คนหลายคนจมสู่วังวนแห่งหนี้สินเพราะอยากมีจึงต้องหาทางเอามาให้มี กินอาหารก็พากันไปกินไกลๆมืด ๆ ค่ำ ๆ กินทั้งอาหารทั้งสุราจนเมา และบางคนก็ไม่มีโอกาสกลับบ้านเพราะเกิดจากการเมา จึงขับรถชนกันตาย
ฉันรักเธอ เธอก็รู้ ว่าฉันรัก
ไยมาผลัก ทำลายใจ ให้ผิดหวัง
รักกันแล้ว ไม่น่ามา ทำให้พัง
หรือเธอหวัง รักหลอกเล่น เช่นกากี
ฉันรักเธอ เธอก็รู้ ว่าฉันรัก ทำไมพราก ทำลายจิต ให้ผิดหวัง
คนรักกัน หลอกทำลาย อีกฝ่ายพัง
หรือเธอหวัง รักแก้แค้น แทนแฟนเดิม
ปัจจุบันคนเรากำลังติดอยู่ในวังวนของภาวะติดรักติดรส ขาดสติปัญญาติดอะไรทุกอย่างโดยปราศจากความเข้าใจเหตุผล ขาดสติปัญญาทั้ง ๆ ปากบอกว่าเรามีสติปัญญา เรามี IQ เรามี EQ เรามีภาวผู้นำ เราเป็นผู้นำได้ เราเป็นหนึ่งมาตั้งแต่เกิด เราคือผู้ให้คำปรึกษาแก้ปัญหามวลชนทั้งมวล (อย่ามาว่าฉ๊านนนน)
แต่ว่าที่จริงแล้ว พวกเราแม้จบปริญญาคนละใบสองใบ เราก็ยังกำลังพากันหลงความรัก หลงกิเลสตัณหา บ้ากามารมณ์ ปากด่าสื่อลามกแต่ตนเองก็ยังบ้าความใคร่ แอบไปดูเวปพวกนี้?...บางคนข่มขืนได้แม้ลูกตนเองก็มี บางคนทั้ง ๆ ที่ขาดความพร้อมที่จะดูแลกันและกันให้ถึงฝั่งฝัน..ก็ยังอยากมี
อนึ่ง มีหลายคนอยากหนีไปมีคนอื่น เมื่อเจอคนที่ดีกว่า เพราะยังคิดแสวงหาคนดี ดีกว่า และดีที่สุดอยู่ทั้งด้านทรัพย์สินเงินทองหรือว่าด้านท่าทางพิศสวาทอยู่ตลอดเวลา... เมื่ออีกคนอีกฝ่ายถูกทิ้ง จึงเกิดการผิดหวัง แล้วก็มีแฟชั่นแก้ปัญหาในทางที่ผิด ๆ เช่น แยกทางเดินกัน มีแฟนประชด หรือฆ่าตัวตาย หรือว่าไปปรับทุกข์กับคนหลายคน...ไปหาหมอดู สะเดาะเคาระห์ อนิจจาการศึกษาไทย...
นอกจากนี้เรายังติดรสคือรสชาติของอาหารการกินและติดรถคือบ้ารถยนต์ การติดรถเหล่านี้ทำให้คนหลายคนจมสู่วังวนแห่งหนี้สิน จนล่วงหน้าเท่าอายุราชการ เพราะอยากมีจึงต้องหาทางเอามาให้มี เวลากินอาหารก็พากันไปกินไกล ๆ มืด ๆ ค่ำ ๆ กินทั้งอาหารทั้งสุรายาเมา และบางคนก็ไม่มีโอกาสกลับถึงบ้านเพราะการเมา จึงขับรถชนกันตาย..อุบัติเหตุอื่นๆตาย.
ลุงพัฒน์ ให้สัมภาษ์ทางรายการ VIP ที่ช่อง 9 เมื่อคืนนี้(12/11/50)ว่า ...คนที่ทำตัวจน...จะรวย ส่วนคนที่ทำตัวเหมือนรวยจะจน..(อยู่อย่างคนจนจะรวย อยู่อย่างคนรวยจะจน)...ตอนนี้เงินผมเหลือในธนาคารราวแสนแปดหมื่นกว่าบาท แต่จะเก็บไว้เผื่อยามเจ็บไข้ไม่สบาย หรือช่วยเหลือคนจน ผมเบิกดอกเบี้ยมาใช้ปีละสองร้อยบาทโดยเอามาซื้อของอร่อย ๆ กิน เอามาซื้อมันต้มถั่วต้มกิน มันมีคุณค่าทางอาหารที่สุดด้วย (ผมกินพิชช่าไม่เป็น)
การบริจาคเงินสร้างเมรุก็ไม่อยากโฆษณาเพราะทำด้วยใจบริสุทธิ์ ผมไม่เสียดายเพราะผมเชื่อว่าบุญคือที่พึ่งและบุญทำให้สุขใจเหมือนเม็ดฝนที่ตกลงมาทำให้เราชุ่มเย็นและต้นไม้ก็ได้เจริญเติบโต ผมเตรียมตัวก่อนตายไว้เสมอ ตอนนี้ผมขออาศัยอยู่กับผู้อื่นจึงไม่อยากทำตัวให้ใครลำบากกับผม กินผมก็กิบแบบง่ายๆ ไม่ต้องซื้อหม้อหุงข้าว ไม่เอาทีวี เพราะเกรงใจคนที่เราอาศัยเขาอยู่ กินพอประทังชีวิต...แต่ก็ภูมิใจ
บางวันถ้าผมได้ของมากเพราะผมมีรถเข็นไปเก็บ ถ้าได้พอสมควรแล้ว ผมก็จะหยุดเก็บขยะ เพื่อเหลือเอาไว้ให้คนเก็บขยะที่ไม่มีรถเข็น เขายังแบกถุงปุ๋ยหรือถุงดำหรือว่าถุงพลาสติ๊กเดินเก็บขยะให้เขาได้เก็บขยะไปขายพอได้ไปขายซื้ออาหารกินบ้าง วันหนึ่งผมเก็บของขายได้เงินสองร้อยบาท คิดอยากแบ่งให้คนเก็บขยะที่เก็บขยะเส้นทางเดียวกัน แต่วันนั้นผมมองไม่เห็นคนเก็บขยะเหล่านั้นตลอดเส้นทาง ไม่เจอพวกเขาเลย คนจึงไม่ได้แบ่งเงินให้ซิ้อาหารอร่อยกิน เขาคงมีบุญแค่นั้นจริง ๆ ยามเราจะให้เขาเขาก็ไม่เจอเรา
ตอนนี้วัยอย่างผมแก่แล้ว แม้มีเงินบ้างหากมีผู้หญิงจะมารัก ผมคงไม่บ้ารักแบบหนุ่มสาว ขออยู่ตามปราสาคนแก่ ทำบุญตักบาตรทุกวัน..ผมมีเสื้อผ้าแค่สองชุดเปลี่ยนกันซักใช้ ไม่ได้มีหลายชุดแค่สองชุดก็พอ ไม่ได้รีดผ้าซักแล้วก็นุ่ง อยู่อย่างพอเพียงก็มีสุข....ไม่ขอไปหลงรสรักติดรักแบบชู้สาวอีกแล้ว
ผมรู้สึกรักที่สุดอยู่อย่างเดียวตอนนี้คือรักแม่ผู้ซึ่งผมไม่มีโอกาสได้ตอบแทนบุญคุณเพราะว่าเมื่อผมออกมาจากบ้านไม่นานก็ทราบข่าวว่าแม่ตาย คิดถึงความรักที่แม่มีให้ผมตลอดมาโดยที่ผมไม่มีโอกาสได้ตอบแทนบญคุณที่ท่านเลี้ยงมา(พูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า )
แก่นจัง
