเข้ามาเยี่ยมค่ะ   ขอให้กำลังใจนะคะ