เลือกนักมักได้แร่

คำถาม และเรื่องเล่า ต่ออาการประชดประชันรัก ในยามที่ความรักไม่สมปอง และความคาดหวังของผู้คนรอบข้าง ในการเลือกหาคัดสรรความรัก ได้รับการบอกกล่าวถกเถียง คำตอบจึงมีเพียงเสียงสะท้อนจากคนที่พยายามคัดกรองความรัก ให้ปรากฎขึ้นในชีวิตจริง

เลือกนักมักได้แร่ อ้างอิง - ภาพ http://www.lomography.com/folkways ในชีวิตคนเรา หากเราเลือกได้ เราล้วนอยากเป็นผู้เลือก มากกว่าจะเป็นผู้ถูกเลือก จากทั้งถูกผู้อื่นเลือก ถูกคนรอบข้างเลือกให้ หรือถูกเลือกโดยอ้างอิงเหตุแห่งความเหมาะสมของตัวเรา ทั้งที่ใจจริงเรารู้อยู่กับตัว ว่าเราชอบสิ่งใดและไม่ชอบสิ่งใด และเราปรารถนาที่จะเลือกสิ่งใด เราต่างอยากเป็นผู้เลือก มากกว่าถูกเลือก ไม่ใช่เพียงเพราะการได้กำหนด หรือเพราะแรงกำหนดปรารถนาให้เป็นไปดั่งใจ แต่เพราะความเชื่อมั่นจากเบื้องลึกของสิ่งมีชีวิต ในการได้กำหนดทิศทางและลมหายใจ เราต่างเป็นสิ่งมีชีวิต ซึ่งสร้างตัวเองขึ้นจากจุดหมายปลายทาง โชคชะตา และกระแสลมแม้ต้านทานก้าวย่างชีวิตเพียงใด หากเราเชื่อมั่น เราทุกคนโดยส่วนใหญ่ก็พร้อมจะเผชิญหน้า แม้ว่าผลของการตัดสินใจ จะนำมาซึ่งความล้มเหลว ผู้คนโดยส่วนใหญ่ต่างขอเป็นผู้เลือก ในแต่ละเรื่องแต่ละแง่ของชีวิต เช่นเดียวกับความรัก เราอยากเลือกคนที่เรารัก มากกว่าถูกเลือกจากคนที่เราไม่ได้รัก หรือมากกว่าให้คนอื่นมาช่วยเหลือช่วยเลือก หรือกระทั่งมีคำอธิบายว่าคนนั้นเหมาะ คนนี้สมกันดีเค้าคนนี้รักเรามากกว่า เราจึงสมควรเลือก ไม่ใช่ และไม่ใช่สำหรับชีวิตที่ฝืนธรรมชาติเช่นมนุษย์ โดยเฉพาะในท่ามกลางความดื้อรั้น เราล้วนเป็นองค์ประกอบ ซึ่งหลอมรวมความดื้อ ความมุทะลุดุดัน และต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งเป้าหมายชีวิต เท่ากับที่พร้อมจะยอมเจ็บเพื่อการเผชิญหน้า ดังนั้นคำตอบง่ายดายในขั้นตอนชีวิต เราจึงต้องคอยกระตุ้นความเข้มแข็งให้กับชีวิต โดยเฉพาะชีวิตคนเมือง ท่ามกลางความคาดหวังของผู้คนและสังคมรอบข้าง แม้เพียงเรื่องการเลือกคนนอนข้างตัว เรายังต้องถูกกดดัน ฝังเรื่องราวลึกลงไปแม้ในวัฒนธรรม แม้ในขั้นตอนของการมีชีวิตอยู่ คำตอบกดดันเช่นการขึ้นคาน รถไฟเที่ยวสุดท้าย หรือกระทั่งคำประชดเช่น เลือกนักมักได้แร่ ต่างเป็นส่วนกดดันชีวิตของผู้ที่ยังไม่สามารถเลือกได้ หรือเป็นชีวิตซึ่งยังไม่มีโอกาสค้นพบหัวใจอีกครึ่งหนึ่ง เธอหรือเขาเหล่านั้น จึงยังไม่เลือก ไม่ใช่สังคมและเมืองซึ่งกว้างใหญ่ จะรองรับหรือมีที่ทางให้กับความโสด แรงกดดันจากความไม่สามารถเลือกได้ของชีวิต ไร้ความสามารถที่จะเลือก ยังเป็นหนึ่งในบทสนทนาที่ออกรสออกชาดมากที่สุดเรื่องหนึ่ง หากเพื่อนในกลุ่มในโต๊ะในอดีตชาติสมัยเรียน กลับมารวมตัวในงานเลี้ยงรุ่น เรื่องใดจะสนุกสนานไปกว่า การเผากันด้วยเรื่องราวของความรัก ความผิดหวัง สมหวัง การไร้คู่ หรือการไม่สามารถหาคู่ควงได้ ความสามารถหรือการด้อยความสามารถ โดยเฉพาะในการไม่มีคู่ ไม่ใช่เพียงเรื่องสนุกในกลุ่ม แต่เป็นความจำปวดใจ ของผู้ที่ยังไม่สามารถเดินทางค้นพบ เพราะในโลกอันกว้างใหญ่ ในความหลากหลายของผู้คนและเส้นทาง ใช่ว่าคนทุกคนจะสามารถค้นพบหัวใจสมบูรณ์ที่เราเที่ยวตามหา หรือคนที่มือเขาอบอุ่นพอจะเกาะกุมไปได้ตลอดรอดฝั่ง หรืออาจเพียงเกาะไปสักระยะ แล้วต้องปล่อยมือกันไป ไม่ใช่คำตอบสำเร็จรูป แต่เป็นความกดดันสำเร็จรูปของชีวิต โดยเฉพาะความกดดันของคนเมืองใหญ่ ท่ามกลางความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา เราต่างอยากมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบด้วยกันทั้งสิ้น แต่เราก็ไม่สามารถเป็นเหมือนกันและกันได้ บางคนอาจต้องเดินทางไกลเพียงเพื่อค้นพบว่า คนที่เหมาะสมกับเรา ก้าวย่างไปกับเราตลอดเวลา เพียงแต่เราไม่ได้เหลียวมอง บางคนอาจเพียงเงยหน้าจากโต๊ะ เพื่อเห็นคนที่ใช่ไปตลอดชีวิต และทุกคนต่างก็มีบทเรียนรักอันแตกต่าง ครั้งหนึ่งขณะนั่งหาเรื่องในข้ามคืน หลังจากหน้าแดงพอประมาณ การหาเรื่องกระแหนะกระแหน โดยเฉพาะการคุ้ยเขี่ยเรื่องอกหักสมัยเก่าก่อนมาตอกย้ำ กลายเป็นวาระเร่งด่วนบนโต๊ะสนทนา การหาเหตุมาย้ำให้เห็นอย่างขบขัน ว่าตกรถไฟขบวนแล้วขบวนเล่า กลายเป็นมุขสนุกอย่างมาก ยิ่งใครถูกบอกเลิกด้วยวิธีการโดดเด่น โดนเลิกแบบประหลาด ยิ่งต้องพระเอกของเรื่องราว จนกระทั่งจุดอ่อนจุติขึ้นในโต๊ะ อาการผิดหวังพ่ายรัก กลายเป็นจุดสำคัญของเรื่องเผา เมื่อการเลือกมากของเพื่อน คนที่เฝ้ามองผู้หญิงที่ตัวรักคนแล้วคนเล่า ซึ่งต่างแต่งงานหรือถูกชายคนอื่นคาบไปเป็นภรรยา ชายที่เฝ้าหวังดีกับหญิงทุกคน เพียงเพราะไม่รู้จะอธิบายยังไง ว่าตนกำลังเลือกอยู่ เลือกและเลือกอย่างมาก แม่ง เลือกอย่างงี้เป็นสิบปี เลือกนักมักได้แร่ นะโว้ย เสียงหัวเราะหยุดชะงักสักระยะ หลังคำประชดประชันจบลง โดยพุ่งเป้าที่ชายหนุ่มผู้ซึ่งถูกตอกย้ำแผลติดต่อมาแล้วหลายแก้ว ก่อนที่เขาจะสวนคำสรุปที่น่าสนใจ ในท่ามกลางความแดงของใบหน้า ว่า รุ่นนี้แล้ว ไม่ใช่ได้แค่แร่ โว้ย รู้จักไหม เลือกนักมักจะได้เหมืองแร่ อยากรู้ไหมเลือกยังไง

เลือกนักมักได้แร่

อ้างอิง - ภาพ http://www.lomography.com/folkways

ในชีวิตคนเรา

หากเราเลือกได้ เราล้วนอยากเป็นผู้เลือก

มากกว่าจะเป็นผู้ถูกเลือก

จากทั้งถูกผู้อื่นเลือก ถูกคนรอบข้างเลือกให้ หรือถูกเลือกโดยอ้างอิงเหตุแห่งความเหมาะสมของตัวเรา ทั้งที่ใจจริงเรารู้อยู่กับตัว ว่าเราชอบสิ่งใดและไม่ชอบสิ่งใด และเราปรารถนาที่จะเลือกสิ่งใด

เราต่างอยากเป็นผู้เลือก

มากกว่าถูกเลือก

ไม่ใช่เพียงเพราะการได้กำหนด

หรือเพราะแรงกำหนดปรารถนาให้เป็นไปดั่งใจ แต่เพราะความเชื่อมั่นจากเบื้องลึกของสิ่งมีชีวิต ในการได้กำหนดทิศทางและลมหายใจ เราต่างเป็นสิ่งมีชีวิต ซึ่งสร้างตัวเองขึ้นจากจุดหมายปลายทาง โชคชะตา และกระแสลมแม้ต้านทานก้าวย่างชีวิตเพียงใด หากเราเชื่อมั่น เราทุกคนโดยส่วนใหญ่ก็พร้อมจะเผชิญหน้า แม้ว่าผลของการตัดสินใจ จะนำมาซึ่งความล้มเหลว

ผู้คนโดยส่วนใหญ่ต่างขอเป็นผู้เลือก

ในแต่ละเรื่องแต่ละแง่ของชีวิต

เช่นเดียวกับความรัก

เราอยากเลือกคนที่เรารัก มากกว่าถูกเลือกจากคนที่เราไม่ได้รัก หรือมากกว่าให้คนอื่นมาช่วยเหลือช่วยเลือก หรือกระทั่งมีคำอธิบายว่าคนนั้นเหมาะ คนนี้สมกันดีเค้าคนนี้รักเรามากกว่า เราจึงสมควรเลือก ไม่ใช่ และไม่ใช่สำหรับชีวิตที่ฝืนธรรมชาติเช่นมนุษย์

โดยเฉพาะในท่ามกลางความดื้อรั้น

เราล้วนเป็นองค์ประกอบ

ซึ่งหลอมรวมความดื้อ

ความมุทะลุดุดัน และต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งเป้าหมายชีวิต เท่ากับที่พร้อมจะยอมเจ็บเพื่อการเผชิญหน้า ดังนั้นคำตอบง่ายดายในขั้นตอนชีวิต เราจึงต้องคอยกระตุ้นความเข้มแข็งให้กับชีวิต โดยเฉพาะชีวิตคนเมือง ท่ามกลางความคาดหวังของผู้คนและสังคมรอบข้าง

แม้เพียงเรื่องการเลือกคนนอนข้างตัว

เรายังต้องถูกกดดัน

ฝังเรื่องราวลึกลงไปแม้ในวัฒนธรรม แม้ในขั้นตอนของการมีชีวิตอยู่ คำตอบกดดันเช่นการขึ้นคาน รถไฟเที่ยวสุดท้าย หรือกระทั่งคำประชดเช่น เลือกนักมักได้แร่ ต่างเป็นส่วนกดดันชีวิตของผู้ที่ยังไม่สามารถเลือกได้ หรือเป็นชีวิตซึ่งยังไม่มีโอกาสค้นพบหัวใจอีกครึ่งหนึ่ง เธอหรือเขาเหล่านั้น จึงยังไม่เลือก

ไม่ใช่สังคมและเมืองซึ่งกว้างใหญ่

จะรองรับหรือมีที่ทางให้กับความโสด

แรงกดดันจากความไม่สามารถเลือกได้ของชีวิต ไร้ความสามารถที่จะเลือก ยังเป็นหนึ่งในบทสนทนาที่ออกรสออกชาดมากที่สุดเรื่องหนึ่ง หากเพื่อนในกลุ่มในโต๊ะในอดีตชาติสมัยเรียน กลับมารวมตัวในงานเลี้ยงรุ่น เรื่องใดจะสนุกสนานไปกว่า การเผากันด้วยเรื่องราวของความรัก ความผิดหวัง สมหวัง การไร้คู่ หรือการไม่สามารถหาคู่ควงได้

ความสามารถหรือการด้อยความสามารถ

โดยเฉพาะในการไม่มีคู่

ไม่ใช่เพียงเรื่องสนุกในกลุ่ม

แต่เป็นความจำปวดใจ ของผู้ที่ยังไม่สามารถเดินทางค้นพบ เพราะในโลกอันกว้างใหญ่ ในความหลากหลายของผู้คนและเส้นทาง ใช่ว่าคนทุกคนจะสามารถค้นพบหัวใจสมบูรณ์ที่เราเที่ยวตามหา หรือคนที่มือเขาอบอุ่นพอจะเกาะกุมไปได้ตลอดรอดฝั่ง หรืออาจเพียงเกาะไปสักระยะ แล้วต้องปล่อยมือกันไป

ไม่ใช่คำตอบสำเร็จรูป

แต่เป็นความกดดันสำเร็จรูปของชีวิต

โดยเฉพาะความกดดันของคนเมืองใหญ่

ท่ามกลางความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา เราต่างอยากมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบด้วยกันทั้งสิ้น แต่เราก็ไม่สามารถเป็นเหมือนกันและกันได้ บางคนอาจต้องเดินทางไกลเพียงเพื่อค้นพบว่า คนที่เหมาะสมกับเรา ก้าวย่างไปกับเราตลอดเวลา เพียงแต่เราไม่ได้เหลียวมอง บางคนอาจเพียงเงยหน้าจากโต๊ะ เพื่อเห็นคนที่ใช่ไปตลอดชีวิต และทุกคนต่างก็มีบทเรียนรักอันแตกต่าง

ครั้งหนึ่งขณะนั่งหาเรื่องในข้ามคืน

หลังจากหน้าแดงพอประมาณ

การหาเรื่องกระแหนะกระแหน โดยเฉพาะการคุ้ยเขี่ยเรื่องอกหักสมัยเก่าก่อนมาตอกย้ำ กลายเป็นวาระเร่งด่วนบนโต๊ะสนทนา การหาเหตุมาย้ำให้เห็นอย่างขบขัน ว่าตกรถไฟขบวนแล้วขบวนเล่า กลายเป็นมุขสนุกอย่างมาก ยิ่งใครถูกบอกเลิกด้วยวิธีการโดดเด่น โดนเลิกแบบประหลาด ยิ่งต้องพระเอกของเรื่องราว

จนกระทั่งจุดอ่อนจุติขึ้นในโต๊ะ

อาการผิดหวังพ่ายรัก

กลายเป็นจุดสำคัญของเรื่องเผา เมื่อการเลือกมากของเพื่อน คนที่เฝ้ามองผู้หญิงที่ตัวรักคนแล้วคนเล่า ซึ่งต่างแต่งงานหรือถูกชายคนอื่นคาบไปเป็นภรรยา ชายที่เฝ้าหวังดีกับหญิงทุกคน เพียงเพราะไม่รู้จะอธิบายยังไง ว่าตนกำลังเลือกอยู่ เลือกและเลือกอย่างมาก

แม่ง เลือกอย่างงี้เป็นสิบปี

เลือกนักมักได้แร่ นะโว้ย

เสียงหัวเราะหยุดชะงักสักระยะ หลังคำประชดประชันจบลง โดยพุ่งเป้าที่ชายหนุ่มผู้ซึ่งถูกตอกย้ำแผลติดต่อมาแล้วหลายแก้ว ก่อนที่เขาจะสวนคำสรุปที่น่าสนใจ ในท่ามกลางความแดงของใบหน้า ว่า

รุ่นนี้แล้ว ไม่ใช่ได้แค่แร่ โว้ย

รู้จักไหม เลือกนักมักจะได้เหมืองแร่

อยากรู้ไหมเลือกยังไง

เขียนใน GotoKnow โดย Kati
ใน นามนั้นสำคัญไฉน

คำสำคัญ (Tags): #การอกหัก#ความรัก#ความเรียง#คำถาม#มุมมองต่อชีวิต#เลือกนักมักได้แร่

หมายเลขบันทึก: 145942เขียนเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2007 00:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม 2012 19:52 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน