หูดำกลางโต๊ะ
|
หูดำกลางโต๊ะ
อ้างอิง - ภาพ http://burabhawayu.multiply.com/photos ยิ่งลมหนาวพัดผ่านมาเท่าใด ลมยิ่งเย็น ใจยิ่งแห้ง ยิ่งคิดถึงเรื่องราวอันอบอุ่นของชีวิต โดยเฉพาะการได้เดินทางในท่ามกลางความหนาวเย็น ได้มีโอกาสก้าวขาไปท่ามกลางความเย็นของชีวิต หูเย็น จมูกเย็น แต่จิตใจยังอบอุ่น ยังคิดถึงความรู้สึกในขณะเป่าไอขาวออกจากปาก ปุยขาวลอยผ่านหน้าไปจากไออุ่นในใจ ไม่มีสิ่งใดงดงามในท่ามกลางความหนาวเย็น เท่ากับไออุ่น ทุกครั้งในยามลมหนาวพัดมา ผมจะนึกถึงกองฟืนควันไฟ คิดถึงกลิ่นไม้เกี้ยไม้สน ยามไหม้ไฟเพื่อให้ไอร้อนงอกงาม ยามได้กลิ่นน้ำมันสนจากฟืนเผา ลอยติดตามมือ กลิ่นควันฟืน กรุ่นกาแฟยามเช้า และลมหนาวที่คอยพัดผ่านไป ทั้งหนาวเย็นและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน ตอบไม่ได้ว่าทำไมเครื่องปรับอากาศ จึงไม่สามารถสร้างสรรค์บรรยากาศของลมหนาว กับกลิ่นอันงดงามเช่นนี้ได้ มีเพียงการเดินทาง ก้าวย่างไปท่ามกลางความหนาวเย็นเท่านั้น จึงจะได้สัมผัสกับกลิ่นนี้ ทุกครั้งที่ได้ยินเพลง จากเรื่องราวการเก็บฟืน ตัดไม้ ต้มน้ำ ต้มกา หัวใจมักพาให้ระเริงไปในห้วงแห่งความสุขเหล่านั้น บางครั้งน้ำร้อนก็อร่อยใจได้อย่างมากมาย เติมชาสามม้ารสชาดธรรมดา กลับกลายเป็นรสเลิศบันเทิงใจ เช่นเดียวกับกาน้ำ กาชิ้นดี สุดยอดของโลกสร้างสรรค์ หากในยามผิดที่ผิดทางผิดกลิ่น ก็อาจไม่ได้สำแดงมนต์แห่งไออุ่น มิอาจประกาศความยิ่งใหญ่จากรสเลิศของไอร้อน กรุ่นกลิ่นชาหอมนวล หรือได้อธิบายความงามอันรัญจวน จากการได้สูดดมของผู้หลงใหล กาหูดำมากมาย ราคาย่อมเยาว์หรือถูกแสนถูกเพียงใด กลับทรงประสิทธิภาพอย่างมาก ยามอยู่ท่ามกลางดงสน สายลมหนาว และฟืนไม้เกี้ย หรือจะขมุกขมอมเช่นใดก็ตาม จะหูดำขอบบุบ รอยทุบรอยข่วนจะปรากฎอยู่ทั่วตัวเพียงใด ก็ไม่อนาทรต่อพลังซึ่งเปล่งประกายออกมา จากบทบาทหน้าที่กลางสายลมหนาว เมื่อมีโอกาสได้วางในตำแหน่งแห่งหนอันงดงาม ศักยภาพและความยิ่งใหญ่ ของเพียงกาหูดำใบน้อยด้อยราคา กลับฉายแสงขึ้นอย่างอลังการ
เรื่องราวของอุปกรณ์ไม่ต้อง ขอแค่ใจอย่างเดียว บางครั้งอาจครอบคลุมได้มากมาย กว่าเพียงมองเห็นชิ้นส่วนอุปกรณ์ล้ำเลิศ แต่ไม่ได้สัมผัสถึงสถานที่อันงดงามยิ่งใหญ่ ไม่ได้ปรากฎในห้วงบรรยากาศอันเหมาะสม มีแดดลม สายน้ำ ขุนเขา ลำธาร ความโหยหา และความปรารถนาไออุ่น ยิ่งคิดยิ่งสะดุ้งถึงชีวิต ยามเมื่อผู้คน ต่างกลิ่นต่างทิศทาง มิอาจได้ก้าวย่างไปในหนทางอันเหมาะสมของชีวิต ถูกจับวางผิดที่ผิดทาง หรือกระทั่งมิอาจเลือกได้ว่า ตนควรมีโอกาสเปล่งประกายในสถานที่อันพึงใจหรือปรารถนาได้ กลับต้องจำกัดตนในบางที่บางทาง บ้างก็ต่อรองได้เป็นครั้งคราว เมื่อถึงครั้งต้องหลบหนีจากความไม่ใช่ บ้างต่อรองเป็นระยะ แต่มีบ้างที่ต้องแบกความผิดที่ผิดทางไปทั้งชีวิต ไม่ใช่เรื่องง่าย ที่ใครจะได้รับโอกาส จากการอยู่ถูกที่ถูกทาง ถูกจริตถูกจิตวิญญาณ ไม่ง่ายนัก สำหรับมนุษย์ ไม่ใช่เพียงชีวิต สำหรับแค่คิดแล้วปรารถนา จึงจะสามารถกระทำได้ บ่อยครั้งที่เงื่อนไขผูกพัน ความรักของผู้คนรอบข้าง จากสิ่งละเอียดเพียงนิยามว่าความหวังดี ซึ่งต่างเป็นเครื่องพันธนาการเราไว้กับห้วงเวลา ห้วงขณะและสถานที่ เพียงเพราะเป็นสิ่งที่คนรอบข้างเรา คอยตัดสินใจให้เราว่าดี ไม่ใช่ไม่รู้ แต่ไม่รู้จะทำเช่นไร ในยามไม่อาจปฏิเสธความหวังดีเหล่านั้นได้ แต่หากที่ใจเราโบยบินได้ หากเราได้เลือก สามารถหรือมีโอกาสจะเลือกไปที่ชอบที่ชอบของชีวิต ขณะยังมีลมหายใจพร้อมแรงกายแรงใจ เราทุกคนต่างต้องการเลือกเสมอ เลือกเพื่อเป็นเบื้องต้นของชีวิต เลือกให้ถูกจริต และถูกห้วงขณะแห่งปรารถนา อาจจะพากาหูดำใบน้อย ติดสอยห้อยตามไปยังแดนไกลของชีวิต ฟืนจากไม้บางแบบอาจกลายเป็นยางดำ เคลือบทาระยะการเดินทาง จนชีวิตขึ้นเงางาม รอยหินสามเส้าอาจกระแทกก้นกา ให้เพิ่มเติมรายละเอียดของเรื่องราว ขอบหูด้านบนอาจถูกฟืนดุ้นใหญ่ฟาดเอา เพียงเพราะเราครึ้มใจ ไม่มีเรื่องราวหรือเรื่องใดจะดีงาม มากมายไปกว่าการได้มีโอกาสเล่าถึงรอยทาง ซึ่งแต่งแต้มปรากฎในวัตถุ สิ่งที่ได้ผ่านห้วงการเดินทางพร้อมกับชีวิตเรา วัตถุบางอย่างกลางโต๊ะ กลางชั้นกลางหิ้ง ห้องเก็บของ ลิ้นชักโต๊ะ ซอกตู้ หรือทุกทีของชีวิต อาจเติมเต็มรอยทางชีวิตในทุกครั้ง เมื่อเราหยิบจับเขาขึ้นมา จัดแสงจัดไฟในใจ เราจะได้เห็นที่ทางอันงดงามของเขาเหล่านั้น
|
ความเห็น (2)
- บทความนี้
- อบอุ่นมากเลยครับ
- ขอบพระคุณครับ
- สวัสดีครับ คุณสายลม
- ขอบพระคุณอย่างมากเช่นกันครับ
- สำหรับการเยี่ยมยาม
- ขอบคุณสำหรับคำกล่าวครับ
- ขอบคุณมากครับ