ภาค 2ของชีวิตพยาบาล..เมื่อไปอยู่รพ.เอกชนในกทม.
เนื่องด้วยอุบัติเหตุของอารมณ์และหัวใจ ทำให้เราต้องระหกระเหินไปอยู่กทม. ทั้งที่ชีวิตที่มช.ก็แสนสุข ...ก็ไปหลบเลียแผลซักเล็กน้อย ครั้งนั้นก็ได้โอกาสเล่นเส้นกับอาจารย์ที่เคยสอนมาสมัยอยู๋มช...ขอไปสมัครทำงานอยู่รพ.เอกชนชื่อดัง แห่งหนึ่งในกทม..(ขอไม่ประสงค์ออกนามเพราะจะนินทาเขาต่อคะ...โอ้โห...ก็เป็นยายพยาบาลขาเม้าท์น่ะ) ซึ่งต้องบอกว่าใช้เส้นสาย เนื่องด้วยตามปกติที่รพ.เอกชนแถวๆนั้นจะมีแต่คนสวยๆทั้งนั้นแถมดูมีอันจะกิน แต่เราไปแบบบ้านนอกเข้ากรุงไปเลยคะ หอบข้าวของกันไป 1 คันรถพร้อมญาติพี่น้องไปส่งขึ้นห้องพักที่อยู่ชั้นดาดฟ้าของรพ. นอนรวมกัน 4 เตียง/ห้อง ห้องกว้างดีคะ มีโทรศัพท์และห้องน้ำให้ใช้รวมกันทุกห้อง วิวสูงน่าตื่นเต้นดี
ไปถึงวันแรกเขาก็พานิเทศงานโดยให้พนักงานฝ่ายบุคคลมานิเทศ พร้อมแจ้งว่า
1. ห้ามพูดคุยกันเรื่องเงินเดือน รายได้
2. ให้เรียกหมอทุกท่านว่าอาจารย์
3. ลุกยืนต้อนรับ และยกมือสวัสดีทักทายทุกคนที่เข้ามาในรพ.
4. เวลาชี้บอกทางห้ามใช้การชี้นิ้ว ให้ผายมือแทน
5. ไม่ให้อธิบายการรักษาให้กับคนไข้ เว้นให้เป็นหน้าที่ของแพทย์เท่านั้น
แล้วก็บรรยายเกี่ยวกับโรคต่างๆให้ฟังพร้อมกับพนักงานท่านอื่นๆ ทั้ง แม่บ้าน พนักงานเปล พนักงานบัญชี ตรงนี้ไม่ติดใจเท่าไหร่หรอกคะ มาติดใจตรงที่คนบรรยายไม่ได้เรียนทางการแพทย์หรือพยาบาลมาซักหน่อยเลยนะสิคะ บรรยายไปก็หันมาพยักเพยิดกับเราที...แปลกดี
แล้วมีการเก็บค่ามัดจำไว้ 2000 บาท ถ้าอยู่ครบ 4 เดือนจึงจะได้รับเงินนี้คืน มิฉะนั้นจะถือว่าสละสิทธิ์ไป ก็ ok นะคะ
พอไปเริ่มทำงานตอนแรกก็ปรับตัวมากนิดนึง เพราะเราเคยอยู่ห้องผ่าตัดมา ไม่เคยชินกับการทำงานตามแผนกที่มีคนไข้นอน ก็ทำได้พยายามไม่ให้ใครมาว่าได้ ...เรื่องแปลกๆที่เจอก็มีอยู่ว่า
คุณพยาบาลส่วนหนึ่งที่เราเจอต่อหน้าคนไข้พูดดีมากเลย
แต่ลับหลังพี่ท่านนินทากันเสียหาย
คงอยากระบายความอัดอั้นและฝึกการละครอยู่
คุณหมอส่วนหนึ่งไม่บอกความจริงกับคนไข้
แถมถ้าแกถามอาการชั้นมากชั้นก็จะคิดค่า df
คือค่ามาเยี่ยมในครั้งนี้มากเป็นพิเศษ
คนไข้แปลกๆก็มีมาก
เลยอดสงสัยไม่ได้ว่าคนมีกะตังส์เนี่ยเขาช่างหาโรคแปลกให้ตัวเองจังเลยนะ
- ก็มีรายนึงเขาบอกว่าเขาแพ้น้ำเกลือที่ติดสติกเกอร์สีแบบนี้ ให้ไม่ได้เพราะจะสั่นถ้าให้ เราก็เอ้!! มันไม่น่าเกี่ยวกันนะ เพราะน้ำเกลือที่เขาบอกว่าเขารับได้เนี่ยมันก็ส่วนประกอบคล้ายกันต่างกันแค่ความเข้มข้นเท่านั้นเอง ส่วนไอ้ขวดที่เขาเคยได้มาแล้วสั่นน่าจะเกิดจากการที่น้ำเกลือไม่สะอาดมากกว่า แล้วทำให้เชื้อโรคเข้ากระแสเลือดเขา แต่ไม่ต้องอธิบายคะ เสียเวลาเขาไม่เชื่อเรา เพราะเขาเชื่อมาแบบนั่นแล้ว หมอก็ไม่อธิบายให้ไปอย่างที่คนไข้ต้องการ
- อีกรายที่เจอเวลาแจกยาต้องแจกแกตรงเวลาแป๊ะ จะเกินกว่า5 นาทีไม่ได้ เพราะฉะนั้นต้องจำไว้ว่าคนนี้ต้องเข้าแจกตรงเวลา ไม่งั้นแกโวยทันที..
- อีกรายเป็นอาม้าน่ารัก เราไปแจกยาให้ ถูกใจให้ tip มาซะด้วย 200 แน่ะไม่เอาก็ไม่ยอม งงไปเลยไม่เคยได้มาก่อนในชีวิต
อีกเรื่องที่เจอแล้วตกใจ คือพยาบาลแอบเบิกยากับคนไข้
โดยไม่มีใครรู้เพราะเขาจะพูดดี ผู้บริหารชอบ
แต่พวกกันเองรู้..ก็ไม่พูด ไม่ใช่เรื่องของตัว
"สุดท้ายเราอยู่แล้วอึดอัดใจมากทั้งด้วยไม่ถนัดกับงานแบบนี้ ทั้งไม่ถนัดกับสังคมแปลกๆ ก็เลยอดทนอยู่เก็บประสบการณ์มา 4เดือนรอรับเงินมัดจำคืนก็อำลา"...มาอยู่บ้านนอกของเราดีกว่า
ความเห็น (11)
กรุงเทพฯ เป็นเมืองของคนมีหางครับ ... นรกบนดินที่ผมเคยไปเหยียบแล้วสัมผัสได้ว่านี่แหละคือสิ่งที่เรียกว่านรก มีอยู่ 2 ที่ครับ หนึ่งคือพัทยา สองคือกรุงเทพฯ
ฟังจากที่เล่ามา น่าเห็นใจมากครับ ยังไม่ตายแต่คนก็ตกนรกในใจกันซะแล้ว ... ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเรา กลับบ้านเรามีความสุขที่สุดแล้วครับ ... แต่ความสุขนี้ก็อาจจะอยู่ไม่นาน เชียงใหม่ก็น้องๆ กรุงเทพฯ แล้วครับ
ว่าแต่ "พยาบาลเบิกยากับคนไข้" อันนี้จะเป็นอย่างที่ผมเข้าใจไหมครับ หุหุ
- น้องต้นกล้าคะ ขออนุญาตเรียกน้องเลยล่ะ อยากเป็นคนกันเอง...ชื่อคล้ายลูกสาวเลยจ้ะ ลูกพี่ชื่อกอหญ้า..เหตุผลก็คล้ายๆกัน
- ก็แอบตามไปอ่านประวัติน่ารักจังเลยคะ อ่านไปยิ้มไป เพราะท่าจะเป็นคนประเภทคล้ายกัน ..เป็นเป็ดแต่พี่นะเป็ดไทย..ที่เดินเหยียบอึตัวเองไม่ฝ่ออีกตั้งหาก
- เรื่องพยาบาลฯ..ก็อย่างที่คิดแหล่ะคะ คนไข้ไม่รู้ราคา รู้แต่ใช้ยาอะไรเท่านั้น ก็สบายไปสำหรับคนแอบเบิก
ยินดีด้วยคะคุณพลับพลึง...ที่เดี๋ยวนี้เราพัฒนาระบบไปดีกันหมดแล้ว...ขอให้พยาบาลจงเจริญ ..เย้
น้ำผึ้งค่ะ
ปีนี้อยู่ ม.6 แล้วค่ะ ได้ทุนต่อพยาบาลด้วย อยากมีชีวิตที่ทวีคูณ เอ๊ะเป็นไง รบกวนช่วยๆกันแนะนำหน่อยนะคะ โลกข้างนอกซับซ้อนจัง สอนได้ทุกเรื่องเลยค่ะ อะไรที่ทำแล้วทำให้อะไรดีขึ้นยินดีค่ะ มีอะไรที่อยากทำแล้วไม่ได้ทำก็บอกได้นะคะ
- การเป็นพยาบาลไม่ยากหรอกนะคะลูกน้ำผึ้ง
- สิ่งที่ขอคือ ใจชอบช่วยเหลือ และดูแลคนที่ลำบากกว่าเราเสมอ
- ทุกอาชีพมีข้อดีข้อเสีย
- ข้อดีของพยาบาล คือ ได้ทำบุญทุกวันโดยไม่ต้องไปแสวงหาวัดที่ไหน รายได้ดีมั้ยในระบบราชการ ถ้าเทียบกับเอกชนแทบไม่แตกต่างแล้ว เพราะลำพังเงินเดือน เงินค่าเวรบ่ายดึก เงินค่าล่วงเวลา ซึ่งถ้าขยันก็ไปสะสมรายได้ตามรพ.เอกชนเพิ่มเติมได้
- ข้อเสีย คือ การอดหลับอดนอน ไม่ได้กินนอนตามเวลาเหมือนคนอื่น แล้วเทศกาลที่เขาไปเที่ยวกันเราก็อดต้องขึ้นเวรไปก่อนในระยะที่เป็นพยาบาลรุ่นน้องจ้ะ
แม่น้องเกน
หวัดดีค่ะ อยากเข้ามาระบายความรู้สึกเกี่ยวกับชีวิตพยาบาล อยู่รพช.ค่ะ เรื่องการทำงานดูแลคนไข้ก็ถือว่าได้ทำบุญนะคะ เป็นสิ่งที่ดี แต่ว่าตอนนี้มีครอบครัวอยากย้ายกลับไปอยู่pcuหรือรพ.ในตัวเมืองนครสวรรค์ อยากมีเวลาให้ครอบครัวบ้าง เสียความรู้สึกมากเวลาที่ลูกป่วยแล้วต้องมาขึ้นเวรไม่ได้ดูแลลูกตัวเอง แต่กลับต้องไปดูแลลูกใครก็ไม่รู้ ไปนั่งเช็ดตัวให้ยาคนไข้ แต่ลูกตัวเองไม่ได้ดูแล ขอผอ.ย้ายกลับบ้าน ท่านก็ให้หาคนมาอยู่แทน แล้วใครจะมาอยากอยู่รพช.ล่ะคะ ยิ่งถ้าไม่ใช่บ้านเกิดของตัวเอง ขอความเห็นใจจากหัวหน้าฝ่ายการ ท่านก็บอกว่าให้ย้ายบ้านมาอยู่ใกล้รพ.แทน(ซึ้งไหมคะ) ทำงานที่รพช.มาเกือบ10ปี มีความสุขดี ถ้าไม่มีปัญหาคงไม่เขียนขอย้ายหรอก แต่ผู้ใหญ่ไม่เข้าใจ ไม่เมตตา จนทุกวันนี้หมดแรงที่จะทำอะไรเพื่อรพ.แห่งนี้แล้ว ตอนนี้ลูกก็จ้างเค้าเลี้ยง ถ้ามาขึ้นเวรคุณพ่อก็รับบทหนักดูแลคุณลูกคนเดียว (ครอบครัวเราไม่มีปู่ย่า ตายายช่วยเลี้ยงเหมือนบ้านอื่นค่ะ)ทุกวันนี้ก็ขึ้นเวรด้วยความเศร้าหมอง 4-5วันถึงจะได้กลับไปหาลูก นี่แหละชีวิตพยาบาล
- แม่น้องเกน 10 ปีเลยเหรอ เศร้านะ แต่น่าจะโชคดีมากๆที่มีสามีที่แสนดี เข้าใจและอดทนเลี้ยงลูกได้ลำพัง สุดยอดสามีเลย
- แถมด้วยสุดยอดคุณแม่ที่เข้มแข็งมากๆ
- เหนื่อยนะคะที่เราต้องแบกทุกข์ไว้ถึง 4-5 วันในเวลาหลายๆปี สุขภาพกายใจเราจะแย่เปล่าๆ แล้วเราก็อาจจะเผลอแบกความเซ็งกลับไปบ้านทุกวันหยุดอีกหรือเปล่า
- ทิ้งก่อนกลับบ้านนะคะ
- ซักวันหนึ่งอาจมีช่องทางดีๆเกิดขึ้นกับชีวิตเราก็ได้ ลองคุยกับพี่ที่สสจ.ดูซิค่ะ เผื่อเจอคนที่อยากมาอยู่รพช.แทนเราก็ได้
น้องก้อเคยอยู่เอกชนค่ะ แต่ออกมาอยู่รัฐบาลแล้ว รู้สึกตนเองมีค่าความเปนคนมากขึ้นเยอะเรยยย แรกก็คิดน่าว่าบ้ามั้ยเราเงินลดลงตั้งเยอะแต่เด๋วนี้คิดว่าสุขที่ใจจริงๆค่ะ
ยินดีต้อนรับกลับมาเป็นข้า-ราช-การ ค่ะคุณน้อง เผอิญส่วนตัวตัวเองเป็นประเภทบ้าศักดิ์ศรีวิชาชีพ แล้วรู้สึกว่าเรา"เอางาน" จากในหลวงแล้ว ก็ต้องทำหน้าที่ตามที่ปฏิญานตนไว้นะค่ะ
พี่สาว พี่สาวภรรยา พี่สะไภ้พี่เมีย เป็นพยาบาลกันหมด
ตอนนี้พี่สะไภ้พี่เมีย ปลดเกษียณจากอเมริกาไปซื้อที่ทำสวนที่เมืองไทย ห้าเอเคอร์ทำสวนทำไร่ มีเงินมากมายไม่ต้องทำก็ได้
ตากแดด ขุดดิน พรวนดิน รดน้ำต้นไม้ ทุกวัน แต่ก็มีความสุขดีท้ังพี่ภรรยา และพี่สะไภ้
ไม่มีอยากจะพูดถึงเรื่องงานเลยครับ
ทุกคนต้องมีความฝันเอาไว้หล่อเลี้ยงใจ คิดว่าทำงานแล้วได้ความสุข เงินเป็นผลพลอยได้
อ่านความฝันของคนบ้านไกลได้ที่นี้ครับ