เรื่องปาก


ปากมนุษย์

 ปากมนุษย์

             เมื่อวันที่ 2 พย. 50 ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปชมมหกรรมวิชาการที่เมืองทองธานี  ได้พบเห็นความเจริญก้าวหน้าทางด้านสื่อและวิชาการ ของครู นักเรียนที่นำผลงานไปร่วมแสดงมากมาย  จนเมื่อยเลยหาที่นั่งพักเห็นเด็กหนุ่มสาวพิการไม่สามารถพูดได้ สื่อสารกันด้วยภาษามือ แต่ละคนหน้าตาดีทั้งหญิงชาย  ถ้าไม่มีการพูดกันด้วยภาษามือไม่มีใครรู้แน่ว่าเป็นใบ้   หลายคนคงเคยพบเห็นคนที่เขียนข้อความว่าเป็นคนพิการพูดไม่ได้ ช่วยซื้อของหน่อย ของที่ว่าก็มีหลายแบบ ยาหม่อง ยาลม ตุ๊กตา ขนม  ฯลฯ ตามแต่จะหามาขาย   และคงมีบางคนใจอ่อนช่วยซื้อมาบ้างแล้ว   ถึงแม้ว่าจะรำคาญ แต่ก็ถือว่าเขายังรู้จักทำมาหากิน  ไม่ลักขโมย เป็นใช้ได้  ก็ช่วยๆกันไป คนที่เขาแย่ยิ่งกว่าเรายังมีอีกมาก 

     วันนี้เลยอยากพูดถึงเรื่องปากของมนุษย์เราที่ใช้ดื่ม กิน พูดเจรจาสื่อสารกัน  เพราะถ้าเราพูดไม่ได้อย่างเขาคงอึดอัดตายแน่ แต่การพูดจากนั้นจะดีชั่วอยู่ที่ปากดังคำกลอน

    เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก  จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา

แม้นพูดดีมีคนเขาเมตตา                จะพูดจาจงพิเคราะห์ให้เหมาะความ

           เป็นสุภาษิตสอนหญิงของสุนทรภู่  ที่เขียนไว้ทุกวันนี้ก็ยังใช้ได้ไม่ตกยุค  เป็นเรื่องของปากมนุษย์ที่จะดีหรือเลวเพราะปากที่พูด  แนะนำการพูดจาอย่างไรคนจึงชอบจึงหลง พูดอย่างไรจึงจะเหมาะกับโอกาสและเวลา   บางคนจากไม่พูดกลายเป็นนักพูดอาชีพ เช่น จตุพล  ชมภูนิต  เคยฟังเขาเล่าประวัติว่าสัยเด็กๆ ชอบอ่านมากกว่าพูด พอตอนหลังนี้กลายเป็นนักพูดได้อย่างไรไม่รู้เหมือนกัน   คงเป็นผลจากการอ่านมากรู้มากก็เลยอยากพูดอยากเล่าให้คนอื่นฟังมั้ง เลยกลายเป็นนักพูด   ยิ่งรู้จักสอดแทรกเรื่อง หรือมีมุข ในการพูด คนก็ชอบฟัง  บัตรที่ไปฟังก็ใช่ว่าจะถูกใบหนึ่งก็หลายร้อย  นี่แหละผลของการใช้ปากเป็นอาชีพ  ครูก็ถือว่าเป็นอาชีพที่ต้องใช้ปากพูดจาสั่งสอนศิษย์เช่นเดียวกัน  มีคำกลอนที่สอนให้ครูใช้ปากว่า

          อันหวานใด ไหนเล่า เท่าหวานปาก

ยามเหนื่อยยาก ยินน้ำคำ นำให้ชื่น

ช่างหวานหู มิรู้หาย ทุกวันคืน

แสนระรื่น เริงฤทัย หาใดเทียม

         จะเป็นครู ควรระลึก ถึงคำหวาน

จะได้ขาน วานใคร คงได้ผล

ศิษย์จะรัก เคารพ นบนอบตน

ว่าเป็นคน ควรชู บูชาเอย

         ที่จริงวงการอื่นก็นำไปใช้ได้ เพราะการพูดจาไพเราะ รู้จักชมบ้างอย่าติอย่างเดียว ใครก็อยากทำให้เต็มที่  แล้วช่วงนี้เป็นช่วงใกล้ฤดูกาลการเลือกตั้งผู้แทนฯเข้าไปบริหารประเทศกัน  ผู้แทนแต่ละคนก็มีลีลาในการพ่นหรือพูดใส่กันแบบเผ็ดมัน  พวกเราคนเลือกก็ต้องพิจารณากันเองรักใครชอบใคร นโยบายพรรคใดดีก็ไปใช้สิทธิเลือกตั้งกันเสียนะ    ส่วนเรื่องปากที่ใช้พูดยังมีอีกในนิราศภูเขาทอง ที่ท่านสุนทรภู่แต่งไว้ว่า

     ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์   มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต

แม้นพูดชั่วตัวตายทำลายมิตร    จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา

              หรือในเพลงยาวถวายโอวาทของท่านสุนทรภู่ที่กล่าวถึงลมปากไว้ว่า

        อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก  แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย

แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนไม่แคลนคลาย เจ็บจนตายก็เพราะเหน็บให้เจ็บใจ

               หรือสอนให้พูดในลักษณะดีหรือร้ายที่ให้โทษว่า

  จะพูดจาปราศรัยกับใครนั้น       อย่าตะคั้นตะคอกให้เคืองหู 

ไม่ควรพูดอื้ออึงขึ้นมึงกู             คนจะหลู่วู่วามไม่ขามใจ

แม้นจะเรียนวิชาทางค้าขาย       อย่าปากร้ายพูดจาอัชฌาสัย

จะซื้อง่ายขายดีมีกำไร               ด้วยเขาไม่เคืองจิตคิดระอา

            และยังมีเรื่องคำพูดของผู้ชายอีกที่หญิงต้องระวังว่า

      อันคำคมลมบุรุษนั้นสุดกล้า    เขาว่ารสลิ้นนี้กินหวาน

จงระวังตั้งมั่นในสันดาน              อย่าลนลานหลงระเริงด้วยเชิงขาย

เขารักจริงใหสู่ขอกับพ่อแม่         อย่าวิ่งแร่หลงงามไปตามง่าย

เขาไม่เลี้ยงไล่ขับจะอับอาย      ต้องเป็นม่ายอยู่กับบ้านประจานตน

          นอกจากนี้ยังสอนว่าอย่าหลงลิ้นมนุษย์

       อันมนุษย์สุดเชื่อมันเหลือปด    พูดสบถแล้วสะบัดไม่ขัดสน

เพราะแต่คำน้ำจิตคิดประจญ          ปากเป็นผลใจเป็นพาลเหลือมารยา

ใครหลงลิ้นกินลูกยอก็พอม้วย       ต้องตายด้วยปากมนุษย์ที่มุสา

คนทุกวันมันมิซื่อถือสัจจา             สู้สัตว์ป่าก็ไม่ได้ใจลำพอง

         จากเรื่องพระอภัยมณีของท่านสุนทรภู่อีกนั้นแหละ   เห็นไหมมนุษย์นี่มีปากเป็นอาวุธเชียวนะ  เวลาจะพูดจาอะไรก็เพลาๆลงบ้าง      นึกถึงอกเขาอกเราเดี๋ยวเขาจะว่าได้ว่า ปากตลาด หรือ   ปากแม่ค้า   บางคนที่เคยพูดจาเป็น ขวานผ่าซาก   ก็ลองเปลี่ยนใหม่  ไม่ต้องถึงกับปากหวานเป็นนำผึ้งเดือนห้าหรอกนะ   ชมกันบ้าง ยอบ้าง ใครๆก็ชอบ  แต่ฟังแล้วก็ระวังไว้ คิดก่อนว่าเขาพูดหวานเพราะเหตุไร จริงใจแค่ไหน หลอกใช้เราหรือเอาใจต่อหน้า ..และท้ายนี้ ฝากไว้ถึงเรื่องปาก

      ปากเป็นเอกเลขเป็นโทโบราณว่า   หนังสือตรีมีปัญญาไม่เสียหลาย

ถึงรู้มากไม่มีปากลำบากตาย             มีอุบายพูดไม่เป็นเห็นป่วยการ

ถึงเป็นครูรู้วิชาปัญญามาก                 ไม่รู้จักใช้ปากให้จัดจ้าน

เหมือนเต่าฝังนั่งซื่อฮื้อรำคาญ           วิชาชาญมากเปล่าไม่เข้าที

หมายเลขบันทึก: 145927เขียนเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2007 22:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 22:39 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

ขอบคุณมากเลยค่ะ

ชอบมากเลยค่ะ

ที่จริงเรื่องของปากยังมีอีกมากที่คนโบราณเขียนไว้เตือนสติแก่คนรุ่นหลัง  ฟังแล้วนำไปคิดปฏิบัติหัดระวังไว้บ้างก็ดีนะหนู

ดีคะชอบมาก เป็นอะไรที่น่าเอาไปใช้เป็นแบบอย่างที่ดี

ดร. บุญเลิศ สายสนิท Ph.D., MHA.

ขอชมเรื่องปากและคำพูด เก็บรวบมาดีมากครับ

ผมต้องอนุญาตนำไปพูดไปใช้บ้าง ไม่ต้องไปห้องสมุด เสียเวลา ได้จากอาจารย์เพียงพอ ประกอบเรื่องพูดในวันที่ 27 กันยายน 52 นี้

ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ตึก เคยูโฮม ชั้นที่ 4 ห้องนนทรี 2 เวลา 09.00 - 12.00 น. ผมพูดในหัวเรื่อง

The Power of Conversational Hypnosis เป็นไทย "พลังอำนาจของการสนทนาสั่งจิต" เป็นจิตวิทยาเชิงลึก ถ้ามีเวลาขอเชิญไปฟังฟรีครับ

สามารถค้นเว็บของผมดูได้ ที่ www.hypnoticqulity.com Email: [email protected]

ขอบคุณมากครับ

อ.ดร. บุญเลิศ สายสนิท Ph.D., AMD., MHA., PMT., C.Ht

ขอบคุณค่ะ ยินดีเป็นอย่างยิ่ง ไม่ได้เปิดดูว่าใครเขียนมาบ้าง ขอโทษด้วยที่ตอบช้าไปหน่อย

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท