Episode 9 วันแรกก็หมดแรงเสียแล้ว
งาน Exhibition ที่มาดูนี่ไม่ใช่เล็กๆ เลยครับ เดินดูงานตั้งแต่ 10 โมงเช้า ไปจน 6 โมงเย็น มีหยุดนิดหน่อยตอนทานกลางวันไม่ถึงชั่วโมง
อาการปวดขา ปวดหลัง เริ่มถามถึง เพราะไม่ค่อยได้เดินติดต่อกันอย่างนี้นานแล้ว ปกติทำงาน Office นั่งเป็นส่วนใหญ่ พอมาเดินทีเจ็ดแปดชั่วโมง ก็คงต้องมีปวดกันบ้าง
วันนี้ทุกคนกลับบ้านด้วยความกระปกกระเปรี้ย เพราะ ยังปรับเวลากันไม่ค่อยได้ หกโมงเย็นที่นี่ก็คือ เที่ยงคืนบ้านเรา หลายคนเริ่มหิวเพราะ ควรจะได้ทานอะไรบ้างแล้ว
ตกเย็นคนเริ่มแบ่งเป็นสามกลุ่มคือ กลุ่มที่ไปทาน Fao (ก๋วยเตี๋ยวเวียตนาม) กลุ่มที่มาร้านอาหารที่มีกับข้าวหลากหลาย โดยเฉพาะ ข้าวหมูแดง และ กลุ่มที่พักอยู่กับห้องรับประทานอาหารที่ตนเองจัดไว้
ผมเองตามพี่เค้าไปร้านข้าวหมูแดง....
หาของอร่อยยากนะครับ ยามนี้อาจจะเป็นเพราะผิดที่ผิดทาง เจ้าผัดซีอิ้วที่ผมสั่งมานั้นก็ อร่อยสู้บ้านเราไม่ได้ ดูในร้านแล้ว น่าจะเป็นคนลาวที่มาทำงานอยู่ ยังไม่เจอคนไทยเลย
ทานเสร็จตาเริ่มปรือ อยากกลับไปนอนเต็มทน
สงสัยเป็นเพราะ Jet lack...
...
วันนี้ Paris ก็คงเห็นแค่งาน Exhibition กับ รถไฟใต้ดิน นั่งแหละครับ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น เพราะ เหนื่อยกันมาทุกคน
พรุ่งนี้คงได้เห็นอะไรเพิ่มบ้าง...ผมหวังไว้อย่างนั้น
ความเห็น (3)
สวัสดีครับ คุณ Pong
ในที่สุดก็มา up blog นะครับ ยินดีมากๆ
-------------
รอมานาน เขียนแลกเปลี่ยนกันนะครับ คราวที่แล้วที่ไปห้วหินเราก็เห็นกันคนละมุม ก็น่าสนใจดี
คราวนี้ไปไกลเลยนะครับ ถึง Paris
เขียนให้มันส์เลยนะครับ
ขอบคุณครับ
- นั่นสิคะร้านอาหารไทยในต่างประเทศ
- ตอนนี้มากกว่าครึ่งไม่ใช่ของคนไทย
- และไม่ใช่พ่อครัวคนไทย
Paris
เป็นเมืองเก่าที่สวยงามมาก ดิฉันไปหลายหน แต่ยังไม่เบื่อค่ะ
ของไม่สวยก็มี ไม่ใช่มีแต่สวยๆ
คุณจะได้เห็นอะไรที่แปลกมากๆ ไม่สวย แต่แปลกมาก ยามค่ำคืนด้วย