เติมชีวิตให้มีชีวาที่มหาชีวาลัยอีสาน : Blogger เตือน Blogger
ช่วงสายๆ วันนี้ ...หลังจากที่เข้าร่วมเสวนากับทางกลุ่มงาน QA แล้วผมนั่งท่อง Blog อยู่ลำพัง ข้างหลังห้องประชุมในมหาชีวาลัยอีสาน สักพักใหญ่ๆ Blogger หนุ่มใหญ่ นั่นก็คือ... ครูเสือ ก็เข้ามานั่งข้างๆ ทานอาหารว่างไปด้วย คุยกันไปด้วย ครูเสือ ...ก็เอ่ยกับผมขึ้นมาว่า ...Blog คุณวิชิต เขียนได้ดีมีแนวทางเป็นของตนเองแล้ว เพียงแต่หากปรับให้มีเรื่อง สนุกสนาน ปนๆ กับสาระบ้างก็จะมีสีสันได้ไม่น้อยเลยทีเดียว จึงจะมีคนกล้าเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนกับประเด็นที่เขียนได้ และเหมาะกับชื่อ Blog ที่ว่า "สายน้ำแห่งความคิด" ...ประเด็นนี้ผมก็น้อมรับโดยดีครับ ผมมีเหตุผลอยุ่ว่า นั้นก็เป็นเรื่องที่ผมพยายามจะลดความร้อน ความแข็งของการสื่อสารให้น้อยลงๆ เบาๆ ลงกว่านี้
...ผมถึงบางอ้อ และพร้อมที่จะถอดสัญญา อคติ ใดๆ ก็ตาม ให้ออกจากหัวทันทีโดยไม่ลังเล ว่า มันก็จริงแฮะ ผมสารภาพกับพี่ ครูเสืออย่างไม่ปิดบังเลยครับว่า "จริง" แบบล้านเปอร์เซ็นต์เลยก็ว่าได้ ตัวผมเองก็พอรู้ตัวอยู่บ้าง เพียงแต่ผมไม่อยากให้เสียเวลาไปกับสาระที่เราต้องการที่จะสื่อก็ตามที ซึ่งประเด็นเรื่องแลกเปลี่ยนผมไม่ได้ห่วงมากนัก เพียงแต่เขียนแล้วขอให้รู้ว่ามีคนเข้ามาอ่านสักคนเดียวก็ยังดีครับ
...แต่ก็สารภาพอีกครับว่า จะพยายามปรับปรุงให้ได้อย่างนั้น ซึ่งก็เป็นความหวังในใจอยู่ตลอดเวลา เพียงแต่ต้องใช้เวลาบ้าง เท่านั้นเองครับ
...อย่างไรก็ดี ผมก็ขอขอบคุณพี่ ครูเสือ อย่างมากถึงมากที่สุดที่กรุณา...เตือน ด้วยความหวังดีครับ
ขอบคุณ ...
"ครูเสือ" อีกครั้งครับ
สถานที่ก็สำคัญ ...มหาชีวาลัยอีสาน ที่ทำให้เกิดบรรยากาศ KM แบบธรรมชาติ
วิชิต ชาวะหา
28 ตุลาคม 2550
ณ มหาชีวาลัยอีสาน
ความเห็น (10)
- ครูอ้อยเข้ามาขอบคุณน้องวิชิต และน้องเสือด้วยค่ะ
- จะรออ่านนะคะ..สายน้ำแห่งความคิด
สวัสดีค่ะน้องวิชิต
บทความที่ผมเขียน สื่อได้ถึงตัวตนของผม ดีใจนะค่ะที่ได้มีโอกาสเจอตัวเป็น ๆ ของผม
เสียดายมีโอกาสคุยกันน้อยไปหน่อย ไว้คราวหน้านะคะ คงได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนกันมากขึ้น
สวัสดีค่ะคุณสายน้ำแห่งความคิด
ในความคิดของราณี การเขียนบล๊อกเป็นการสื่ออารมณ์ ความรู้สึกในการเขียนลงไปผ่านตัวหนังสือ บางครั้งการที่เราคิด และเขียน บางทีก็ไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงใด ๆ คิดอย่างไร ก็เขียนอย่างนั้น แต่คนที่อ่านอาจตีความได้หลากหลาย ความคิด ซึ่งทำให้เดี๋ยวนี้ราณีปรับการเขียนให้เป็นกลาง ๆ และค่อยเข้าไปเสริมเพิ่มเติมในคอมเม้นต์เอาค่ะ และเป็นการเปิดตัวตนของคนที่เข้ามาคอมเม้นต์ ว่ามีความรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่เราเขียน และตีความได้ชัดเจนนั่นเอง
จริง ๆ แล้วราณีได้เข้ามาอ่านของคุณสายน้ำของความคิด หลาย ๆครั้งด้วยกัน ชื่นชมความเป็นตัวตนของคุณจริง ๆ แต่บางครั้งการเขียนเพิ่มความสนุกแต่เราก็รักษาความเป็นตัวตนของเราได้ค่ะ ตามมาสนับสนุนคุณสายน้ำของความคิดด้วยค่ะ ด้วยความชื่นชมค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
เราพบกันหลายครั้ง พี่เองเข้ามาอ่านบันทึกคุณวิชิตก็หลายหน ... บางครั้งก็แอบดู File ของคุณวิชิตเพื่อนำไปใช้บ้างค่ะ...บล็อกของคุณวิชิต บอกตัวตนของคุณวิชิต ... พี่ชื่นชมในความคิด ความมุ่งมั่นในการทำงานของคุณวิชิตค่ะ ... แต่อย่างครูเสือว่าค่ะ หากแข็งไป คนอ่านก็ไม่กล้า หรือเข้ามาเจาะแจะยากไปนิดหนึ่ง ยกเว้นคนคอเดียวกันจริงๆ ... ในความคิดเห็นของพี่ พี่คิดว่าการจะให้เกิด KM ได้นั้นความเป็นกันเองก็มีส่วนค่ะ...
- มายิ้มๆๆด้วยคน
- น้องเขียนดีมาก
- แต่ถ้าเป็นวิชาการมากเกินไปก็ไม่มีคนมาแสดงความคิดเห็นครับ
- ดีใจที่ได้พบครับผม
ขอขอบคุณทุกๆ ท่าน สำหรับทุกความคิดเห็นครับ ...จากประเด็นที่ผมเขียนนี้ ผมก็ยืนยันชัดเจนแล้วว่า..ยอมรับ
แนวทางการเขียนหรือสไตล์แต่ละท่านนั้น ผมเคารพสิทธิในตัวตนแต่ละคนด้วยความเคารพ ...ผมไม่ขอก้าวล่วงตรงนั้นเด็ดขาด ครับ
...สำหรับการเขียน Blog ผมมองแบบพื้นๆ โดยมีแนวทางอยู่ประมาณ 3 ประการ เท่าที่พอมองเห็น ในฐานะที่มนุษย์ก็เป็นหนึ่งในสัตว์สังคม จึงขอมองในมิติทางสังคม ได้แก่...
1) เขียนเพื่อต้องการ...ทั้งเนื้อหาสาระ และคน-ชุมชน-กลุ่มคน-สังคม...มาร่วมแลกเปลี่ยนประเด็นที่ตนเขียน
2) เขียนเพื่อต้องการ...เนื้อหาสาระเป็นสำคัญ
3) เขียนเพื่อต้องการ...คน-ชุมชน-กลุ่มคน-สังคม
ขอบคุณอีกครั้งครับ
- เข้ามาเชียร์ด้วยคน
- ทำให้มีสุข..สนุกกับการทำ..ทำในสิ่งที่ชอบค่ะ
- สู้ต่อไปนะค่ะ ...
- เข้ามายิ้มยิ้มด้วยคนค่ะ
- ขอให้ทำแล้วมีความสุข..สนุกกับการทำ..ทำในสิ่งที่ชอบค่ะ
- เข้ามายิ้มยิ้มด้วยคนค่ะ
- ขอให้ทำแล้วมีความสุข..สนุกกับการทำ..ทำในสิ่งที่ชอบค่ะ
- เขียนวิชาการ 1 เรื่อง เรื่องตาหลก 1 เรื่อง เวลาอ่านต้องอ่านทั้ง 2 เรื่อง เหมือนซื้อเหล้า แถมเบียร์ อิอิ