หนาวแล้ว...อย่าลืมให้ความอบอุ่นกับคนใกล้ตัว

     เช้านี้มีโอกาสออกจากบ้านไปทำงานแต่เช้าด้วยบริการรถประจำทางของ ขสมก. จึงทำให้เริ่มรู้สึกว่า "เริ่มหนาวแล้วนะ กทม." แล้วทำให้คิดย้อนกลับไปเมื่อหลายปีมาแล้ว ที่มีโอกาสได้เข้าไปเยี่ยมโรงเรียนทางภาคเหนือ ปีนั้นหนาวมาก ๆ เข้าไปในห้องเรียนพบนักเรียนส่วนใหญ่มีอุปกรณ์ป้องกันความหนาวเย็นครบเครื่อง ไม่ว่าจะเป็นเสื้อกันหนาว  หมวก  ผ้าพันคอ  ถุงเท้า  ถึงแม้ว่าสีจะหมองไปบ้าง เก่าไปบ้าง มันก็ยังให้ความอบอุ่นกับเด็ก ๆ เหล่านั้นได้  ...  แต่มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่หลังกลับสวมใส่เพียงแค่ชุดนักเรียนเก่า ๆ ไม่ใส่แม้กระทั่งถุงเท้า ... และด้วยความไม่เคยจนของดิฉัน ดิฉันก็เข้าไปถามเด็กคนนั้นว่า "ไม่หนาวหรือคะ ... ทำไมแข็งแรงจัง"  เด็กคนนั้นเหลือบตามองดิฉันนิดหนึ่ง แล้วก้มหน้าตอบว่า "หนาวครับ" แค่เสี้ยวเวลาเพียงน้อยนิดที่เด็กคนนั้นเหลือบตาขึ้นมามองดิฉัน มันทำให้ดิฉันเสียใจมากกับคำถามของตนเอง ...แววตาคู่นั้นมันดูเศร้า ว่างปล่าว แห้งแล้ง ... คำถามของดิฉันเป็นคำถามที่ขาดความฉลาดจริง ๆ เพราะตัวดิฉันเอง ทั้งเสื้อกันหนาว ถุงมือ ถุงเท้า ผ้าพันคอ แถมด้วยหมวก ..... ดิฉันเศร้ามากนะตอนนั้น สอบถามครูทราบว่าเด็กคนนั้นอยู่กับพ่อที่ขี้เมา และพี่สาวที่สติไม่ดี ฐานะยากจน "สุด ๆ" ที่โรงเรียนต้องแบ่งปันผลิตผลทางการเกษตรเช่น เห็ดฟาง ผักบุ้ง ไข่ไก่ ให้เด็กไปทานที่บ้านกับพ่อและพี่สาว ... แต่เรื่องอุปกรณ์กันหนาว ... คุณครูลืม ลืมจริง ๆ ค่ะ   ดิฉันจึงอยากย้ำว่า ตอนนี้ หนาวแล้ว...อย่าลืมให้ความอบอุ่นกับคนใกล้ตัว นะคะ

   

[ครูเก่า]

ดูรูปครูดาวก็รู้แล้วว่าหนาว

    ถ้าขึ้นไปทางลำพูนเชียงใหม่ระยะนี้ยิ่งหนาวหนัก ชงกาแฟวางไว้นาทีเดียว ได้กินหวานเย็นกาแฟ ไม่เชื่อลองไปดูนะครับ